Οι Γάλλοι ανακάλυψαν μεγάλα αποθεμάτα ουρανίου στον Νίγηρα και το 1971 άρχισαν να εξορύσσουν το ουράνιο για να τροφοδοτήσουν την παραγωγή ενέργειας στη Γαλλία από πυρηνικούς αντιδραστήρες που παράγουν σήμερα περίπου το 65% της γαλλικής ενέργειας. Για τη Γαλλία όμως λόγω του υπερτιμημένου αποικιοκρατικού νομίσματος, το ουράνιο του Νίγηρα είναι πολύ πιο φθηνότερο.
Χωρίς φθηνή ενέργεια δεν μπορούν να επιβιώσουν τα νοικοκυριά ούτε η βιομηχανία, πολύ δε περισσότερο δεν μπορούν να αναπτυχθούν. Με βάση τα στοιχεία του 2022 η Γαλλία εισήγαγε 37% του ουρανίου από το Καζακστάν. Από τον Νίγηρα εισήγαγε το 20% το οποίο συμβάλει στην παραγωγή του 12 % της Γαλλικής ενέργειας.
Στις 4 Μαΐου του 2009 θεμελιώθηκε ένα νέο εργοστάσιο εξόρυξης ουρανίου στα βόρεια της χώρας, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην αφρικανική ήπειρο και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο.
Πριν μερικά 24ωρα η Γαλλία έχασε τον έλεγχο και της εταιρίας ORANO για Ουράνιο Νιγηρίας και είναι απολύτως αβέβαιο αν και πότε η Νιγηρία θα δώσει ξανά Ουράνιο στη Γαλλία.
Το φράγκο Δυτικής Αφρικής πρωτοκυκλοφόρησε το 1945, διαρκούσης της αποικιοκρατίας, με την πρόθεση να απαλλαγεί το νόμισμα της περιοχής από τη σκληρή υποτίμηση του μητροπολιτικού φράγκου, αναγκαία για την είσοδο της ρημαγμένης από τον πόλεμο Γαλλίας στο διεθνές σύστημα ισοτιμιών Bretton Woods. Η Γαλλία εμφανιζόταν έτσι να προστατεύει τους υποτελείς της από τη δική της φτώχεια – αν και το πραγματικό κίνητρο ήταν μάλλον η ενίσχυση της ανάκαμψης της μητρόπολης, με την αύξηση των φθηνότερων εξαγωγών της προς τη Γαλλική Αφρική.
Η περιφερειακή αυτή νομισματική διευθέτηση παρέμεινε και μετά τη δημιουργία των νέων ανεξάρτητων κρατών το 1960. Πρόκειται για το κοινό νόμισμα αυτού που μέχρι το 1958, έτος σύστασης της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας, αποκαλούνταν Γαλλική Κοινότητα Αφρικής και μετά τη λήξη της αποικιοκρατίας Αφρικανική Οικονομική Κοινότητα, με απαράλλαχτο το ακρωνύμιο.
Κατά καιρούς, ορισμένες από τις ενδιαφερόμενες χώρες θέλησαν να απεμπλακούν, αλλά το πλήρωσαν ακριβά. Το 1962 ο πρόεδρος του Μαλί, Μοντίμπο Κεϊτά, θέλησε να λανσάρει το μαλιανό φράγκο, μόνο και μόνο για να βρεθεί υπό τον οικονομικό αποκλεισμό των γειτόνων του. Έναν χρόνο μετά ο πρόεδρος του Τόγκο, Σιλβανούς Ολίμπιο, δολοφονήθηκε ενώ σχεδίαζε την εισαγωγή εθνικού νομίσματος. Τέτοια ήταν τη δεκαετία του ’80 η τύχη του ηγέτη της Μπουρκίνα Φάσο, Τομά Σανκαρά.
Η Γουινέα τα κατάφερε, αρνούμενη να ενταχθεί το 1958 στην Αφρικανική Οικονομική Κοινότητα. Όμως η απόπειρα αποσταθεροποίησης του τότε προέδρου Σέκου Τουρέ περιλάμβανε από την κατάληψη θαλάσσιων φορτίων τροφίμων μέχρι τη μαζική κυκλοφορία πλαστών νομισμάτων.