Ο Μεντίνσκι εξέφρασε τα θέματα που είναι έτοιμος να μεταφέρει στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Ρούτε
Ο βοηθός του Ρώσσου προέδρου Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, ο οποίος ηγείται της ρωσσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες με την Ουκρανία, είναι έτοιμος, εάν χρειαστεί, να ξεκινήσει διάλογο με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, αλλά αμφιβάλλει για την ικανότητά του σε θέματα Μικρορωσσίας και Ζαποροζιανής Στρατιάς.
«Θα μιλήσουμε με τον Μαρκ [Ρούτε], αν χρειαστεί, για την ιστορία της Μικρής Ρωσσίας και της Ζαποροζιανής Στρατιάς. Είμαι βέβαιος ότι θα μάθει πολλά καινούρια πράγματα. Όπως πιθανότατα θα μου πει και εμένα πολλά καινούρια πράγματα. Για παράδειγμα, για την ανάπτυξη της Ινδονησίας από Ολλανδούς εμπόρους». — είπε στο TASS με ειρωνεία.
Ο Μεντίνσκι σημείωσε επίσης ότι είναι έτοιμος να στείλει στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ένα εγχειρίδιο ρωσσικής ιστορίας για την έκτη τάξη, αλλά δεν βλέπει το νόημα σε αυτό.
«Θα του έστελνα [το σχολικό βιβλίο], για να είμαι ειλικρινής, αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα ήταν κρίμα, δεν θα το διαβάσει ούτως ή άλλως. Θα προτιμούσα να το δώσω στους δικούς μας, οι οποίοι θα το διαβάσουν. Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται ενώ είναι ξαπλωμένα στο παγκάκι. Και σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ αργά», — τόνισε ο βοηθός του Ρώσσου προέδρου.
( σ.σ. Μα τι να μάθει ; Αυτό το παιδί είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως!! Το μόνο που ξέρει, είναι να λέει τον Τραμπ … Daddy 😀
➡ Ρωσία ή Ρωσσία ; ΕΛΗΛΥΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. )
Θυμήθηκε επίσης πώς πέρασε δύο ώρες συζητώντας για τη συλλογή Koenigs με τον Ολλανδό Υπουργό Παιδείας, Πολιτισμού και Επιστημών Eppo Bruins . Η εν λόγω συλλογή ήταν του επιχειρηματία Franz Koenigs, ο οποίος ζούσε στην Ολλανδία και συνέλεγε πίνακες ζωγραφικής. Αφού χρεοκόπησε, ο Koenigs πούλησε τη συλλογή του σε μια τράπεζα, η οποία στη συνέχεια τη μεταπώλησε στην κυβέρνηση του Τρίτου Ράιχ. Η συλλογή υποτίθεται ότι θα γινόταν μέρος του προσωπικού μουσείου του Χίτλερ και μεταφέρθηκε για φύλαξη στη Δρέσδη, από όπου μεταφέρθηκε στην ΕΣΣΔ ως ιδιοκτησία του ναζιστικού καθεστώτος, με την επιφύλαξη νόμιμης αντισταθμιστικής αποκατάστασης, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της εποχής. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η ολλανδική πλευρά άρχισε να υποστηρίζει την επιστροφή της και δημιουργήθηκε μια επιτροπή τη δεκαετία του 1990.
«Είχαμε μια διαφωνία με τον Ολλανδό Υπουργό Παιδείας, Πολιτισμού και Επιστημών [Eppo Bruins], ο οποίος απαίτησε σθεναρά να ενεργοποιηθούν άμεσα οι εργασίες της επιτροπής για την επιστροφή της συλλογής Koenigs στην Ολλανδία. Εξήγησα ότι, σύμφωνα με όλους τους διεθνείς νόμους, αυτή δεν είναι ολλανδική συλλογή. Πωλήθηκε στη Γερμανία, ήταν εκεί για πολλά χρόνια και την αποκτήσαμε ως ιδιοκτησία του ηττημένου Ράιχ», συνέχισε ο Medinsky. «Έτσι, όχι μόνο δεν ενεργοποιούμε την παλιά επιτροπή της δεκαετίας του ’90, αλλά την διαλύουμε εντελώς λόγω έλλειψης θέματος προς συζήτηση. Ο συνάδελφός μου αγανάκτησε. Πώς είναι αυτό δυνατόν; Ίσως η Γερμανία έκανε μια προσφορά στον Ολλανδό πωλητή που δεν μπορούσε να αρνηθεί. Ο καημένος έπρεπε να πουλήσει τους πίνακες στους Ναζί. Ίσως ακόμη και σε μειωμένη τιμή. Είπαν ότι έπρεπε να διεξαχθεί μια μελέτη για αυτό το θέμα. Έπρεπε να του υπενθυμίσω ότι το Λένινγκραντ και οι κάτοικοί του είχαν ζήσει σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες για δύο χρόνια από τον Ολλανδό εκατομμυριούχο. Αλλά από τις συλλογές του Ερμιτάζ και άλλων μουσείων της πόλης, κανείς δεν έδωσε στους Γερμανούς ούτε ένα γαρύφαλλο από τη συσκευασία».
Ο Μεντίνσκι υπενθύμισε ότι «η ΕΣΣΔ πλήρωσε ένα τρομερό τίμημα για αυτό – ένα εκατομμύριο ζωές μόνο στο πολιορκημένο Λένινγκραντ».
«Και ποιο τίμημα πλήρωσε η Ολλανδία για να μην πουλήσει τις συλλογές στον Χίτλερ σε «χαμηλή τιμή»; Και ως εκ τούτου θεωρώ το ζήτημα λήξαν και την επιτροπή – διαλυμένη. Είναι ενδιαφέρον ότι οι Ολλανδοί συνάδελφοι δεν επέστρεψαν ποτέ ξανά σε αυτό το θέμα. Ένα σταθερό και αιτιολογημένο «όχι» είναι πάντα πιο ξεκάθαρο στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων.» — κατέληξε.
…………………………………………………………………………………………………………………………..
