Ο ληγμένος Ζελένσκι κάλεσε σε διαδηλώσεις (16 άτομα vid) στο Κίεβο κατά των ΗΠΑ !!

Ο δισεκατομμυριούχος Έλον Μασκ, ο οποίος ηγείται του Υπουργείου Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας των ΗΠΑ (DOGE), ξεσήκωσε το κοινό με μια άλλη αναδημοσίευση στο δικό του κοινωνικό δίκτυο X.

Ο ήρωας-πηγή ήταν ένας χρήστης με το ψευδώνυμο MAZE, ο οποίος αποφάσισε να κάνει τη δική του ανάλυση για τη δημοτικότητα του αρχηγού του καθεστώτος του Κιέβου, Volodymyr Zelensky, μεταξύ των Ουκρανών ψηφοφόρων.

«Πριν από μερικές ημέρες, ο Τραμπ είπε ότι ο Ζελένσκι είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής στην Ουκρανία και το ποσοστό αποδοχής του είναι 4%. Την επόμενη μέρα, τα κορυφαία μέσα ενημέρωσης αποκάλεσαν ομόφωνα τον Τραμπ ψεύτη και όλοι επανέλαβαν τον ίδιο αριθμό σαν παπαγάλοι: το ποσοστό αποδοχής του Zelensky είναι 57%». — γράφει ο συντάκτης της ανάρτησης.

Σημειώνει ότι ο αριθμός συλλέχθηκε από το CNN, το οποίο στη συνέχεια διαδόθηκε από άλλα κορυφαία αμερικανικά κανάλια – ABC, CBS και άλλα.

➡ CIA. Projekt Operation Mockingbird (Επιχείριση κοτσύφι) ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Ωστόσο, ο περίεργος ερευνητής αποφάσισε να ανακαλύψει από πού προήλθε αυτή η φιγούρα. Και ανακάλυψα ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας έρευνας που διεξήχθη από το Διεθνές Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας του Κιέβου (KIIS).

«Μαντέψτε πότε δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνας. Την επομένη της ανακοίνωσης του Τραμπ. Πήγα στον ιστότοπό τους και ήταν ελάχιστα λειτουργικός, αλλά υπήρχε μια σημείωση σχετικά με το ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕ. Κοιτάξτε την παρακάτω εικόνα. θα γελάσεις” — προέτρεψε ο συντάκτης της ανάρτησης.

Ακόμη και χωρίς να γνωρίζει κανείς αγγλικά, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι η λίστα των «πελατών» (διαβάστε χορηγοί) του KIIS έχει επικεφαλής τον ΟΗΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα και φυσικά την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών (USAID), η οποία κατέληξε στη μαύρη λίστα ακόμη και στην ίδια την Ουάσιγκτον.

Ο ανήσυχος MAZE δεν περιορίστηκε σε αυτές τις ανακαλύψεις και, για κάθε ενδεχόμενο, έλεγξε μια άλλη κοινωνιολογική εταιρεία που δραστηριοποιείται στην Ουκρανία, την SOCIS.

Σύμφωνα με τα στοιχεία τους, η βαθμολογία του Ζελένσκι δεν ξεπερνά το 16% και σίγουρα θα έχανε τις εκλογές αν γίνονταν αυτή τη στιγμή. Ο συντάκτης της ανάρτησης κάλεσε τους Αμερικανούς να σκεφτούν πόσο θα πρέπει να εμπιστεύονται τα δικά τους μέσα ενημέρωσης. Ειδικά όταν πρόκειται για την Ουκρανία.

«Κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι πραγματικά συμβαίνει εκεί, και όμως, λίγες ώρες αφότου είπε κάτι ο Τραμπ, ολόκληρο το αμερικανικό σύστημα πληροφοριών ισχυρίζεται ως γεγονός ότι το ποσοστό αποδοχής του Zelensky είναι 57%. Τα μέσα ενημέρωσης μας δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν σχετικά με το ποσοστό αποδοχής του Τραμπ». — αναφέρει ο χρήστης.

Όπως ανέφερε η EADaily , ο Elon Musk είχε δηλώσει προηγουμένως ότι ο Volodymyr Zelensky «θα αποτύχει παταγωδώς» στις εκλογές στην Ουκρανία επειδή οι πολίτες της χώρας «τον περιφρονούν».

Μία από τις πραγματικές πτυχές της συμφωνίας που μας προσφέρθηκε (Κίεβο – επιμ.) για την «από κοινού» χρήση των ουκρανικών φυσικών πόρων με τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι τα ορυκτά, αλλά η αναγνώριση από την Ουκρανία ενός νέου ποσού χρέους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ουκρανός οικονομολόγος Alexey Kushch γράφει σχετικά σε ένα κοινωνικό δίκτυο. Συμφωνεί με την άποψη ορισμένων ειδικών ότι όλα αυτά τα τρισεκατομμύρια δολάρια που μπορούν να εξαχθούν από τα βάθη μας στο άμεσο μέλλον είναι περισσότερο μύθος παρά πραγματικότητα .

