[… Εσείς σήμερον, φίλοι ομογενείς, πολιορκείσθε από δύο φατρίας και τρέχετε κίνδυνον να μεταπέσετε από την Επτανησιακήν ψώραν[εννοεί τους επτανήσιους κόντιδες και άλλους “ευγενείς”] εις την Φαναριακήν λέπραν …]
[… Αι δύο αύται φατρίαι, αι καταπολεμούσαι σήμερον μία την άλλην… να σας βυζάνωσι και αυτό το αίμα, εώς και ουδέ εις τους φόρους αρκούμενοι να σας καταχρεώσουσι υποβάλλοντες τα κτήματά σας υποθήκην εις βαρύτατα δάνεια, των οποίων μέλλετε να πληρώνετε σεις τους τόκους και οι απόγονοί σας τα κεφάλαια… αφού σας στραγγίξωσιν όλους τους ιδρώτας, μέλλουν και να σας καταφρονώσιν ως δούλους χρεωστούντας να τρέφετε και να στολίζετε την αργίαν των [τεμπελιά τους] …]
[… Πρώτον μέσον. Να μείνετε ως διέταξεν απ’ αρχής το προσωρινόν πολιτικόν σας σύνταγμα, αβασίλευτοι …]
…………………………………………………………………………………..
Ο Αδαμάντος Κοραής προειδοποιούσε ομογενείς και σκυλολόγιον!
Όταν ξέσπασε ο Απελευθερωτικός Αγώνας του 1821 ο Κοραής βρισκόταν στο Παρίσι. Αν και ήταν επιφυλακτικός ως προς την έκβαση του απελευθερωτικού Αγώνα των Ελλήνων, εργάστηκε επίπονα για την επιτυχή έκβασή του, αρθρογραφούσε συστηματικά και διατηρούσε αλληλογραφία με φιλέλληνες και διπλωμάτες της εποχής.
Την 23ην Μαΐου γράφων προς τον Παντ. Βλαστόν εις Βιέννην ο Κοραής εκφράζει τον γεροντικόν του σκεπτικισμόν: “Να κρημνίση τις οικοδομήν, μεγάλη σοφία δεν χρειάζεται, όταν μάλιστα η οικοδομή κλονήται προ πολλών χρόνων αφ’ εαυτής. Η μεγάλη και τρομερά δυσκολία είναι εις την ανοικοδομήν; ήτις χρειάζεται αρχιτέκτονας Αριστείδας και τοιούτους άλλους οποίος ήτο ο Αριστείδης, και οποίον δεν βλέπω ακόμη κανένα εις το γένος […] Το πιθανώτερον όμως είναι ότι οι έξωθεν δεν θέλουν μας συγχωρήσει να τεκτονήσωμεν μόνοι ημείς την οικοδομήν και άλλο δεν έμεινεν εις ημάς πλην να ευχώμεθα να εύρεθώσι μεταξύ μας άνδρες με τόσην μόνην γνώσην και αρετήν, όση χρειάζεται να ζητήσωσι καν ευλόγως τινάς και δικαίας συνθήκας από ξένους τέκτονας, πριν επιχειρήσωσι την οικοδομήν”…
Αυτά προειδοποιούσε ο σοφός Αδαμάντιος Κοραής
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
Φίλοι ομογενείς, εις μίαν από τας Ελβετικάς συμπολιτείας, επάνω του προεδρικού θρόνου, φέρονται γραμμένα τα δύο ταύτα ονόματα Ελευθερία και Πατρίς (Liberte et Patrie). Το Λακωνικόν επίγραμμα τούτο είναι πολλής διδασκαλίας μεστόν, άξιον όχι μόνο να επιγράφεται εις τα πολιτικά συνέδρια, αλλά και να το φέρη κρεμαστόν πας ένας πολίτης εις το στήθος ως ιερόν εγκόλπιον και φυλακτήριον της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρετής, εις ένα λόγο της ευδαιμονίας του. Από τα δύο ταύτα, πατρίδα λέγω και ελευθερίαν, αδιαιρέτως ενωμένα, κρέμεται όσην η Πρόνοια μας εσυγχώρεσε ν’ απολαύσωμεν εις τον παρόντα κόσμο ευδαιμονίαν. Εν από τάλλο χωρισμένον δεν αρκεί να μας καταστήσει ευδαίμονας […]
Τα μέσα ταύτα (δια την απόλαυσιν τινός καλού) είναι τα εξής:
Πρώτον μέσον. Να μείνετε ως διέταξεν απ’ αρχής το προσωρινόν πολιτικόν σας σύνταγμα, αβασίλευτοι [συμβούλευσε δηλαδή, το νέο ελληνικό κράτος να είναι δημοκρατία – και όχι μοναρχία όπως το επιθυμούσαν οι ξένες “προστάτιδες” δυνάμεις και οι ντόπιοι ολιγαρχικοί]. […]
Αβασίλευτοι, διότι η σημερινή(τότε) πτωχή της Ελλάδος κατάστασις δεν είναι ικανή να υποφέρη βασιλείαν, πράγμα και καθ’ αυτό βαρυδάπανον, και μέλλον όχι μόνον να σας καταστήση πτωχότερους, αλλά και να αμαυρώση όλους σας τους υπέρ της ελευθερίας λαμπρούς αγώνας και να σας καταβυθίση εις τον έσχατον βαθμόν της ατιμίας. Εσείς σήμερον, φίλοι ομογενείς, πολιορκείσθε από δύο φατρίας και τρέχετε κίνδυνον να μεταπέσετε από την Επτανησιακήν ψώραν[εννοεί τους επτανήσιους κόντιδες και άλλους “ευγενείς”] εις την Φαναριακήν λέπραν [εννοεί τους Φαναριώτες απεσταλμένους του Πατριαρχείου, Μαυροκορδάτον, Νέγρην και λοιπούς τουρκόδουλους].
