Η Ιστορία των Ελλήνων έχει χιλιάδες χρυσές σελίδες με ηρωικά κατορθώματα του Έθνους, αλλά παράλληλα έχει και χιλιάδες μαύρες κατάμαυρες σελίδες με “εφιάλτες” , προδότες, ορντινάτσες διαφόρων κατακτητών, κλικαδόρους, κομπιναδόρους, κλπ, βδελύγματα από την εποχή της Νέας Ρώμης – Κωνσταντινούπολης και μέχρι σήμερα εν έτη 2025 …
Μιας και το έχει η ημέρα να γιορτάζουμε το ΌΧΙ (που δεν είπε ο Μεταξάς, αλλά οι Έλληνες στα βουνά της Ηπείρου) , τοποθετούμε εδώ τρεις σελίδες, αποσπάσματα από το βιβλίο “Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΖΟΦΟΣ 1926-1946” του Γεωργίου Τσάκαλου.
Αποσπάσματα …
[ … Για την περίπτωση του Μεταξά μπορώ να πω πως σαν πολιτικός και σαν άνθρωπος μπορεί να ήταν καλός. Αλλά πως να μπορέσει να ελέγξει τις διαθέσεις όλων εκείνων των συμφεροντολόγων που τον είχαν περικυκλώσει και τον λιβάνιζαν από το πρωί ως το βράδυ; Οσοδήποτε δυνατός χαρακτήρας κι αν ήταν δεν μπορούσε, ήταν ανθρωπίνως αδύνατον, να ξεφύγει από την κλίκα και τις κλίκες των κολάκων που περιμένουν κάτι τέτοιες ευκαιρίες για να αναδειχθούν και να βγούνε από την αφάνεια που τους έχει καταδικάσει η ανικανότητα ή η ανεντιμότητά τους. Αντίθετα, οι άνθρωποι που έχουν κάποια αξία, έχουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους και δεν χρησιμοποιούν ποτέ σαλταδόρικους τρόπους αναδείξεως. Ξέρουν πως, αργά ή γρήγορα, θα κληθούν να προσφέρουνε τις υπηρεσίες τους. Μοιάζουν με τους αετούς, που δεν διαθέτουν φτερά, πασαλείβονται με αλοιφές για να φτάσουνε γλιστρώντας σαν γυμνοσάλιαγκες στις κορυφές. Αυτοί οι τελευταίοι καταφέρνουν και καταλαμβάνουν τα πιο επίσημα πόστα στις δικτατορίες, γιατί μόνο σε τέτοιες καταστάσεις μπορούν να αναδειχθούν.
Έτσι, όσο ξύπνιος κι αν ήταν ο Μεταξάς, πως μπορούσε να ελέγχει το τι γινότανε στα διάφορα υπουργεία; Είχε θρονιαστεί στο Υπουργείο των Εξωτερικών και προσπαθούσε να στεριώσει τη θέση του, σαν δικτάτορα, ενώ γύρω του οι διάφοροι κομπιναδόροι οργίαζαν.
Να, δυό χτυπητά παραδείγματα, που πρόχειρα μου ‘ρχονται στο μυαλό, εκείνου του οργίου: Πριν προσληφθώ στο Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη, είχα με τον Γιάννη Καΐρη ένα γραφείο “Πολεμικών Αντιπροσωπειών”. Αντιπροσωπεύαμε διάφορα ευρωπαϊκά εργοστάσια πολεμικών ειδών, παίρναμε μέρος σε δημοπρασίες αγοράς πολεμικού υλικού και δεν άργησα να καταλάβω με τι τρόπο γίνονταν αυτές οι δημοπρασίες και που πήγαιναν τα λεφτά του κοσμάκη.
Αυτά τα λεφτά εισπράττονταν αναγκαστικώς από οργανισμούς, τράπεζες, επιχειρήσεις, εργοστάσια κι από το λαουτζίκο, κάτω από τη γιγάντια φωτογραφία του Γιάννη Μεταξά, που με βλοσυρό ύφος και τεντωμένο το δάκτυλο σε στάση απειλής σε ρωτούσε: “Εσύ τι έδωσες για την αεροπορία;”
Το αποτέλεσμα ήταν ν’ αγοραστούνε μόνο 36-40 καταδιωκτικά Μπε-Ζε-Τελ πολωνέζικα ! Τα υπόλοιπα χρήματα μετέβαλαν σε πλούσιους την κλίκα και τις κλίκες, που σα στρείδια είχαν φυτρώσει γύρω από τον δικτάτορα... ] ( σ.σ. : ➡ εδώ ταιριάζει να κολλήσουμε και τα σημερινά στρείδια δίπλα στον σημερινό δικτάτορα του ΟΠΕΚλΕΠτΕ …)
Και σχετικά, δείτε … Πίσω από τις παράτες για το “ΟΧΙ” … ΣΥΜΒΑΣΗ Cooper. ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ 2220/1940.
….
….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………