Και λαβών άρτον ευχαριστήσας έκλασεν και έδωκεν αυτοίς /λέγων: «Τούτο εστι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον. Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν»Ματθαίος 26/κς΄, Αγία Γραφή .
Τι αντίθεση κοσμοθέασης εθνών… ο ένας, εβραίος, λίγο πριν πεθάνει, μαζί με τους συντρόφους του, για μια αμφισβητούμενη μεταθανάτια σωτηρία μόνο των εβραίων*, το ρίχνει στο φαγητό και στο πιοτό…
*Ματθ. 15,24 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.
Ματθ. 15,24 Εκείνος απήντησε· “δεν έχω σταλή παρά μόνον για τα χαμένα πρόβατα του Ισραηλιτικού λαού”.
Ο άλλος Έλληνας, για την σωτηρία του Έθνους μας, την δική σου, την δικιά μας, δεν σκέφτεται το φαγοπότι… 
λίγο πριν πεθάνει, δια μέσου των αιώνων, ανά την Ιστορίαν, ανά τον κόσμον ολόκληρο αντιλαλεί η φωνή του Λεωνίδα του οποίου κάθε ελεύθερος και πολιτισμένος άνθρωπος του πλανήτη, πολύ καλά γνωρίζει: Σήμερα το βράδυ θα δειπνήσουμε στον Αδη!