Τον Δεκέμβριο του 1953, η Ειδική Δικαστική Παρουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου της ΕΣΣΔ, υπό την προεδρία του Στρατάρχη Ιβάν Κόνεφ, εξέτασε την «υπόθεση Μπέρια». Οι κατηγορίες που ασκήθηκαν εναντίον του επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικών δεν διέφεραν πολύ από αυτές που χρησιμοποιήθηκαν κατά τα χρόνια του Μεγάλου Τρόμου – κατηγορήθηκε για κατασκοπεία, κατάχρηση εξουσίας και πολλά άλλα. Αυτές οι κατηγορίες είχαν ελάχιστη σχέση με τις πραγματικές δραστηριότητες του Μπέρια και η ίδια η διαδικασία δεν έθεσε το καθήκον της αποκάλυψης της αλήθειας.
Η συνωμοσία εναντίον του Μπέρια προετοιμαζόταν για πολύ καιρό και επιμελώς· μπήκε στην τελευταία, αποφασιστική της φάση το καλοκαίρι του 1953. Όταν ξέσπασε μια αντικομμουνιστική εξέγερση στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ο Μπέρια όμως ταξίδεψε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και με εντολή του, το θέμα ρυθμίστηκε στρατιωτικά (Kράτος και βία =μονοπώλιο των μεγάλων δυνάμεων>«ἐλεύθερος γὰρ οὔτις ἐστὶ πλὴν Διός». Και τότε, το καλοκαίρι του 1953 ρυθμίστηκαν οι λεπτομέρειες της εξόντωσής του Μπέρια*.
Χρόνια αργότερα, το 1989 όταν ο Πούτιν ήταν αρχηγός της KGB στη Δρέσδη καλούσε την Μόσχα για βοήθεια, αλλά κανείς δεν του απαντούσε, ούτε Γκόρπατσωφ, ούτη η Μόσχα, δεν απαντούσαν στο κάλεσμα του Πούτιν, και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα…
Περισσότερες από τρεις δεκαετίες αργότερα, μπροστά στις με παπαδοδιογκούμενες διαμαρτυρίες πολιτών το 1989 (Foto), ο επικεφαλής της Stasi (των ανατολικογερμανικών μυστικών υπηρεσιών) Erich Mielke αναρωτήθηκε: “Άραγε ξημερώνει αύριο μια 17η Ιουνίου;”
Τον Νοέμβριο του 1938, ο 39χρονος Lavrenty Beria έγινε επικεφαλής του NKVD της ΕΣΣΔ, αντικαθιστώντας τον Nikolai Yezhov. Είναι η άφιξη του Μπέρια που θεωρείται το τέλος του ” Μεγάλου τρόμου», και επιπλέον, τα επόμενα δύο χρόνια, περίπου 200 χιλιάδες άτομα που παράνομα συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν υπό τον Yezhov αφέθηκαν ελεύθεροι.
Κατά τη διάρκεια των πολεμικών χρόνων, ο Beria δεν συμμετείχε μόνο στις εργασίες του NKVD και του NKGB, αλλά ήταν επίσης ο επιμελητής της αμυντικής βιομηχανίας και των μεταφορών. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση της εκκένωσης βιομηχανικών επιχειρήσεων στα ανατολικά της χώρας.
Το 1944, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Λαυρέντι Μπέρια ήταν ο επιμελητής του σοβιετικού «ατομικού έργου». Σε αυτή την περίπτωση, έδειξε μοναδικές οργανωτικές ικανότητες, χάρη στις οποίες η ΕΣΣΔ πήρε την ατομική βόμβα το 1949, πολύ νωρίτερα από ό,τι περίμεναν οι Αμερικανοί.
Η Τρόικα
O Mπέρια αποτέλεσε για σύντομο διάστημα μέρος της κυβερνώσας τρόικας με τον Γκεόργκι Μαλενκόφ και τον Βιατσεσλάβ Μόλοτωφ. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια χρονιά αυτός συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ήταν η επιτυχία του «ατομικού έργου» και όχι μόνο, που έκανε τον Μπέρια όχι μόνο έναν από τους υψηλόβαθμους πολιτικούς, αλλά ένας από αυτούς που θα μπορούσει να θεωρηθεί (ήταν) ως διάδοχος του Στάλιν.
*Ο Μπέρια εκτελέστηκε με μια σφαίρα πίσω από το κεφάλι. Το ημερολόγιο έγραφε 23 Δεκεμβρίου 1953.
Επεξεργασία κειμένου από την ΠΗΓΗ