Οι Νίκες του Κόκκινου Στρατού σε Μόσχα & Λένινγκραντ και 27 εκ. νεκρών της ΕΣΣΔ ελευθέρωσαν την Ευρώπη από τον Ναζισμό

ΕΥΡΩΠΗ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
Ο Κόκκινος Στρατός σπάει την πολιορκία του Λένινγκραντ
Ο Κόκκινος Στρατός σπάει την πολιορκία του Λένινγκραντ

➡ Ρώσσος Στρατάρχης Ζούκοφ: Απελευθερώσαμε την Ευρώπη από τον φασισμό, αλλά δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ

Στις 27/1/1944, μετά από 900 μέρες σκληρών και ηρωικών μαχών, λήγει η πολιορκία του Λένινγκραντ από τις δυνάμεις του χιτλερικού Άξονα.

Η Μάχη της Μόσχας στις «Ιστορικές αναπαραστάσεις» της ΕΡΤ1 04.02.2019 -  Γραφείο Τύπου ΕΡΤ( Όμως, «Η πρώτη ήττα του γερμανικού στρατού ήρθε στη Μάχη της Μόσχας το 1941», έχει γράψει ο Ρόντρικ Μπρέιθγουαϊτ, πρώην Βρετανός πρέσβης στη Σοβιετική Ένωση και είχε δίκιο.

Σε αριθμητικούς όρους ήταν η μεγαλύτερη μάχη του πολέμου και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ιστορικών σε αυτήν τη μάχη οι Σοβιετικοί έχασαν τόσους άντρες όσους οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία μαζί σε όλον τον Β’ΠΠ. Συνολικα ενεπλάκησαν περισσότεροι από 7.000.000 άντρες. )

Από τον Σεπτέμβρη του 1941 έως τον Γενάρη του 1944, επί 900 μέρες οι ναζί πολιορκούσαν λυσσασμένα το Λένινγκραντ. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας ρίχνουν 107.000 βόμβες και 159.000 βαριά βλήματα. Στις μάχες και τους βομβαρδισμούς σκοτώθηκαν 16.647 άνθρωποι, 38.702 τραυματίστηκαν, ενώ από την πείνα πέθαναν 641.803 κάτοικοι του Λένινγκραντ. Όμως η πόλη του Λένιν άντεξε και στις 27 Γενάρη του 1944, μετά από ισχυρή αντεπίθεση των σοβιετικών στρατευμάτων, η πολιορκία λύθηκε!

Ηρωική και μεγαλειώδης αντίσταση του λαού και του Κόκκινου Στρατού

Οι χιτλερικοί είχαν επιχειρήσει να γονατίσουν την πόλη του Λένιν, εξοντώνοντας τον λαό της με την πείνα, με την πολιορκία να ξεκινά στις 8 Σεπτέμβρη 1941, αποκόπτοντας το Λένινγκραντ από τις δορυφορικές πόλεις και τους κύριους οδικούς άξονες.

Μέρα με τη μέρα η κατάσταση μέσα στην πόλη χειροτέρευε από την άποψη των συνθηκών ζωής, όμως ο Κόκκινος Στρατός και ο λαός υπό την ηγεσία του στρατηγού Ζούκοφ ανέπτυξε σθεναρή και μεγαλειώδη αντίσταση, λαμπρή στιγμή της οποίας ήταν και η κατασκευή του «Δρόμου της Ζωής» πάνω στην παγωμένη λίμνη Λάντογκα.

Ο «Δρόμος της Ζωής» δημιούργησε οδό εφοδιασμού σε τρόφιμα και πολεμοφόδια, με το πρώτο δρομολόγιο να πραγματοποιείται στις 20 Νοέμβρη 1941. Πέραν των στρατιωτικών επιχειρήσεων, το ηθικό στην πόλη της Επανάστασης διατηρήθηκε υψηλό με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να λειτουργούν, τους πολιτιστικούς θησαυρούς να φυλάσσονται στα υπόγεια του Μουσείου Ερμιτάζ και με τον τεράστιο χρυσό θόλο της εκκλησίας του Αγίου Ισαάκ να καλύπτεται με χρώμα για να μη δίνει στόχο στα γερμανικά αεροπλάνα.

