ΟΥΡΑΝΕ ΠΑΓΓΕΝΕΤΩΡ ΚΟΣΜΟΥ ΜΕΡΟΣ ΑΙΕΝ ΑΤΕΙΡΕΣ ΠΡΕΣΒΥΓΕΝΕΘΛ’ ΑΡΧΗ ΠΑΝΤΩΝ (ΟΥΡΑΝΟΥ ΥΜΝΟΣ ΟΡΦΕΩΣ)
=========================
“Υιέ μου, μη λησμονήσης ποτέ, ότι οι Έλληνες μόνον εις εαυτούς τους πρέπει να στηρίζονται, όπως γίνωσιν ελεύθεροι”. ( Κωνσταντίνος Υψηλάντης προς τον γιο του Αλέξανδρο )
22 Φεβρουαρίου 1821, ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον ποταμό Προύθο και ύψωσε τη σημαία του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα των Ελλήνων
[ … αλλ’ ιδού εξερράγη εν Μολδαβία έτερον συμβεβηκός, πολλά περισσότερον εκτεταμένον… ] , γράφει η εφημερίδα “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ” , στις 30 Μαρτίου 1821, με εκδότη και συντάκτη, τον Έλληνα ιατρό, Δημήτριο Αλεξανδρίδη, στη Βιέννη της Αυστρίας.
➡ Η Φιλική Εταιρεία η σημαντικότερη μυστική οργάνωση που σχηματίστηκε για την προετοιμασία του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα των Ελλήνων το 1821, για την απελευθέρωση των Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό της Ρωσσίας, από τον Εμμανουήλ Ξάνθο, τον Νικόλαο Σκουφά και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ. Τέταρτο μέλος της, μυήθηκε ο Αντώνιος Κομιζόπουλος από τη Φιλιππούπολη. Τρίτο ή πέμπτο μέλος της Εταιρείας πιθανό να ήταν ο Νικόλαος Γαλάτης. Επίσης από τα πρώτα μέλη που μυήθηκαν ήταν και ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, από την Ανδρίτσαινα (και μάλιστα κατά ορισμένες πηγές υπήρξε συνιδρυτής, πριν τον Ξάνθο που μυήθηκε αργότερα). Η Μικρασιάτισσα Κυριακή Ναύτη από τη Σμύρνη ήταν η πρώτη γυναίκα μέλος.
Στο συνέδριο αυτό συμμετείχαν οι ίδιοι οι ηγεμόνες, ή εκπρόσωποι αυτών, της Αυστρίας, Ρωσσίας, Πρωσσίας και Γαλλίας, καθώς και της Αγγλίας που συμμετείχε ως παρατηρητής. Σκοπός του συνεδρίου αυτού ήταν η επίλυση διαφόρων προβλημάτων που είχαν ενσκήψει αμέσως μετά τους Ναπολεοντείους πολέμους και της διατήρησης των υφισταμένων καθεστώτων σε ειρηνική συνύπαρξη.
Το συνέδριο ξεκίνησε στις 26 Ιανουαρίου του 1821 με την παρουσία του Αυτοκράτορα της Ρωσσίας συνοδευόμενου υπό του υπουργού του επί των Εξωτερικών, Ιωάννη Καποδίστρια, του Αυτοκράτορα της Αυστρίας με την παρουσία και του Μέττερνιχ, ενώ η Πρωσσία και η Γαλλία εκπροσωπούνταν με πληρεξούσιους. Τη δε Αγγλία εκπροσωπούσε ο πρέσβης της στη Βιέννη Λόρδος Στιούαρτ, χωρίς όμως με την απαραίτητη άδεια πληρεξούσιου, ο οποίος και συμμετείχε ως παρατηρητής.
Επίσης στο συνέδριο είχαν κληθεί και άλλοι μικρότεροι ηγεμόνες όπως μεταξύ άλλων ο Φερδινάνδος, Βασιλιάς της Νάπολης, και ο Δούκας της Μόντενα.
