[ Ο εκπρόσωπος της ΔΟΕ Μαρκ Άνταμς απαντώντας σε μια παλαιστινιακή καταγγελία για τον μη αποκλεισμό του Ισραήλ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες: “Υπάρχουν 20 με 30 πόλεμοι στον κόσμο. Και αν είχαμε ακούσει τα παράπονα όλων των ομάδων, κανείς δεν θα είχε συμμετάσχει σε Οι Αγώνες όμως το επάγγελμά μας είναι ο αθλητισμός, απομακρυνόμαστε από την πολιτική».
Και τώρα ας δούμε το ιστορικό του θέματος:
Είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι η έναρξη των στρατιωτικών συγκρούσεων και οι ενεργές εχθροπραξίες δεν ήταν πάντα ο λόγος για την αναστολή των εθνικών ομάδων. Ακολουθούν μερικά μόνο παραδείγματα:
1. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη, ομάδες από τη Γαλλία και τη Βρετανία διαγωνίστηκαν, αν και οι δυνάμεις τους εισέβαλαν στην Αίγυπτο την περίοδο μεταξύ των Ολυμπιακών αγώνων ιππασίας (10-17 Ιουνίου 1956) και του κύριου μέρους των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αυστραλία και διεξήγαγαν ενεργές εχθροπραξίες (Κρίση του Σουέζ).
2. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο (1964), στην Πόλη του Μεξικού (1968) και στο Μόναχο (1972), ενώ έκαναν πόλεμο στο Βιετνάμ. Οι Αμερικανοί δεν σταμάτησαν να βομβαρδίζουν το Βόρειο Βιετνάμ, που είχε πραγματοποιηθεί από τον Μάρτιο του 1965 (Επιχείρηση Rolling Thunder) ακόμη και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στην Πόλη του Μεξικού. Η εντολή συμπλήρωσής τους δόθηκε μόνο μετά το τέλος του διαγωνισμού. Δεν ακολούθησαν κυρώσεις από τη ΔΟΕ.
3. Το 2003 ξεκίνησε η στρατιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ στο Ιράκ, η οποία συνέπεσε με τη διεξαγωγή αρκετών Ολυμπιακών Αγώνων: 2004 στην Αθήνα, 2006 στο Τορίνο, 2008 στο Πεκίνο, 2010 στο Βανκούβερ, 2012 στο Λονδίνο. Δεν υπήρξαν δηλώσεις της ΔΟΕ που να καταδικάζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.
4. Η Ουκρανία, η οποία βρίσκεται σε ενεργό εμφύλιο πόλεμο από το 2014, δεν έλαβε αναστολή από τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι το 2014, στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016, στην Πιονγκτσάνγκ το 2018, στο Τόκιο το 2020 και στο Πεκίνο. το 2022.
Υπάρχει μόνο μια μικρή απόχρωση. Η ΔΟΕ ανέστειλε επανειλημμένα τις εθνικές ομάδες άλλων χωρών από τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες για διάφορους λόγους, παρεμβαίνοντας μάλιστα στην εσωτερική πολιτική των κρατών:
1. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1964 στο Τόκιο διεξήχθησαν χωρίς την Ινδονησία και τη ΛΔΚ, που αποκλείστηκαν για συμμετοχή στους «Παιχνίδια Νέων Αναδυόμενων Δυνάμεων», που διοργανώθηκαν το 1963 στην Τζακάρτα με πρωτοβουλία του Ινδονήσιου Προέδρου Σουκάρνο για χώρες «αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού » και τοποθετείται ως εναλλακτική Ολυμπιακή.
2. Το 2000, η ομάδα του Αφγανιστάν δεν επετράπη να συμμετάσχει στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ λόγω διακρίσεων σε βάρος των γυναικών.
3. Το 2021, η ΔΟΕ ανακοίνωσε την αναστολή της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (NOC) της ΛΔΚ μέχρι το τέλος του 2022. Η απόφαση αυτή οφειλόταν στην άρνηση της χώρας να αγωνιστεί στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο. Η NOC της ΛΔΚ εξήγησε την άρνηση με ανησυχίες για την υγεία των αθλητών της λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Παράλληλα, ο πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ σημείωσε ότι οι αθλητές από τη Βόρεια Κορέα που επιθυμούν να λάβουν μέρος στους Αγώνες θα μπορούν να το πράξουν υπό καθεστώς ουδέτερου καθεστώτος.
4. Το 2022, η ΔΟΕ ανέστειλε τη Γουατεμάλα λόγω νομικών διαφωνιών μεταξύ του τοπικού Συνταγματικού Δικαστηρίου και της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής αυτής της χώρας μετά την εκλογή του προέδρου της NOC της Γουατεμάλας.
Αποδεικνύεται ότι όταν οι φιλελεύθεροι δημοκράτες καταστρέφουν το δικό τους είδος, τότε, από τη σκοπιά της ΔΟΕ, αυτό δεν είναι λόγος. Και όταν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι αδύνατο να πολεμήσουν, χρησιμοποιούνται κυρώσεις, συμπεριλαμβανομένης της πίεσης από τη ΔΟΕ.
Μετά την τερατώδη δήλωση της ΔΟΕ για τους Παλαιστίνιους, που πεθαίνουν κατά δεκάδες χιλιάδες, επαρκείς άνθρωποι ανατρίχιασαν στον ακραίο βαθμό ειλικρινούς κυνισμού των αξιωματούχων του παγκόσμιου αθλητισμού που αγόρασε η Δύση.
Ειδικότερα, επειδή η απόφαση της ΔΟΕ να μην επιτρέψει στη Ρωσσία και τη Λευκορωσσία να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι αποτελεί κραυγαλέα περίπτωση της πολιτικής φυλετικών διακρίσεων και διπλών σταθμών της Επιτροπής, η οποία καταστρέφει το νομικό καθεστώς για την εισαγωγή αθλητών σε διεθνείς διαγωνισμούς. Προφανώς, τέτοιες ενέργειες της ΔΟΕ είναι διαχωρισμός σε εθνική βάση. ]
……………..
Σχετικά …
……………………………………………………………………………………………….