Επιστολή Δωδεκάτη
Η εργασία αποτελεί όρον υπάρξεως της ανθρώπινης κοινωνίας.
Παρά ταύτα η εργασία αυτοκτονεί, στα πρόσωπα χιλιάδων ανέργων πολιτών!
Ιδού το έμβλημα της Ευρωπαικής τοκογλυφίας, και του Ευρωπαικού διαφωτισμού!
Αλέξανδρος Σταματίου
Μέσα στο χώρο της οικογένειας. ”Κύκλω της τραπέζης” ο άεργος, βλέπει τον άνεργο αδελφό του, και απορεί για το σκυθρωπό ύφος του και για τα δάκρυα του γέροντος, που βρέχουν το ψωμί!
Μέσα στο χώρο της κοινωνίας. Η ληστεία, η υψηλής ποιότητος πορνεία, και το έγκλημα, είναι ο δείκτης της προοδευτικότητος αυτής! Του περάσματος δηλαδή, από την καθυστέρηση στην ανώτερη φάση του Ευρωπαικού ”γίγνεσθαι”, και αυτό ικανοποιεί!
Μέσα στο χώρο της Δημοκρατίας, αυτόν της Βουλής. Βρίσκονται τα πτώματα των τριακοσίων γιουσουρουμιστών, που έπεσαν εν ονόματι του ”καθ-όλου” ανθρώπου, αυτού που διώχνει τη στεναχώρια και τον προβληματισμό, με τον νέον τρόπο ζωής της ”μυτιάς”, και την ανάγκη της μελαγχολίας.
Η αποφυγή δε ευθυνών για τις συνέπειες, από τη δυσαρέσκεια κάποιου δυνατού, χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού ο οποίος αποφεύγει, ως εκ τούτου, να λάβει μέρος στον αγώνα, για την αποτίναξη της αθλιότητος.
Η αιτία λοιπόν της πεσμένης κοινωνίας μας, δεν οφείλεται αποκλειστικώς και μόνον στις κυβερνήσεις και στα μέλη αυτών, διότι αυτά είναι η σκιά της κομματιασμένης συνειδήσεως, αλλά στους διανοητικούς και στους κοντυλοφόρους, οι οποίοι είναι οι ποιητές της παγκοσμίου θλίψεως.
Μία άλλη κατηγορία είναι αυτή, των ”ουδέτερων”.
Ο ουδέτερος φθάνει σε μια ψυχολογική κατάσταση, η οποία σιγά -σιγά μετατρέπεται σε χυδαιότητα. Με αυτή δε τη λέξη δεν νομίζω ότι προσβάλλω τους προσβεβλημένους, και ταπεινώνω τους τεταπεινωμένους, καθ΄ότι αυτούς νωρίτερα του έχει χαρακτηρίσει η ίδια η ζωή.
Η απουσία κοινωνικών αισθημάτων είναι σημάδι που κουβαλάει ο ουδέτερος, και η έλλειψη ολοκληρωμένου στοχασμού. Αυτός καταφεύγει σε επανάληψη σαχλών αστειοτήτων, και στερείται παντελώς ικανοτήτων, για σύνδεση ιδεών. Η ζήλεια και ο φθόνος του ξεφτισμένου, οι Ερινύες και τα εκδικητικά φαντάσματα, είναι η φωτογραφία αυτού του πλάσματος.
Ευρίσκεται μεταξύ όλων, και ιδού ο τόπος έρημος!
Τρείς είναι οι όψεις, της κοινωνικής φυματιώσεως:
1) Το ξύσιμο της κιμωλιακής διανοήσεως, με σύντροφο το δημοσιογραφικόν άμβλωμα μιας τακτικώς εγκυμονούσης, μολυσματικής καταστάσεως.
2) Ο φόβος, προϊόν ανελεύθερου ανθρώπου.
3) Η ουδετερότητα! ο ουδέτερος είναι ο τελευταίος όλων των κατηγοριών και ο πρώτος στο τραπέζι, κατά το σερβίρισμα του πιάτου.
Αυτή είναι η ψαλμωδία που αναδύεται από μεγάλο μέρος του σημερινού ”διόλου” ανθρώπου, με πρώτη στάση επάνω από το μέγαρο της πρώην σχολής Ευελπίδων. Ρέκβιεμ!!
αρχιμ. Αλέξανδρος Σταματίου
Τ.Θ 2014 Χρούσσα
84100 ΣΥΡΟΣ