«Η αλεπού και ο λύκος»…και η ουρά του.

Το λιοντάρι γέρασε και ξάπλωσε άρρωστο στο κρεββάτι. Τότε πήγαν όλα τα ζώα να επισκεφθούν το βασιλεά τους, εκτός απο την αλεπού. Τότε ο λύκος βρήκε ευκαιρία και συκοφαντούσε την αλεπού στο λιοντάρι: «όλα τα άλλα ζώα, βλέπεις, ήρθαμε να σε επισκεφθούμε, γιατί σε νοιαζόμαστε. Μόνο η αλεπού, όπως βλέπεις, σε “γράφει” κανονικά! Γιατί μόνο αυτή δεν ήρθε; Κι αν αρρώστησες, κι αν, ο μη γένοιτο, πεθάνεις, δέν της καίγεται καρφί! Μπορεί να το κάνει και επίτηδες, για να δείξει ότι δεν σε λογαριάζει και οτι είναι ανώτερή σου! Τόσο λοιπόν σέβεται τον βασιλιά όλων των ζώων!» Καθώς έλεγε τέτοια όμως ήρθε και η αλεπού και άκουσε πως ο λύκος την συκοφαντούσε. Το λιοντάρι σαν είδε την αλεπού θύμωσε και της μούγκριζε. Η αλεπού είπε: «ξέρω πως έχεις λόγο να θυμώνεις, αλλα πριν με καταδικάσεις, πρέπει, ως δίκαιος βασιλιάς, να ακούσεις και την απολογία μου.» Το λιοντάρι τότε της έδωσε το δικαίωμα να απολογηθεί, και η αλεπού είπε: «Ποιος σε νοιάστηκε και ποιος σε ωφέλησε τόσο πολύ όσο εγώ; Αμέσως μόλις έμαθα οτι αρρώστησες, άρχισα να γυρίζω όλη την οικουμένη για να ρωτήσω όλους τους σοφούς και τους γιατρούς σχετικά με την ασθένειά σου και να μάθω τι μπορεί να σε θεραπεύσει. Και όντως βρήκα τη θεραπεία σου.» — «Αν βρήκες τη θεραπεία μου, ποια είναι; κανένας άλλος δεν μπόρεσε να μου βρει γιατρικό», είπε το λιοντάρι. – “Η σωστή θεραπεία στο νόσημά σου είναι να γδάρεις έναν λύκο ζωντανό κ το τομάριτου ζεστό να το φοράς», είπε η αλεπού. Αρπάζει αμέσως το λιοντάρι τον λύκο, τον γδέρνει και φοράει το τομάρι του. Ύστερα η αλεπού, βλέποντας το νεκρό γδαρμένο σώμα του λύκου, γέλασεκαι είπε: «Δεν πρέπει κανείς να παρακινεί το αφεντικό του εναντίον κανενός, αλλα μόνο σε ευεργεσίες να τον παρακινεί.»

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, Αισώπου Μύθοι.