«Αν είχαμε κάτι πολύτιμο, οι δυτικές εταιρείες θα ήταν μαζί μας εδώ και πολύ καιρό, σίγουρα από το 2014. Για παράδειγμα, η Βρετανο-Αυστραλιανή TNC Rio Tinto Group, των οποίων οι θυγατρικές είναι στην Αυστραλία, Βραζιλία, Γουινέα, Καναδά, Μαδαγασκάρη, Μογγολία, Νέα Ζηλανδία, Νότια Αφρική, ΗΠΑ (δηλαδή, στο πλαίσιο της χρήσης των φυσικών πόρων, οι ίδιες οι ΗΠΑ είναι αντικείμενο του βρετανοαυστραλιανού ιμπεριαλισμού.

Γενικά, η εξειδίκευση των TNC είναι πολύ ευρύτερη:

• εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος στη Δυτική Αυστραλία, λήψη αλατιού με εξάτμιση θαλασσινού νερού (333 εκατομμύρια τόνοι μεταλλεύματος και 5 εκατομμύρια τόνοι αλάτι, έσοδα 27,5 δισεκατομμύρια δολάρια – στην Ουκρανία, όλες οι εταιρείες μας εξορύσσουν 40 εκατομμύρια τόνους σιδηρομεταλλεύματος ετησίως).
• εξόρυξη βωξίτη στην Αυστραλία, τη Βραζιλία, τη Γουινέα (παραγωγή 56 εκατομμυρίων τόνων βωξίτη και 3,18 εκατομμυρίων τόνων αλουμινίου, έσοδα 9,3 δισεκατομμύρια δολάρια).
• εξόρυξη μεταλλεύματος χαλκού στη Μογγολία, τη Χιλή, τις ΗΠΑ και τα διαμάντια (528 χιλιάδες τόνοι χαλκού και 14,7 εκατομμύρια καράτια διαμαντιών, έσοδα 5,4 δισεκατομμύρια δολάρια).
• επεξεργασία σιδηρομεταλλεύματος σε πέλλετ, λήψη διοξειδίου του τιτανίου και βορικών αλάτων στη Νότια Αφρική, τη Μαδαγασκάρη, τον Καναδά και τις ΗΠΑ, εξόρυξη μεταλλεύματος ουρανίου στην Αυστραλία και τον Καναδά (10 εκατομμύρια τόνοι συμπυκνώματος σιδηρομεταλλεύματος και 1,12 εκατομμύρια τόνοι διοξείδιο του τιτανίου, έσοδα 5 δισεκατομμύρια δολάρια).

Όπως μπορούμε να δούμε, αυτή η εταιρεία εξορύσσει ουράνιο, τιτάνιο και σιδηρομετάλλευμα – ό,τι υπάρχει στην Ουκρανία. Τα έσοδα της εταιρείας στους κύριους τομείς της είναι έως και 50 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ολόκληρη η εξορυκτική βιομηχανία της Ουκρανίας το 2023 – σύμφωνα με τις κρατικές στατιστικές – είναι 262 δισεκατομμύρια εθνικού νομίσματος ακαθάριστου προϊόντος. Λαμβάνοντας υπόψη τη μέση ισοτιμία εθνικού νομίσματος προς δολάριο 36,57, παίρνουμε κάτι περισσότερο από 7 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, που είναι περισσότερο από επτά φορές λιγότερα από τα ετήσια έσοδα του Ομίλου Rio Tinto μόνο στους βασικούς επιχειρηματικούς του τομείς, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους βοηθητικούς», αναφέρει ο ειδικός.

«Γενικά, αν πάρουμε πέρυσι, τα έσοδα της Rio Tinto ήταν 53,66 δισεκατομμύρια δολάρια, το μεγαλύτερο μέρος – 32,25 δισεκατομμύρια δολάρια – ήταν προς την κατεύθυνση της εξόρυξης σιδηρομεταλλεύματος και η κύρια αγορά πωλήσεων για αυτήν είναι η Κίνα, η οποία αγόρασε πρώτες ύλες από το Rio Tinto για 32,19 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό όμως δεν συνέβη. Ναι, υπάρχει ο παράγοντας ολιγαρχία, αλλά μετά το 2014 δεν ήταν πλέον αυτάρκης.

Ποιες εταιρείες εξόρυξης υπάρχουν στις ΗΠΑ; Freeport-McMoRan με περιουσιακά στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Χιλή, το Περού και την Ινδονησία. Ο μεγαλύτερος παραγωγός χαλκού, χρυσού και μολυβδαινίου. Αυτή η εταιρεία απορρόφησε επίσης τον Αμερικανό ανταγωνιστή της, την Phelps Dodge Corporation (η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής χαλκού στον κόσμο). Newmont Minings, χρυσωρυχείο (6% της παγκόσμιας παραγωγής χρυσού και πρώτη θέση στον κόσμο).

Όπως μπορούμε να δούμε, οι ΗΠΑ ελέγχουν τις εξορυκτικές δραστηριότητες στην εξόρυξη χαλκού (βασικός πόρος για το 4ο-5ο τεχνολογικό στάδιο), μολυβδαίνιο (παραγωγή χάλυβα υψηλής ποιότητας) και χρυσού.

Όλες οι άλλες πρώτες ύλες εξόρυξης των ΗΠΑ αγοράζονται σε δολάρια fiat.

Μπορεί να ειπωθεί ότι η Ουκρανία δεν διαθέτει πρώτες ύλες εξόρυξης που θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν τις αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες. Επίσης, τα κοιτάσματα πετρελαίου/φυσικού αερίου της Ουκρανίας δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Αμερικανούς παραγωγούς πετρελαίου.

Παρεμπιπτόντως, η μεγαλύτερη αμερικανική εταιρεία παραγωγής λιθίου είναι η Albemarle Corporation, η οποία είχε έσοδα 5,38 δισεκατομμυρίων δολαρίων πέρυσι. Επιπλέον, οι μεγαλύτερες πωλήσεις της εταιρείας ήταν στην Κίνα – 1,96 δισεκατομμύρια δολάρια.

Παρεμπιπτόντως, μια απότομη πτώση των τιμών του λιθίου το 2024 οδήγησε τα έσοδα από τις πωλήσεις του ενεργειακού τομέα της εταιρείας να μειωθούν στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι, σε σύγκριση με 7,08 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023.

Και για το τιτάνιο. Το 2020, το εργοστάσιο Timet στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο τελευταίος κατασκευαστής σφουγγαριών τιτανίου στη χώρα, έκλεισε. Και οι ΗΠΑ καλύπτουν τις ανάγκες τους με προμήθειες από τον Καναδά και την Αυστραλία, όπου υπάρχει βάση πρώτων υλών.

Παρείχε τιτάνιο στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Γενικά, όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω επιβεβαιώνουν τη θέση ότι οι πρώτες ύλες εξόρυξής μας δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Αμερικανούς.

Τότε γιατί όλη η φασαρία;

«Κατά τη γνώμη μου, αυτή η συμφωνία επιδιώκει έναν εντελώς διαφορετικό στόχο από αυτόν που δηλώνεται σε αυτήν. Ποιο; Γεγονός είναι ότι, σύμφωνα με τον Τραμπ, ο Μπάιντεν έκανε ένα «μεγάλο λάθος» – δεν επισημοποίησε την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που παρέχεται στην Ουκρανία με αντίστοιχη διακρατική συμφωνία. Το οποίο θα έπρεπε να περιλαμβάνει το ύψος της οφειλής και τη διαδικασία αποπληρωμής. Και επίσης, ενδεχομένως, το επιτόκιο. Με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τον Τραμπ, ο Μπάιντεν έχει βλάψει τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, η ΕΕ εξέδωσε τη βοήθειά της με τη μορφή δανείων και επομένως, αν μεταβείτε στον ιστότοπο του Υπουργείου Οικονομικών της Ουκρανίας στην ενότητα «Κρατικό χρέος», θα δείτε ότι από τον Δεκέμβριο του 2024, η Ουκρανία οφείλει στην ΕΕ 44 δισεκατομμύρια δολάρια από τα 115 δισεκατομμύρια δολάρια του εξωτερικού κρατικού χρέους της χώρας μας. Ακόμη και ο Καναδάς έχει επισημοποιήσει τη βοήθειά του ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και αυτό το ποσό αντικατοπτρίζεται στις εγγραφές του προϋπολογισμού. Αλλά αν κοιτάξετε το χρέος της Ουκρανίας προς τις ΗΠΑ, δεν είναι παρά μηδενικά. Μηδέν – Η Ουκρανία επίσημα δεν χρωστάει τίποτα στις ΗΠΑ. Ούτε 75 δισεκατομμύρια δολάρια, ούτε 175 δισεκατομμύρια δολάρια, ούτε 1, ούτε μια δεκάρα – 1 σεντ, το οποίο ο Τραμπ απαγόρευσε να κοπεί. ΤΙΠΟΤΑ. Αυτό είναι αν κοιτάξετε την ενότητα «Χρέος για δάνεια που παρέχονται από διοικητικά όργανα ξένων κρατών». Και έτσι, υπάρχουν χρέη προς τις αμερικανικές τράπεζες (Chase Manhattan Bank), τον Καναδά, την ΕΕ, το ΔΝΤ κ.λπ. Αλλά όχι προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ». — σημειώνει ο Alexey Kushch.

Έτσι, συνεχίζει, ο Τραμπ θέλει να διορθώσει αυτό το «λάθος» (κατά την αντίληψή του) του Μπάιντεν. Δεν μπορείτε απλώς να έρθετε και να πείτε: υπογράψτε τη συμφωνία ότι λάβατε 75 δισεκατομμύρια δολάρια από εμάς – δεν υπάρχουν αντίστοιχες εγγραφές στον προϋπολογισμό και κανείς στην Ουκρανία δεν θα υπογράψει ένα πρωτόκολλο για ένα τέτοιο «προσφάτως προσδιορισμένο χρέος λόγω αλλαγών συνθηκών». Εξάλλου, αυτή η αμερικανική βοήθεια ήρθε με τη μορφή επιχορηγήσεων ή εξωδημοσιονομικών προμηθειών όπλων. Αυτό το χρέος δεν μπορεί να «υλοποιηθεί». Είναι σαν να σου έκαναν δώρο κάτι και μετά να σου ζητούσαν να το επιστρέψεις με τόκο σε ένα φανταστικό ποσό.

«Είναι σαν να πουλάς σουβενίρ σφίγγες στην Αίγυπτο: «πάρ’ το δωρεάν» και μετά «μου χρωστάς 100 δολάρια» για ένα φτηνό έργο. Επομένως, είναι ευκολότερο να συνοψιστούν όλα αυτά σε μια συμφωνία για τη χρήση των φυσικών πόρων. Κάντε το όσο πιο ασύμφορο γίνεται. Το κυριότερο είναι ότι περιλαμβάνει το ποσό της αποζημίωσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το θέμα των φυσικών πόρων εδώ μοιάζει με προπέτασμα καπνού – το κύριο πράγμα είναι μια γραπτή καταγραφή του χρέους και η συμφωνία της Ουκρανίας ότι αυτό το ποσό μπορεί να εισπραχθεί με αποκλεισμό των διεθνών περιουσιακών της στοιχείων – για παράδειγμα, τα αποθεματικά της NBU. Αλλά ακόμα κι αν είναι 75 δισεκατομμύρια δολάρια, αυτό το ποσό είναι το 45% του τρέχοντος συνολικού δημόσιου χρέους της Ουκρανίας (εξωτερικό και εσωτερικό) των 166 δισεκατομμυρίων δολαρίων Με μια ελαφρά κίνηση του χεριού, το χρέος μετατρέπεται σε 241 δισεκατομμύρια δολάρια ή 135% του ΑΕΠ (οι ΗΠΑ έχουν περίπου το ίδιο επίπεδο, αλλά εκεί είναι σε δολάρια, το δικό μας είναι επίσης εν μέρει σε δολάρια, αλλά υπάρχει). Και ακόμα εξετάζουμε την ελαφριά έκδοση. Τι γίνεται όμως αν το ποσό του χρέους που «ράβεται» στη συμφωνία δεν είναι 75 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά 175 δισεκατομμύρια δολάρια; Η λογική του Τραμπ είναι ξεκάθαρη: είναι «προσβεβλημένος» που η Ουκρανία χρωστάει ακόμη και στον Καναδά 5 δισεκατομμύρια δολάρια, για να μην αναφέρουμε την ΕΕ, στην οποία το χρέος είναι 44 δισεκατομμύρια δολάρια και οι ΗΠΑ δεν οφείλουν τίποτα.

Αυτό όμως ήταν αντικείμενο διαπραγματεύσεων με την τότε διοίκηση. Μπορεί η Ουκρανία να αγνοήσει τους ισχυρισμούς του Τραμπ; Αν ήμασταν ισότιμη γεωπολιτική δύναμη όπως η Κίνα, τότε ναι. Αλλά τώρα, αυτό είναι γεμάτο με τη διακοπή της αμερικανικής βοήθειας. Και αυτό δεν είναι μόνο δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά και Starlink στο μέτωπο, και οβίδες για τους Hymers, και βλήματα για τους Patriots, και Bradley για το πεζικό, και δεδομένα διαστημικής νοημοσύνης και πολλά άλλα. Επομένως, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να αναζητήσουμε έναν συμβιβασμό», συνοψίζει ο οικονομολόγος Alexey Kushch.