Ολόκληρο το 1942 κύλησε μέσα στη θανάσιμη αγωνία του Λένινγκραντ, το οποίο όμως είχε καταφέρει να ακυρώσει τα σχέδια των ναζί. Ξεχωριστή στιγμή εκείνης της χρονιάς ήταν η πραγματοποίηση της συναυλίας της 7ης Συμφωνίας του Σοστακόβιτς μέσα στην πολιορκημένη πόλη. Τον Ιούνη 1942 ένα αντίγραφο της παρτιτούρας έφτασε στην πόλη του Λένινγκραντ με μια βραδινή πτήση για τον ανεφοδιασμό της πόλης, ενώ επαγγελματίες μουσικοί ανακλήθηκαν από τα χαρακώματα και σχημάτισαν συμφωνική ορχήστρα για την εκτέλεσή της. Η συναυλία δόθηκε στις 9 Αυγούστου και μεταδόθηκε με μεγάφωνα σε όλη την πόλη, αφού προηγουμένως τρεις χιλιάδες οβίδες εκτοξεύθηκαν κατά θέσεων του γερμανικού πυροβολικού, ώστε να εξασφαλισθεί η σιγή του κατά τη διεξαγωγή της.

Ο Κόκκινος Στρατός επανενεργοποίησε τον «Δρόμο της Ζωής» τον Δεκέμβρη του ’42 στη Λάντογκα, στήνοντας και σιδηρόδρομο μήκους 30 χιλιομέτρων και καταφέρνοντας να ποντίσει και πετρελαιαγωγό. Στις 18 Γενάρη του 1943, πεντακόσιες ημέρες από την έναρξη της πολιορκίας και σχεδόν ταυτόχρονα με τη νίκη στο Στάλινγκραντ, ο Κόκκινος Στρατός κατάφερε να σπάσει την πολιορκία στα νοτιοανατολικά με την «Επιχείρηση Αστραπή».

Τελικά, η πολιορκία λύθηκε τον Γενάρη του 1944, όταν ο Κόκκινος Στρατός κατάφερε την οριστική απώθηση των φασιστών και με ολόκληρη την ανθρωπότητα να αποτίει φόρο τιμής στην πόλη του Λένιν, όταν αποκαλύφθηκε το μέγεθος της ναζιστικής θηριωδίας αλλά και ο άφθαστος ηρωισμός του σοβιετικού λαού. Πηγή ιστορικού

…..

Scott Ritter [ Τραμπ και 9 Μαΐου

Λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα μετά την προεδρία του, το αισιόδοξο σχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ να βάλει τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία παραπαίει, με το φανταστικό «σχέδιο ειρήνης» που φτιάχτηκε υπό την καθοδήγηση του συνταξιούχου υποστράτηγου Keith Kellogg να αντιμετωπίζει το γεγονός. – καθοδηγούμενη πραγματικότητα μιας ρωσσικής νίκης που καθορίζεται από στόχους που δεν εμπόδισαν και δεν επηρεάζονται από την αμερικανική στάση και τις απειλές… ]

