εἰμὶ δ᾽ ἐγὼ θεράπων μὲν Ἐνυαλίοιο ἄνακτος
καὶ Μουσέων ἐρατὸν δῶρον ἐπιστάμενος.
γλαῦξ γὰρ ἡμῶν πρὶν μάχεσθαι τὸν στρατὸν διέπτετο
Μα τους διώξαμε το βράδυ με βοηθούς τους θεούς μας: πριν
απ᾽ τη μάχη, απ᾽ τις γραμμές μας κουκουβάγια είχε διαβεί.
Η πολεμική ιαχή «αέρα» επισημοποιήθηκε κατά τον ελληνοιταλικό πόλεμο και σ΄ αυτό συνέβαλαν, οι ➡ Ιταλοί μέσα απο το ➡ συλλογικό τους ασυνείδητο. Ο Ιταλικός στρατός χρησιμοποιούσε την ιαχή : «eja (προφ: εγιά), eja, eja, alala». Ήταν μία ιαχή που είχε καθιερώσει ο ποιητής Gabriele d Annunzio στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (Αύγουστος του 1917).
Ο ίδιος ο ποιητής αναφέρει ότι την επέβαλε στους αεροπόρους του (ήταν διοικητής αεροπορικού σμήνους) λέγοντας: «είναι καιρός να καταργήσουμε αυτό τον βαρβαρικό ήχο (εννοούσε το: Hip! Hip! Hip! hurrah) και στη θέση του να βάλουμε το Αλαλά.
Στην ελληνική πρωτοϊστορία και σύμφωνα με τον Πίνδαρο στους Διθύραμβους*, η Αλαλά (αρχ.: Ἀλαλά) ήταν κόρη του Πολέμου, προσωποποίηση της δυνατής πολεμικής κραυγής-ιαχής (ή αλλιώς αλαλαγμού) που σήμαινε και σημάδευε είτε τον θρίαμβο για τη νίκη, είτε την παρόρμηση για επίθεση.
Η Αλαλά ήταν πιθανώς ανεψιά της Ενυώς και μαζί με αυτή ακολουθούσε στις μάχες τον θεό του πολέμου Άρη, του οποίου ένα από τα επίθετα-επικλήσεις ήταν Ἀλαλάξιος. Οι Έλληνες στρατιώτες κατά την επίθεσή τους εναντίον των θέσεων του εχθρού, φώναζαν αλαλά, κραυγή που πέρα από τη θρησκευτική της σημασία είχε σκοπό να προκαλέσει πανικό στις τάξεις του εχθρού. Η λέξη θρυλείται ότι προέρχεται από τη φωνή της κουκουβάγιας, σύμβολο της θεάς Αθηνάς (εικόνα : Η Θεά Αθηνά-δεξιά- με την κουκουβάγια στα πόδια της).
➡ τί φῄς; τίς γλαῦκ᾽ Ἀθήναζ᾽ ἤγαγεν;
Ο,τι κι αν τρώγουν οι πτωχοί το έθνος ας τα τρώγει
ό,τι κι αν πίνουν οι πτωχοί το έθνος ας τα πίνει
χορταίνετε σαν Λούκουλοι μ’ εμάς το σκυλολόγι
κι εμείς θα σας γνωρίζουμε γι’ αυτό ευγνωμοσύνη.
Τέτοιοι χωριάτες που ‘μαστε αντέχουμε εις όλα
και ούτε τόσον εύκολα τινάζουμε τα κώλα.
Γεώργιος Σουρῆς – Ποιήματα
*Στην Aθήνα κέρδισε διθυραμβική νίκη στα 497/6 π.χ.χ. Για τα φιλαθηναϊκά του αισθήματα (συνέθεσε διθύραμβο για την Aθήνα τον καιρό των Περσικών πολέμων) του επέβαλαν οι συμπολίτες πρόστιμο 1.000 δραχμών, που το πλήρωσαν, όμως, λένε, οι Aθηναίοι, τιμώντας τον επιπλέον με τον τίτλο του προξένου.