ΥΒΡΙΣ… ΑΤΗ… ΝΕΜΕΣΙΣ… ΤΙΣΙΣ
Nikos Salonitis Δεν ξέρω αν και πόσο σημασία έχουν αυτά που θα γράψω, αλλά προσωπικά οφείλω να το κάνω.
Θλίβομαι, όχι τόσο γιατί ένας ακόμη προδότης εμφανίστηκε στον αγώνα μας (αυτό ήταν αναμενόμενο έτσι κι αλλιώς), όσο για την ευκολοπιστία πολλών από τους Συνέλληνες μας. Επί ένα χρόνο είμαστε στους δρόμους ως ενεργοί πολίτες, με 1000 χαρτιά στα χέρια μας, χαρτιά που ποτέ δεν έχουν αμφισβητηθεί από κανένα επίσημο φορέα, από το επίσημο κράτος, και προσπαθούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο. Ξαφνικά, ένας Λαμπράκης, χωρίς ΚΑΝΕΝΑ χαρτί (ούτε καν το καταστατικό που μας λέει ότι δεν έχει πρόβλημα να μας δείξει, αλλά δεν δείχνει ποτέ, μας το «διαβάζει» μόνο, γιατί πολύ απλά δεν έχει πάνω του καμία σφραγίδα, ως άτυπο που είναι…) έρχεται και κάνει αυτό που ολόκληρο το καθεστώς επί 2 χρόνια προσπαθεί: να μας πείσει ότι όλη η ιστορία είναι «μούφα». Και για πολλούς από εμάς, το καταφέρνει έτσι απλά !! Χωρίς καμία απόδειξη, χωρίς κανένα τεκμήριο. Και καταφέρνει να μετατρέψει τις ομάδες ενεργών πολιτών σε ομάδες «ανενεργών» πολιτών αυτομάτως… Δεν μπορούν πολλοί ούτε καν να σκεφτούν το πώς θα αντιδρούσε ένας Ελλην Λαμπράκης αν ήταν αληθή όσα λέει… Θα μας υποτιμούσε τα όπλα; Για να μη μιλήσω για τις κολοτούμπες…
Στην τελευταία μας συνάντηση ως ομάδα Άρτας, έθεσα το ερώτημα για το πώς πορευόμαστε από εδώ και στο εξής, άσχετα με το θέμα της διχόνοιας που έχει προκύψει, και εξέλαβα κλίμα άρνησης. Δηλώνω λοιπόν δημοσίως ότι δεν ανήκω πλέον στην ομάδα «ανενεργών» πολιτών Άρτας, στην οποία πρωτοστάτησα μαζί με τον αδελφό Θανάση Παπαθανασίου. Θα συνεχίσω ενεργός τον αγώνα, με όποιο τρόπο μπορώ, με ή χωρίς την βοήθεια τοπικών ΜΜΕ, μέχρι να έχω στα χέρια μου στοιχεία (έγγραφα) που να με προβληματίσουν πραγματικά για τα όπλα που διαθέτω.
Ο σοβαρότερος όμως προβληματισμός μου, τον οποίο και καταθέτω και στον Αρτέμη, είναι ο εξής: Όταν με το καλό ξεκαθαρίσει η κατάσταση και όλοι αντιληφθούν την προδοσία, πώς θα μπορέσουμε ξανά να συνεργαστούμε; Πώς μπορείς να έχεις δίπλα σου Έλληνες που με τόση ευκολία έδειξαν αυτή την συμπεριφορά; Που μηδενίζουν τόσο εύκολα τα ευεργετήματα; Που είναι τόσο ευάλωτοι στην αντινόηση;
Θλίβομαι πραγματικά, αλλά συνεχίζω… Συνεχίζω με όσα χαρτιά και στοιχεία έχω στα χέρια μου (και έχω πολλά), και αφήνω την πίστη στα λόγια σε άλλους. Τους αφήνω με τον Λαμπράκη τους αγκαλιά, να αναλύουν, να γοητεύονται και να περιμένουν…