Αι δύο αύται φατρίαι, αι καταπολεμούσαι σήμερον μία την άλλην, ευθύς όταν ίδωσι βασιλέα εις την Ελλάδα μέλλουν (μην αμφιβάλλετε) να ομονοήσωσιν ως αδελφοί, να περικυκλώσωσιν ως ανδράποδα τον νεοφανή βασιλέα, να συγκροτήσουν αυλήν, να τον μεταμορφώσωσιν εις δεσπότην, αν σέβεται το “Ουχ ούτως δε έσται εν υμίν”, ή να τον καταστήσωσι δεσποτικώτερον, αν τρέφη τα οποία σπανίως οι βασιλείς αποστρέφονται δεσποτικά φρονήματα και να τον διδάσκωσι πώς και μέχρι πόσου να σας φορολογή, δια να συμμερίζωνται μ’ αυτόν τους ιδρώτας σας, να σας βυζάνωσι και αυτό το αίμα, εώς και ουδέ εις τους φόρους αρκούμενοι να σας καταχρεώσουσι υποβάλλοντες τα κτήματά σας υποθήκην εις βαρύτατα δάνεια, των οποίων μέλλετε να πληρώνετε σεις τους τόκους και οι απόγονοί σας τα κεφάλαια.
Δεν είναι σχεδόν ουδεμία βασιλεία σήμερον αρκούμενη εις τους φόρους των υπηκόων. παρά τους συνεχώς αυξανομένους φόρους καταχρεώνονται με δάνεια, ώστε να χρεωκοπήσωσι πολλάκις […].
Εάν εξεναντίας φορτισθήτε βασιλέα, δεν έχετε να φοβήσθε μόνον (ως έλεγα) το βαρυδάπανον. Άλλο τούτου μυριάκις βαρύτερον και αισχρότερον σας προσμένει, η καταφρόνησις. […] … αφού σας στραγγίξωσιν όλους τους ιδρώτας, μέλλουν και να σας καταφρονώσιν ως δούλους χρεωστούντας να τρέφετε και να στολίζετε την αργίαν των [τεμπελιά τους] και να σας ονομάζωσι Σκυλολόγιον(Canaille), καθώς μας ονόμαζαν Κιοπέκ οι Τούρκοι ]. Τοιαύτη είναι η διάλεκτος όλων των ολιγαρχικών. Πώς άλλως ημπορούσαν να διακρίνωνται από τους αδελφούς των οι τιτλοφορούμενοι ευγενέστατοι, ενδοξότατοι, εξοχώτατοι, εκλαμπρότατοι, παρά ονομάζοντες τους λαούς άθροισμα σκύλων; Ναι, φίλοι ομογενείς, Σκυλολόγιον! Ποίους; Εσάς, εκ των οποίων εγεννήθησαν οι Βότσαροι, οι Νικήται, οι Μιαούλοι, οι Κάναροι και άλλοι αείμνηστοι ήρωες. Ποιοι; οι μη όντες καλοί να τεκνογονώσι παρά Αρχοντόπουλα, Τσελεπίδας, Βεϊζατάδας [τίτλοι “ευγενείας” των πλουσίων γόνων] και άλλα αντικοινωνικά μισάδελφα, ανθρωπόμορφα θηρία.
Άλλο, φίλοι ομογενείς, όσων είπα πολύ πλέον αισχρόν και αξιοθρήνητον. Όχι μόνον θέλουν να σας ονομάζει Σκυλολόγιον, αλλ’ όλη των η σπουδή και η ασχολία θελ’ είσθαι να σας καταστήσωσιν αληθώς Σκυλολόγιον. Μη δυνάμενοι πλέον να ζήτε εντίμως από τους κόπους των ιδίων έργων, των αργών την αργίαν μέλλετε να ζηλεύσετε [των τεμπέληδων την τεμπελιά να ζηλεύσετε], αυτούς να μιμήσθε, αυτούς να κολακεύετε, ως δεσπότας και κυρίους σας, και αυτών ανδράποδα να γίνεσθε και σκύλοι, δια να τρέφεσθε καν ως “Κυνάρια από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης αυτών” [για να τρέφεσθε ως σκυλάκια από τα ψίχουλα που θα πέφτουν από τα τραπέζια τους] (Ματθ. ιε΄, 27).
Αυτά προειδοποιούσε ο σοφός Αδαμάντιος Κοραής πριν 180 χρόνια, οι τότε Έλληνες δεν τον άκουσαν και καταντήσαμε όπως ακριβώς τα προέβλεψε. http://http—ellinon-anava.pblogs.gr/2015/06/o-adamantos-korahs-proeidopoioyse-omogeneis-kai-skylologion.html