Avgerinos Thanassis [ Ένας από τους πιο γνωστούς επικριτές των αναρίθμητων επεμβάσεων των USA για την ανατροπή ξένων κυβερνήσεων, τη δολοφονία ξένων ηγετών, την καθυπόταξη λαών και χωρών, που εντάθηκαν μετά την (αυτο)διάλυση της ΕΣΣΔ και την αίσθηση του ανεξέλεγκτου, ο Αμερικανός Scott Ritter, πρώην στέλεχος υπηρεσιών των ΗΠΑ και του ΟΗΕ, σφοδρός πολέμιος της υποκρισίας των δήθεν Δημοκρατικών και της διακυβέρνησης Biden|όπουλου, καλεί τον POTUS Donald Trump να συνειδητοποιήσει ότι η χώρα του δεν είναι πλέον υπερδύναμη απόλυτης ισχύος και ότι δεν θα βγάλει πουθενά, παρά μόνο σε μεγαλύτερα και περισσότερα κακά, η πολιτική της περιφρόνησης της ιστορίας και του ηγετικού ρόλου της USSR και του σοβιετικού / ρωσικού λαού στην αντιφασιστική Νίκη κατά των Γερμανών Nazi. Η επέτειος αυτή τιμάται συστηματικά στη Russia και περιφρονείται μεθοδικά από τους αναθεωρητές της ιστορίας στην Ευρώπη και την Αμερική, οι οποίοι αφρόνως αγκάλιασαν, στήριξαν και προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τις τελευταίες δεκαετίες τους νεοναζί και τους ρεβανσιστές, θαυμαστές και νοσταλγούς των Ναζί και των συνεργατών τους σε μια σειρά χώρες ειδικά της Ανατολικής Ευρώπης, οι πρόγονοι των οποίων είχαν συντριβεί από τον Κόκκινο Στρατό, όπως στις Βαλτικές και την Ukraine. Ο Σκοτ Ρίτερ καλεί τον Τραμπ να στείλει στην παραδοσιακή παρέλαση της Κόκκινης Πλατείας τον αντιπρόεδρό του και τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, αλλού έχει γραφτεί (κι εμείς έχουμε πει) ότι ακόμη κι ο ίδιος ο Τραμπ θα μπορούσε να παραστεί στους εορτασμούς των 80 χρόνων από τη Νίκη, αν πήγαιναν καλά (που ακόμη δεν πολυφαίνεται) οι συνομιλίες για την ειρήνη στην Ουκρανία και τις νέες εγγυήσεις ασφαλείας, που απαιτούνται για να μην είναι ο πλανήτης αυθαίρετο πεδίο άσκησης μονομερούς βίας και κλιμάκωσης της απειλής ενός γενικευμένου πολέμου, όπως είναι σήμερα, με τα “παπαγαλάκια” των πολεμοχαρών και των neocons, του διεθνούς “κόμματος του πολέμου”, να προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό που βλέπουμε και γνωρίζουμε επί δεκαετίες είναι “διεθνές δίκαιο”. Είθε να επικρατήσει η λογική και οι αξιοπρεπείς συμβιβασμοί, η ειρήνη και η συνεργασία μεταξύ των λαών και των ελίτ τους (που δεν πολυφαίνεται να συμβαίνει), μια πολιτική, που είναι εθνικό και λαϊκό συμφέρον να επιδιώκουμε και εμείς, αντί να υποτασσόμαστε σε λογικές “προωθημένου φυλακίου” της Δύσης και “πρώτης γραμμής του μετώπου”, η οποία και είναι αναπόφευκτο με αυτή τη λογική να δεχθεί τα πυρά των πάντων, και των αντιπάλων της Δύσης και των επιτήδειων ουδέτερων, όπως η αναβαθμισμένη σε διεθνή παίκτη Turkey. Εθνική, πατριωτική, δημοκρατική και λαϊκή μπορεί να είναι μόνο η πολιτική, που φέρνει ακμή και ανάπτυξη των ευρύτατων στρωμάτων του λαού μας, όχι μόνο μιας περιορισμένης μερίδας του, ενώ αντεθνικές, αντιδημοκρατικές και αντιλαϊκές είναι οι πολιτικές, που φέρνουν μεγαλύτερη και τυφλή εξάρτηση από ξένα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που οραματίζονται την (αδύνατη) ήττα και συντριβή χωρών, όπως η Ρωσία, η China, το Iran etc, που μετατρέπουν τη χώρα μας σε Ουκρανία, δηλαδή πεδίο βολής ξένων φαντάρων, με λαό μετανάστη ή υποψήφιο θύμα στην κρεατομηχανή ξένων πολέμων, λαό σε διαρκή υποχώρηση, συρρίκνωση και μαρασμό, στρατό υπό διάλυση, σχεδόν παραδομένο στους ξένους εντολείς, χαρακτηριστικά, που είναι ολοφάνερο ότι οδηγούν σχεδόν προγραμματισμένα σε απώλεια εθνικού εδάφους, ως συνέπεια της απώλειας κυριαρχίας και της ιστορικής προδοσίας των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων από την μάλλον πιο κομπραδόρικη και ξεπουλημένη από ποτέ ελίτ και αστική τάξη, οι οποίες είναι πλέον ανάξιες ακόμη και των κοινωνικών / ιστορικών τίτλων και ιδιοτήτων τους… ]

Στη Ρωσσία, οι αγώνες και οι Νίκες του παρελθόντος έχουν γίνει συνώνυμα με την υπαρξιακή απειλή που προέρχεται και πάλι από τη Δύση

………………………………………………………………………………………………………………………………….