Και ενώ προχωρούσαν οι διάφορες συζητήσεις και εξετάζονταν οι διάφορες προτάσεις λύσης του ζητήματος της Νάπολης νέο απροσδόκητο γεγονός συντάραξε όλους όταν έφθασε στον Τσάρο στις 19 Μαρτίου επιστολή του Πρίγκιπα και μέχρι τότε στρατηγού του Αλέξανδρου Υψηλάντη που τον ενημέρωνε για τη σχεδιαζόμενη υπ΄ αυτού ελληνική επανάσταση της οποίας είχε αναλάβει την αρχηγία δηλώνοντας ταυτόχρονα και την παραίτησή του από τις τάξεις του ρωσσικού αυτοκρατορικού στρατού.
Το γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια να συνταράξει τους συνέδρους και να θεωρήσουν πλέον ότι οι επαναστάσεις που ήδη εκδηλώνονταν, Ισπανών, Ιταλών, Σέρβων και τώρα των Ελλήνων είναι αλληλένδετες, και κατά την κρίση πάντα του Μέττερνιχ κινδυνεύουν εξ αυτών τα καθεστώτα, μη αντιλαμβανόμενου, ακόμη και τότε, την αναγκαιότητα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των λαών, αντιτασσόμενου με κύριο αιτιολογικό ότι οι λαοί αυτοί είναι αγράμματοι και ως εκ τούτου δεν μπορούν να συγκροτήσουν εύνομες χώρες. Μάλιστα για τη σχεδιαζόμενη ελληνική επανάσταση φέρεται ο Μέτερνιχ να πέρασε την άποψη, πιθανώς έχοντας υπόψη ότι ο Υψηλάντης ήταν Ρώσσος στρατηγός, ότι «αυτό δεν είναι εθνικό αλλά σατανικό μέσο που έχει σκοπό τη διατάραξη των αγαθών σχέσεων μεταξύ Ρωσσίας και Αυστρίας!»
Παρά ταύτα ο Τσάρος με το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες που συνέβη κατά το στάδιο των εργασιών του συνεδρίου δήλωσε προς τον τότε Σουλτάνο ότι είναι ξένος προς την επανάσταση αυτή, διατηρεί μετ΄ αυτού τη συμμαχία και στη συνέχεια αποκήρυξε τον Υψηλάντη δίνοντας εντολή στον Καποδίστρια να ενημερώσει εγγράφως σχετικά τον Υψηλάντη.
*Αναμφισβήτητα κυρίαρχο πρόσωπο των εξελίξεων που συνέβησαν στη διάρκεια του Συνεδρίου ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ο οποίος αντίθετα απ΄ ότι πολλοί θα πίστευαν, ανακοίνωσε την επιχειρούμενη δράση του απ΄ ευθείας στο ανώτερο διεθνές στην εποχή εκείνη ευρωπαϊκό όργανο, θέτοντας το όλο θέμα σε απ΄ ευθείας αντίληψη των συνέδρων αν όχι εξέταση. Επ’ αυτού δεν άργησε να φανεί τελικά η σύμπραξη των Δυνάμεων, ίσως στο πιο κρίσιμο σημείο του Αγώνα, στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. ]
Ο λόρδος Βύρων και η σημερινή οικονομική κρίση
ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (3 Φεβρουαρίου 1830)
[ Μετά την μάχη των Θερμοπυλών: (Τα γεγονότα σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, Πολύμνια)
238.1: … ταῦτα εἴπας Ξέρξης διεξήιε διὰ τῶν νεκρῶν, καὶ Λεωνίδεω, ἀκηκοὼς ὅτι βασιλεύς τε ἦν καὶ στρατηγὸς Λακεδαιμονίων, ἐκέλευσε ἀποταμόντας τὴν κεφαλὴν ἀνασταυρῶσαι… ] ( … αυτά είπε ο Ξέρξης διακρίνοντας ανάμεσα στους νεκρούς και τον Λεωνίδα, ακούγοντας ότι είναι ο βασιλιάς και στρατηγός των Λακεδαιμονίων, διέταξε να του κόψουν το κεφάλι και να τον σταυρώσουν… )
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια. (Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής
