ΚΟΔΡΟΣ
Ο Κόδρος ήταν υιός του Μελάνθου, από το γένος του Νηλέως. Ο πατήρ του Μέλανθος είχεν διωχθεί από την Πύλον και κατέφυγεν στην Αττικήν, όπου εβασίλευεν ο Θησείδης Θυμοίτης και έλαβεν την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτου. Επειδή εβοήθησεν τους Αθηναίους στον πόλεμόν τους εναντίον των Θηβαίων, φονεύοντας σε μονομαχίαν τον βασιλέαν τους Ξάνθον, εστέφθη μετά τον Θυμοίτην βασιλεύς των Αθηνών, διακόπτοντας έτσι ο Μέλανθος την βασιλείαν του γένους των Ερεχθειδών και εγκαινιάζοντας την αρχήν των Νηλειδών.
Ο Κόδρος, ο οποίος τον διεδέχθη στον θρόνον, ήταν πολύ αγαπητός στους Αθηναίους και διετέλεσε ο δέκατος έβδομος και τελευταίος βασιλεύς των Αθηνών.
Επί της εποχής της βασιλείας του, συνέβη στην Πελοπόννησον μεγάλη αφορία και οι Δωριείς της Πελοποννήσου απεφάσισαν να εκστρατεύσουν στην Αττικήν, διά να καταλάβουν τα εύφορα εδάφη της. Πριν την εκστρατείαν εζήτησαν να λάβουν από το Μαντείον των Δελφών χρησμόν, διά την επιτυχίαν ή μή του εγχειρήματός των.
Ο χρησμός τον οποίον έλαβαν, έλεγεν ότι ήταν δυνατή η επιτυχία της εκστρατείας των, μόνον εάν δεν εφονεύετο ο βασιλεύς Κόδρος.
Οι Δωριείς της Πελοποννήσου λοιπόν εξεστράτευσαν με πολύν στρατόν και επολιόρκησαν τις Αθήνες δίδοντας οι αρχηγοί τους αυστηρές εντολές σε κάθε στρατιώτην, να μην χτυπήσει κανείς τον βασιλέα Κόδρον στις πολεμικές τους επιχειρήσεις.
Κάποιος όμως από τους κατοίκους των Δελφών, ονομαζόμενος Κλεόμαντις, ο οποίος εγνώριζεν τον χρησμόν του Μαντείου, έσπευσεν να τον γνωστοποιήσει στους Αθηναίους.
Όταν ο Κόδρος έμαθε τον χρησμόν, αποφασισμένος να θυσιασθεί διά την πατρίδα του, είπεν στους Αθηναίους να προσπαθήσουν να ωφεληθούν από τον θάνατόν του και αφού ενεδύθη φτωχικά ενδύματα ξυλοκόπου, εβγήκεν αγνώριστος την νύχταν από την πόλιν κατευθυνόμενος προς το μέρος των εχθρών. Πλησίον της όχθης του Ιλισού ποταμού, συνήντησεν δύο Δωριείς στρατιώτες, οι οποίοι έκοπταν ξύλα διά το στρατόπεδόν τους.
Ο Κόδρος επετέθη στον έναν εκ των δύο και τον εφόνευσεν με το όπλον το οποίον είχεν. Ο άλλος στρατιώτης, μη αναγνωρίζοντας τον επιτιθέμενο και θυμωμένος από τον φόνον του συνοδού του, όρμησεν στον Κόδρον και τον εκτύπησεν φονεύοντάς τον.
Οι Αθηναίοι, οι οποίοι εγνώριζαν την απόφασιν του βασιλέως των, έστειλαν με την ανατολήν του ηλίου κήρυκα στο στρατόπεδον των Δωριαίων και εζήτησαν την σωρόν του Κόδρου.
Μόλις οι Δωριείς αντελήφθησαν τι είχε συμβεί, φοβηθέντες τον χρησμόν, τον οποίον είχαν λάβει, έλυσαν την πολιορκίαν και απεχώρησαν από την Αττικήν, κρατώντας από τότε μόνον τα Μέγαρα.
Οι Αθηναίοι, αναγνωρίζοντας την θυσίαν του Κόδρου, τον ετίμησαν με τις τιμές του Ήρωος και του Σωτήρος της πόλεως και παρέσχον στον Κλεόμαντι και στους απογόνους του το δικαίωμα της δωρεάν σιτήσεως στο Πρυτανείον.
Ο Κόδρος εφονεύθη αφού είχεν βασιλεύσει στην Αττικήν είκοσι ένα έτη και άφησε πολλά τέκνα, από τα οποία τα πλέον γνωστά ήσαν ο Μέδων και ο Νηλεύς.
Μετά τον θάνατον του Κόδρου, οι Αθηναίοι μετέβαλαν το πολίτευμά τους από βασιλείαν σε διά βίου αρχοντίαν και τιμητικώς έδωσαν την αρχοντίαν στον πρωτότοκον υιόν του Κόδρου Μέδοντα. Ο Νηλεύς αμφισβήτησεν αυτήν την απόφασιν, επειδή ο Μέδων ήταν χωλός από το ένα πόδι.
Διά να μην υπάρξει διαμάχη, εζητήθη η συνδρομή του Μαντείου των Δελφών, το οποίον με χρησμόν οριστικοποίησεν την αρχοντίαν του Μέδοντος.
Ο Νηλεύς μετά από αυτά, λαβών πολλούς Ίωνες από την Αττικήν, μετέβη στην Μικράν Ασίαν, όπου έκτισεν πολλές πόλεις στην περιοχήν, η οποία αργότερον ονομάσθη Ιωνία.
31/10/2014
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ Basilis Drosos
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)