Άν και ο γερμανικός Έθνικός Ύμνος δεν δηλώνει υποτέλεια σε άλλο λαό:
Ο αντιπρόεδρος της Μπούντεσταγκ, Μπόντο Ράμελοφ, θέλει να διεξαγάγει ψηφοφορία για έναν νέο γερμανικό εθνικό ύμνο – και προτείνει ένα ποίημα του Μπρεχτ.
Νέος ύμνος, νέα σημαία. Εάν ο αντιπρόεδρος της Μπούντεσταγκ, Μπόντο Ράμελοφ, πετύχει τον στόχο του, θα πρέπει να διεξαχθεί ψηφοφορία για τα εθνικά σύμβολα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ο πολιτικός του Αριστερού Κόμματος δήλωσε στην εφημερίδα “Rheinische Post” ότι γνωρίζει πολλούς Ανατολικογερμανούς “που δεν τραγουδούν μαζί με τον εθνικό ύμνο για διάφορους λόγους“. Για αυτόν τον λόγο, θα ήθελε να θέσει σε ψηφοφορία τον “Παιδικό Ύμνο” του ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ. Έχει ένα “υπέροχο κείμενο” που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως “πανγερμανικός ύμνος”. Ο Ράμελοφ τόνισε επίσης ότι ο ίδιος τραγουδά την τρίτη στροφή του ύμνου με ενθουσιασμό επειδή μπορεί να την τοποθετήσει στο πλαίσιο.
Γερμανικός Εθνικός Ύμνος: Το «Τραγούδι των Γερμανών» εναντίον του «Παιδικού Ύμνου»
«Η χάρη δεν φείδεται ούτε προσπάθειας ούτε
πάθους ούτε κατανόησης , ώστε μια καλή Γερμανία να ανθίσει
όπως κάθε άλλη καλή χώρα».
Γερμανική εθνική σημαία: μαύρο-κόκκινο-χρυσό αντί για μαύρο-άσπρο-κόκκινο
➡ O γερμανικός εθνικός ύμνος έχει μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τους περισσότερους του κόσμου, καθώς τραγουδιέται μόνο η τρίτη στροφή. Αυτό συμβαίνει καθώς οι δύο αρχικές, και κυρίως η πρώτη στροφή, θεωρούνται εθνικιστικές και συνδεόμενες με τη σκοτεινότερη εποχή της γερμανικής ιστορίας, το ναζισμό. Ο πλέον αμφιλεγόμενος στίχος είναι φυσικά το «Deutschland, Deutschland ueber alles» (Γερμανία πάνω απ’ όλα), παρότι ο ποιητής του «Τραγουδιού της Γερμανίας» (Deutschlandlied) Αύγουστος Ερρίκος Χόφμαν φον Φάλερσλεμπεν το 1841 που έγραφε το ποίημα είχε κατά νου την ενοποίηση των γερμανικών κρατιδίων ως υπέρτατο αγαθό, κι όχι την ανωτερότητα του γερμανικού έθνους έναντι όλων των υπολοίπων.
Ο λόγος για την κακή φήμη των αρχικών στροφών,
οφείλεται κυρίως στη χρήση τους από το Χίτλερ και την κουστωδία του, που εισήλθαν στο στάδιο κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936 υπό τη χορωδία 3000 Γερμανών να τραγουδούν τους επίμαχους στίχους. Όταν λοιπόν στην ΟΔΓ αποφασίστηκε το 1952 η εκ νέου υιοθέτηση του ύμνου (στη ΓΛΔ είχε υιοθετηθεί διαφορετικός ύμνος από το 1949, σε μουσική Χανς Άισλερ και στίχους του κομμουνιστή ποιητή και μετέπειτα υπουργού πολιτισμού της χώρας, Γιοχάνες Ρ. Μπέχερ), θεσμοθετήθηκε η χρήση αποκλειστικά της τρίτης στροφής για κάθε επίσημη περίσταση. Αν και οι άλλες στροφές δεν απαγορεύονται σε μη θεσμικές περιστάσεις, είναι μια ασφαλής ένδειξη εθνικιστικών το λιγότερο πεποιθήσεων.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίος ο θόρυβος που προκλήθηκε στη χώρα πριν λίγες μέρες, όταν στελέχη της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία στη Βαυαρία τραγούδησαν την πρώτη στροφή στη διάρκεια «Νοτιογερμανικής συνάντησης» με τον επικεφαλής του κόμματος στη Θουριγγία, Μπγιόρν Χόκε, ενώ στη συνέχεια φαίνεται πως τους «πρόδωσε» η τεχνολογία, αφού η μουσική σταμάτησε. Πατώντας σε αυτό το γεγονός, ο πρωθυπουργός του κρατιδίου της Θουριγγίας, Bodo Ramelow, πρότεινε σε δυο συνεντεύξεις του την αντικατάσταση του εθνικού ύμνου με ένα ποίημα του Μπρεχτ, τον «Παιδικό ύμνο» (Kinderhymne), που είχε συνθέσει ως υποψήφιο ύμνο της ΓΛΔ, αλλά απορρίφθηκε προς όφελος των στίχων του Μπέχερ. Πρόκειται για μια παραλλαγή – απάντηση στο«Τραγούδι της Γερμανίας», με ξεκάθαρα διεθνιστικό περιεχόμενο, αφού κατά τον ποιητή ο προηγούμενος ύμνος είχε αλλοιωθεί οριστικά από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη σύνδεσή του με το Χίτλερ. Όπως επισημαίνει εξάλλου ο ίδιος ο Ramelow, δεν είναι ακριβώς πρωτότυπη η ιδέα του, αλλά ουσιαστικά επαναφορά της πρότασης του Λόταρ ντε Μαιζιέρ, χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργού της υπό προσάρτηση πλέον ΓΛΔ το 1990, σύμφωνα με την οποία οι συγκεκριμένοι στίχοι θα προσαρμόζονταν στην προϋπάρχουσα μελωδία του δυτικογερμανικού ύμνου, σε μουσική του Γιόζεφ Χάιντν.
Πηγή: Rheinische Post, Κατιούσα, ΑΙ, youtube