<< …. ….. Ο Κάνιγκ, αυτός ο δικός μας , που του ‘χουμε και την πλατεία Κάνιγγος (και άγαλμα), ήτανε μούτρο. Τυχοδιώκτης, άτιμος, χωρίς ηθικές αρχές, αλλά από την άλλη μεριά, έξυπνος, διαόλου κάλτσα ………. . 
Η Αγγλία, ο Κάνιγκ δηλαδή, δεν ήθελε τη Γαλλία αδύνατη . Άμα η Γαλλία ήτανε δυνατή μέσα στην Ευρώπη, τότε οι άλλοι θα περιοριζόντουσαν. Και μάλιστα, περισσότερο η Ρωσσία, που πάντα η Αγγλία τη φοβότανε για τις Ινδίες. Η Ρωσσία εκείνη την εποχή , δε φέρθηκε καλά στην Ελλάδα που πολεμούσε. Όλο τις έδινε υποσχέσεις να τη βοηθήσει και όλο δεν έκανε τίποτα …… .Η Αγγλία φοβήθηκε ότι θα της φάει τη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο δε μας βοήθησε , αλλά μας κυνήγησε .
Στο μεταξύ, έγινε μια επανάσταση και στην Ισπανία, και η Ευρώπη ανάθεσε στη Γαλλία να την καταστείλει. Βάλανε δηλαδή το φουκαρά να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ο Κάνιγκ δεν είχε στρατό να μπεί στη μέση , κάθισε λοιπόν φρόνιμα και ευχότανε να νικήσουνε οι επαναστάτες. Όχι τίποτε άλλο, για να εξευτελίσει την Ιερή Συμμαχία ( Μέτερνιχ , κλπ) , που δεν τη χώνευε και ας ήτανε μέλος της. Οι Γάλλοι νικήσανε , αλλά η Ισπανία έπαθε άλλο καζίκι. Όλες οι χώρες της Νότιας Αμερικής ( πλην Βραζιλίας ) ήτανε ισπανικές αποικίες . Με την επανάσταση , λοιπόν, βρήκανε την ευκαιρία ( Μπολιβάρ , κλπ ) και γίνανε ανεξάρτητες .
Τούτη η επανάσταση της Νότιας Αμερικής ήτανε χαστούκι για την Ιερή Συμμαχία. Ο Κάνιγκ την υποστήριξε με το στόλο του και οι ΗΠΑ ( πρόεδρος Μονρώ ) την υποστηρίξανε και αυτές. Είχανε συμφέροντα …. .
Οι ανεξάρτητες πλέον χώρες ( της Ν. Αμερικής ) θα παίρνανε τα προϊόντα τους ελεύθερα, και ακόμη οι ΗΠΑ θα κάνανε κουμάντο κεί πέρα . Βλέπεις , τούτες οι αγορές με τα πλούσια προϊόντα όσο τις κράταγε η Ισπανία ήτανε κλεισμένες για τους εμπόρους της Αγγλίας. Τώρα μπήκανε μέσα και αλωνίζανε.
Ο Κάνιγκ πήρε μιαν αίγλη που τον καμάρωνε όλη η Αγγλία. Η Ιερή Συμμαχία λύσσαξε.
Πάνω σε τούτα όλα να και η Ελληνική Επανάσταση. Την είχανε όλοι από κλότσο κι από μπάτσο. Ο Κάνιγκ βρήκε την ευκαιρία. Ήθελε πάλι να κτυπήσει την Ιερή Συμμαχία. Και το 1827 « αναγνώρισε » τους Έλληνες που πολεμούσανε σαν κράτος και σαν δίκιο ( γι΄αυτό του ΄χουμε και το άγαλμα στην πλατεία Κάνιγγος ). Σε όλες τις χώρες τον κάνανε πια θεό . ( Εύγε του – Ζήτω – Ο Κάνιγκ ξέρει από ελευθερίες των λαών….. . )
Πάνω σε αυτά, έπαθε συμφόρηση ο πρωθυπουργός ο Λίβερπουλ και, φυσικά, παραιτήθηκε. Του προτείνανε, λοιπόν , του Κάνιγκ να γίνει πρωθυπουργός. Έγινε πρωθυπουργός. Δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ. Σε λίγους μήνες, το καλοκαίρι του 1827, έπαθε δυσεντερία και πέθανε. Κι αυτό ζημίωσε και τους λαούς που πολεμούσανε για την ελευθερία τους και τη δική μας Επανάσταση, που την υποστήριζε φανατικά . Βέβαια,για συμφέρον δικό του, αλλά εμείς κάναμε τη δουλειά μας
Στη θέση του ήλθε ο Γουέλιγκτον, ο νικητής του Ναπολέοντα, στρατιωτικός που είχε γίνει δούκας. Τον σεβόντουσαν , τον είχανε για μεγάλο πρόσωπο, αλλά άμα και ανέβηκε στην εξουσία, έδειξε ότι δεν ξέρει τι του γίνεται . Και αυτός ήθελε την Ιερή Συμμαχία. Έκανε πολλές κουταμάρες και η κυριότερη για Εμάς ήτανε ότι άλλαξε την πολιτική του μακαρίτη του Κάνιγκ και πήρε το μέρος των Τούρκων και , μάλιστα, ήθελε να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση.
Τότε ναύαρχος εδώ κάτω στα νερά μας ήτανε ο Κόδριγκτον. Οι διαταγές που είχε από τον Κάνιγκ ήτανε να χτυπήσει τους Τούρκους άμα γινόντουσαν πολύ ζόρικοι . Με την αλλαγή και το θάνατο του Κάνιγκ δεν πρόλαβε να πάρει καινούργιες διαταγές , τότε τα πράγματα δεν είχανε την επικοινωνία που έχουμε σήμερα. ΄Ισως ο ναύαρχος να το έκανε κι επίτηδες, γιατί είχε μπαφιάσει με την προκλητικότητα των Τούρκων και των Αράβων του Ιμπραήμ στην Ανατολική Μεσόγειο. Πήρε, λοιπόν, την πρωτοβουλία και τσάκισε μαζί με τους Γάλλους και τους Ρώσσους τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο. Αυτό ήτανε
Η αρχή της απελευθερώσεως της Ελλάδος, που μετά έγινε με πρωτοβουλία της Ρωσίας. Γιατί τον Κόδριγκτον τον καλέσανε στο Λονδίνο και τον τιμωρήσανε κιόλας που εκμηδένισε τον τουρκικό στόλο. Ο Γουέλιγκτον, ο μέγας νικητής του Ναπολέοντα ( ουσιαστικά οι Πρώσοι τον νικήσανε στο Βατερλό ) όχι μόνο δεν ήξερε τι του γίνεται, αλλά ήτανε και στενοκέφαλος, ήτανε από αυτή τη ράτσα που τα βλέπουνε όλα με παρωπίδες, σαν τα άλογα , περιορισμένα χωρίς επέκταση πολιτική ………… .
Η Αγγλία τραβάει το δρόμο της. Πέρασε πολλά και δεν έχει να δείξει και «άμεμπτη τιμιότητα» στο παρελθόν της……. .
Όμως , μας διδάσκει συνέχεια ένα πράγμα :
ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ. ΑΥΤΗ ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΕΙ. ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΜΕ ….. . >>
Νίκος Τσιφόρος ( Αλεξάνδρεια, 27 Αυγ 1909 – Αθήνα, 06 Αυγ 1970 )
Περιληπτικό απόσπασμα από το έργο του :
” Η Ιστορία τη Αγγλίας “ ( δημοσιεύθηκε προ μισού και πλέον αιώνα ! )