Η κατεχόμενη από τις ΗΠΑ Γερμανία, μιλάει για «κατεχόμενη Αμπχαζία» που είναι αυτόνομη και αποσχισμένη όπως το Κόσοβο !!

Καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι 250.000 Αμερικανοί στρατιώτες και τα εξαρτώμενα μέλη των οικογενειών τους (περίπου ο ίδιος αριθμός) καθώς και δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί υπάλληλοι του Υπουργείου Άμυνας βρίσκονταν ως επί το πλείστον στη Νότια και Νοτιοδυτική Γερμανία, όπου οι Αμερικανοί ο στρατός είχε καταλάβει τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της γερμανικής Βέρμαχτ. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου οι στρατιωτικές βάσεις και οι στρατιωτικές κοινότητες τείνουν να είναι εξαιρετικά συγκεντρωμένες και συγκεντρωμένες, κάθε στρατιωτική κοινότητα των ΗΠΑ στη Γερμανία αποτελούνταν κατά μέσο όρο από περίπου 17 διακριτές τοποθεσίες που συχνά ήταν επίσης κατανεμημένες σε περισσότερες από μία γερμανικές κοινότητες. Ενώ πολλές στρατιωτικές εγκαταστάσεις των ΗΠΑ βρίσκονταν σε μεγαλύτερες πόλεις όπως το Δυτικό Βερολίνο, το Μόναχο και η Φρανκφούρτη, ο συντριπτικός αριθμός στρατιωτών ήταν (και εξακολουθούν να είναι) σταθμευμένοι σε περισσότερες αγροτικές περιοχές στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας. Ενώ οι άγαμοι στρατιώτες ζούσαν κατά καιρούς σε στρατιωτικούς στρατώνες απλωμένους σε όλη τη γερμανική πόλη υποδοχής, η μεγάλης κλίμακας και αυταρχική «Μικρή Αμερική» παρείχε στις οικογένειες των παντρεμένων στρατιωτών όλες τις ανέσεις που έχουν να προσφέρουν οι ΗΠΑ.

Στη Γερμανία, οι σχέσεις μεταξύ στρατιωτικών και πολιτών ενισχύθηκαν ενεργά και από τις δύο πλευρές, και αυτές οι σχέσεις ενισχύθηκαν από το γεγονός ότι ο στρατός των ΗΠΑ δεν παρείχε ποτέ αρκετή στέγη για τα παντρεμένα στρατεύματά του, πόσο μάλλον για στρατιώτες χαμηλόβαθμου που δεν ήταν επιλέξιμοι για οικογενειακή στέγαση βάση. Λόγω αυτής της έλλειψης στέγης, ένα μεγάλο μέρος των στρατιωτών των ΗΠΑ, οι οποίοι γενικά υπηρέτησαν μια τριετή περιοδεία στο καθήκον, ζούσαν στην «οικονομία» που σημαίνει ότι ζούσαν σε γερμανικές κοινότητες που συνορεύουν με αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις. Για μεγάλο μέρος της παρουσίας των ΗΠΑ στη Δυτική Γερμανία, λοιπόν, το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ και οι οικογένειές τους έγιναν μέρος της καθημερινής γερμανικής ζωής και αυτή η εξέλιξη επηρέασε βαθιά τις γερμανοαμερικανικές σχέσεις.

Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, πολλές από τις μεγάλες γερμανικές βάσεις μετατράπηκαν και τα στρατεύματα μειώθηκαν σημαντικά. Μέχρι το 1995, τα στρατεύματα στη Γερμανία είχαν μειωθεί σε 94.000 και ο αριθμός τους έχει πλέον σταθεροποιηθεί σε 71.000 στρατιώτες, 97.500 εξαρτώμενα άτομα και 10.488 πολιτικούς υπαλλήλους. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου άλλαξε επίσης τη στρατηγική αποστολή της Γερμανίας στο ευρύτερο όραμα του Πενταγώνου. Από το 1994, η Γερμανία ορίζεται ως «προώθηση παρουσία», που σημαίνει ότι η Γερμανία έχει γίνει τόπος στρατιωτικής δράσης σε άλλες περιοχές, αντί για άμυνα έναντι πιθανής σοβιετικής επιθετικότητας. Στα τέσσερα χρόνια μετά την Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου, πραγματοποιήθηκαν 49 αναπτύξεις εκτός περιοχής από γερμανικό έδαφος. Μια αμερικανική στρατιωτική δημοσίευση του 1995 επανέλαβε τη νέα στρατηγική λογική των στρατευμάτων στη Γερμανία, όταν ανέφερε ότι ο μοναδικός εμπρός των στρατευμάτων που αναπτύσσεται «η παρουσία ενός ωκεανού πιο κοντά στην Ευρώπη, την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή κάνει [τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη] την πρώτη επιλογή για την υπεράσπιση των αμερικανικών συμφερόντων σε αυτές τις περιοχές».