ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Δεν είναι που μας πνίγει τώρα η βαθιά σιωπή
στης μοναξιάς μας την βοή την παγωμένη,
είναι που σκούριασαν τα λόγια που δεν είπαμε,
κι έχει πληγώσει η σκουριά τους την καρδιά μας.
Δεν είναι πως δεν νοιώσαμε βαριά τα χρόνια μας
ν’ αφήνουν πάνω στο κορμί μας τις ουλές τους,
είναι που χάθηκαν οι ώρες που δεν ζήσαμε
και μας πονάει τώρα ο άφευκτος χαμός τους.
Δεν είναι πως του Ήλιου οι δέσμες δεν μας πύρωσαν
και δεν δακρύσανε τα μάτια μας στο φώς του,
είναι που στην ψυχή μας οι σκιές δεν έσβησαν
ζωγραφισμένες απ’ τον φόβο στο σκοτάδι.
Δεν είναι πως δεν ψάξαμε με θέρμη στ’ όνειρο
τα χνάρια νά ’βρουμε καλά κρυμμένων στόχων,
είναι που πήραμε τον δρόμο της ψευδαίσθησης
και στερηθήκαμε του ονείρου την βοήθεια.
Δεν είν’ ο ίλιγγος του απείρου που μας φόβισε
και δεν τολμήσαμε το πέταγμα του Ικάρου,
είναι που στ’ ανοιχτά φτερά μας δεν πιστέψαμε
πως στων αστερισμών τα ύψη θα μας πάνε.
14 / 7 / 2013
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ).