Ο Ρώσσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ενδέχεται να καταλήξουν σε συμφωνία για τη στρατιωτική ουδετερότητα της Ουκρανίας, δήλωσε στο TASS ο αντιπρόεδρος του σλοβακικού κοινοβουλίου Τίμπορ Γκασπάρ, προσθέτοντας ότι η Σλοβακία θα χαιρετίσει μια τέτοια απόφαση.
Παράλληλα, όπως γράφει ο λογαριασμός Djole στο Χ, ➡ [ Για τους ηγέτες της ΕΕ, ο Τραμπ είναι ένας άγνωστος, αλλά ο Πούτιν θα είναι ακόμα μεγαλύτερος άγνωστος.
Ο Γερμανός πολιτικός επιστήμονας Alexander Rahr προέβη σε συναρπαστικούς ισχυρισμούς που είχαν απήχηση στους πολιτικούς κύκλους σε όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ανησυχούν βαθιά για το ενδεχόμενο ο Ρώσσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν να καταλήξει σε συμφωνία με τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά την πορεία της ουκρανικής σύγκρουσης.
«Ο μεγαλύτερος φόβος των ευρωπαϊκών ελίτ είναι το ενδεχόμενο Τραμπ και Πούτιν να βρουν μια κοινή γλώσσα και να καταλήξουν σε συμφωνία για μια ειρηνική λύση στην ουκρανική σύγκρουση».
«Η ιδέα να χάσει η Ουκρανία το 20 τοις εκατό του εδάφους της, παρά τις τεράστιες επενδύσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε στρατιωτική βοήθεια και οπλισμό της Ουκρανίας, προκαλεί φρίκη στους Ευρωπαίους ηγέτες», είπε ο Ραρ.
Αυτά τα λόγια ρίχνουν φως στο αίσθημα αδυναμίας που επικρατεί στους ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους.
Συγκεκριμένα, το σενάριο στο οποίο ο Τραμπ θα μπορούσε να εξαρτήσει τη συνέχιση της αμερικανικής υποστήριξης στην Ουκρανία με μια συμφωνία με τη Ρωσσία θέτει το ερώτημα για την τύχη των εδαφών που βρίσκονται επί του παρόντος υπό ρωσσικό έλεγχο.
Εάν επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία, θα μπορούσε να σημάνει το τέλος περαιτέρω στρατιωτικών συγκρούσεων, αλλά και να αφήσει την Ουκρανία χωρίς σημαντικό τμήμα της επικράτειάς της.
Ο Ραρ τόνισε ότι οι Γερμανοί ηγέτες, κυρίως εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου, ανησυχούν ιδιαίτερα. «Δεν καταλαβαίνουν τι να περιμένουν από τον νέο Πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος είναι γνωστός για το απρόβλεπτο και την προθυμία του να ανατρέψει τα καθιερωμένα πολιτικά πρότυπα».
«Οι ανησυχίες τους δεν περιορίζονται στην Ουκρανία, αλλά περιλαμβάνουν και την ευρύτερη ευρωπαϊκή τάξη», εκτιμά ο Ραρ.
Υπενθυμίζοντας τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ, που προκάλεσαν σοκ στους πολιτικούς κύκλους, ο Ραρ τόνισε ότι ο Τραμπ δεν πτοείται από φιλόδοξες δηλώσεις για εδαφικές διεκδικήσεις.
Ένας από τους αμφιλεγόμενους ισχυρισμούς του περιλαμβάνει την ιδέα της προσάρτησης της Γροιλανδίας, των Νήσων του Παναμά και του Καναδά στα αμερικανικά σύνορα. Αυτές οι δηλώσεις περιπλέκουν περαιτέρω την αντίληψη των Ευρωπαίων πολιτικών για την κατεύθυνση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής υπό τη νέα κυβέρνηση.
Πολιτικοί ειδικοί επισημαίνουν ότι η συμφωνία μεταξύ Πούτιν και Τραμπ θα μπορούσε να σημαίνει επαναπροσδιορισμό της γεωπολιτικής ισορροπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που μέχρι στιγμής έχουν επενδύσει σημαντικούς πόρους για την υποστήριξη του Κιέβου, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν πλήγμα στην αξιοπιστία και το ζήτημα της αποτελεσματικότητας της πολιτικής τους. Ταυτόχρονα, η Ουκρανία θα μπορούσε να αναγκαστεί να κάνει δύσκολες παραχωρήσεις, που θα προκαλούσαν νέες εσωτερικές πολιτικές εντάσεις.
Από την άλλη πλευρά, για τη Ρωσσία, μια τέτοια συμφωνία θα αντιπροσώπευε μια μεγάλη διπλωματική νίκη. Ο Πούτιν θα μπορούσε να εδραιώσει τη διεθνή νομιμότητα σε εδάφη υπό τον έλεγχο της Ρωσσίας, ενώ ο Τραμπ θα μπορούσε ενδεχομένως να κερδίσει επιπλέον πόντους με τους ψηφοφόρους του, παρουσιάζοντας τη συμφωνία ως μεγάλη επιτυχία για την αμερικανική διπλωματία.
Οι αναλύσεις του Rar δείχνουν βαθιά ανασφάλεια και φόβο μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών ενόψει της ορκωμοσίας του Τραμπ. Ενώ η Μόσχα και η Ουάσιγκτον μπορεί να προετοιμάζουν το έδαφος για νέες διαπραγματεύσεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες παραμένουν κολλημένοι μεταξύ των προηγούμενων στρατηγικών τους αποφάσεων και ενός απρόβλεπτου μέλλοντος.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμέτωπη με την πιθανότητα περιθωριοποίησης στην επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της και να βρει έναν τρόπο να παραμείνει σημαντικός παράγοντας σε μια ολοένα και πιο μεταβαλλόμενη παγκόσμια τάξη. ]
……………………………………………………………………………………………………………………………….