Ο “κυρ Μέντιος” του γέροντα Πέτρου του Ερημίτη

ΑΛΦΕΙΟΡΡΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΑΜΙΟΥ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Πέτρος ο Ερημίτης ήταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που είχε γεννηθεί στην Αμιένη. Είχε επιχειρήσει να κάνει το προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ λίγα χρόνια πρωτύτερα, αλλά λένε ότι είχε υποστεί μόνο*κακομεταχείριση από τους Τούρκους και αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω. Ήταν κοντός μελαχρινός με μακρύ αγένειο πρόσωπο, που έμοιαζε τρομερά με τον γάιδαρο που πάντοτε καβαλούσε και που οι άνθρωποι σέβονταν σχεδόν τόσο όσο και αυτόν τον ίδιο. Πήγαινε ξυπόλυτος και τα ρούχα του ήσαν πάντα βρώμικα. Δεν έτρωγε ψωμί ούτε κρέας, αλλά ψάρια και έπινε κρασί. Παρά την βρωμιά του και…ευτελή εμφάνισή του είχε τη δύναμη να παρασύρει εξαθλιωμένους σαν και αυτόν ανθρώπους που όμως δεν είχαν να φάνε ούτε ψάρια ούτε να πιούν κρασί, μόνο με λίγη καλή τύχη λέγανε το ψωμί ψωμάκι . Ξεκίνησε ο γεροΠετράκης μας από τή Γαλλία καί όταν έφθασε στην Κολωνία η ακολουθία του υπολογίσθηκε σε 15000 άτομα, ήταν όλων των ειδών φτωχοί και τυχοδιώκτες και πολλοί ενώθηκαν μαζί του στη Γερμανία με το σταυρό στο χέρι …οι ιστορικοί το  ονόμασαν η Σταυροφορία του Λαού και είναι η 1η Σταυροφορία. Η Σταυροφορία κατέληξε σε πανωλεθρία, αλλά ο γεροΠέτράκης μας ήταν απο τους λίγους που επέζησαν και πέθανε πολύ αργότερα στη Λιέγη, Βέλγιο, το 1115. 

*Γιά τήν κατάσταση πού επικρατούσε στούς λεγόμενους Αγίους Τόπους παραμονές των σταυροφοριών μας καταθέτει καί τή δική του γνώμη ο ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος:

«Τό Ανατολικόν Κράτος δέν ήρχεν αυτόθι ειμή της επέκεινα του Ευφράτου κειμένης Εδέσσης καί καί χριστιανοί Αρμένιοι κατείχον τά πρός βορράν της Συρίας όρη. Πάσα όμως η λοιπή χώρα ήτο εις χείρας των μωαμεθανών, καίτι αδιακόπως μετέβαλλε κυριάρχας. Αι δέ ποικίλαι αύται μεταβολαί καί η εις αυτάς ανάμιξις της θηριώδους των Τουρκομάνων φυλής επήγαγον συμφοράς δεινοτάτας εις τε τούς χριστιανούς της Συρίας κατοίκους και εις τούς ευλαβείς ανθρώπους όσοι προσήρχοντο εξ Ευρώπης εις προσκύνησιν του Αγίου Τάφου και των άλλων ιερών της χώρας ταύτης τόπων. Οι Τούρκοι ιδίως ελήστευον καί εφόνευον ανηλεώς εισήρχοντο κραυγάζοντες καί μαινόμενοι εις τούς ναούς, τελουμένης της θείας μυσταγωγίας, εκάθηντο επί των ιερών βημάτων καί πολυειδώς περιύβριζον καί εκακοποίουν τούς ιερείς.

Υπέροχη ξενάγηση στο θέμα ΕΔΩ