Αυτές τις ημέρες, το ενδιαφέρον όλου του κόσμου είναι στραμμένο στην Υεμένη. Κι αυτό γιατί οι Χούτι έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στο παγκόσμιο εμπόριο. Πριν από αυτό, σχεδόν κανείς δεν ασχολούνταν, παρά τον επί εννέα χρόνια πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας και άλλων κρατών εναντίον τους.
Τι γνωρίζουμε όμως, για την αρχαία ιστορία της περιοχής της Υεμένης; Κι όμως, κι αυτή η περιοχή, που βρισκόταν κατά μήκος της λωρίδας της ερήμου που ονομάζεται Ṣayhad από τους μεσαιωνικούς Άραβες γεωγράφους , η οποία είναι τώρα γνωστή ως Ramlat Dehem, έχει μεγάλη ιστορία.
Το 1.000 π.χ.χ. (κατά τη συμβατική ιστορία) , ένας λαός με το όνομα Μιναίοι (Minaeans) , είχε ένα βασίλειο εκεί που εκείνη την εποχή αποτελούνταν από μια σειρά από μικρές πόλεις-κράτη !! ( Μα αυτό θυμίζει τους Έλληνες, που είχαν πόλεις-κράτη !! Θα τολμήσουμε να πούμε ότι οι Μιναίοι ήταν Μινωίτες !! )
Οι Μιναίοι ήταν μία από τις τέσσερις αρχαίες ομάδες της Υεμένης που αναφέρονται από τον Ερατοσθένη . Οι άλλοι ήταν οι Σαβαίοι , οι Χαμίτες και οι Καταμπανοί . Καθένα από αυτά είχε περιφερειακά βασίλεια στην αρχαία Υεμένη, με τους Μιναίους στα βορειοδυτικά (στο Wādī al-Jawf ), τους Sabaeans στα νοτιοανατολικά τους, τους Qatabanians στα νοτιοανατολικά των Sabaeans και τους Ḥaḑramites ανατολικότερα ακόμα.
Οι Μιναίοι, όπως και κάποια άλλα αραβικά και Υεμενιτικά βασίλεια της ίδιας περιόδου, ασχολούνταν με το εξαιρετικά προσοδοφόρο εμπόριο μπαχαρικών , ιδιαίτερα λιβανιού και μύρου . Επιγραφές που βρέθηκαν στο Qanāwu αναφέρουν έναν αριθμό σημαντικών σταθμών καραβανιών κατά μήκος της εμπορικής οδού, συμπεριλαμβανομένου του Yathrib (Μεντίνα) και της Γάζας. ( !! Ώστε οι σχέσεις τους είναι πανάρχαιες !! Να ένας λόγος που σήμερα οι Υεμενίτες κήρυξαν πόλεμο κατά του Ισραήλ, που καταστρέφει τη Γάζα !! )
Το Βασίλειο των Μιναίων, στη συνέχεια βρέθηκε υπό την κυριαρχία του Saba’ . Μόνο περίπου το 400 π.χ.χ. οι Μιναίοι μπόρεσαν να συμμαχήσουν με τον Χαραμάβτ και να απελευθερωθούν από την άμεση κυριαρχία του Σαβά.
( Σχετικό θέμα μας : Η βασίλισσα του νότου, ο Χαιλέ Σελασιέ και τα 40 ορφανά. )
Τον 4ο αιώνα, τόσο το Ma’īn όσο και το Ḥaḑramawt διοικούνταν από την ίδια οικογένεια, μια στενή σχέση που διαλύθηκε ξανά πιθανώς στο δεύτερο μισό του ίδιου αιώνα (περίπου 350-300 π.χ.χ.). Η επόμενη πρωτεύουσα του βασιλείου ήταν το Yathill (σύγχρονο Barraqish ) και αργότερα το Qarnāwu (κοντά στο σύγχρονο Ma’īn).
Το βασίλειο απόλαυσε τη χρυσή του εποχή τον 3ο αιώνα π.χ.χ., όταν μπόρεσε να επεκτείνει την επιρροή του σε όλο το μονοπάτι του θυμιάματος λόγω της κατάκτησης του Najrān , του Asīr και του Ḥijāz . Από την εποχή του Waqah’il Sadiq I. (οι πηγές διαφέρουν ως προς το πότε ήταν αυτή η χρυσή εποχή, έως και 2 αιώνες· ο Hermann von Wissmann την έχει κατά το 360 π.χ.χ., ενώ ο Kenneth A. Kitchen την χρονολογεί περίπου στο 190–175 π.χ.χ. ) Η Μιναϊκή κυριαρχία έφτασε μέχρι το Dedan . Η έκταση του εξ αποστάσεως εμπορίου τους φαίνεται και από την παρουσία Μιναϊτών εμπόρων στο Αιγαίο.
Οι πληροφορίες από τη wikipedia
…………………………………………………………………………………………………………………
Ο Περίπλους της Ερυθράς Θάλασσας
Ο όρος «Εύφορη Αραβία» 
είναι μετάφραση του λατινικού «Arabia Felix». Felix έχει την ταυτόχρονη έννοια του «γόνιμος, εύφορος» και «ευτυχισμένος, τυχερός, ευλογημένος». Η Arabia Felix ήταν μια από τις τρεις περιοχές στις οποίες οι Ρωμαίοι χώρισαν την αραβική χερσόνησο: Arabia Deserta, Arabia Felix και Arabia Petraea. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ονόμαζαν την Υεμένη, Arabia Felix. Στα αραβικά Υεμένη σημαίνει ευδαίμων.
Arabia Felix (κυριολεκτικά: Εύφορη/Ευτυχισμένη/Τυχερή Αραβία, επίσης αρχαία ελληνικά: Ευδαίμων Αραβία) ήταν το λατινικό όνομα που χρησιμοποιούνταν προηγουμένως από γεωγράφους για να περιγράψουν τη Νότια Αραβία, ή αυτό που είναι τώρα Υεμένη
Τον 1ο αιώνα π.χ.χ., η αραβική πόλη Ευδαίμων (συνήθως ταυτίζεται με το λιμάνι του Άντεν), στην Arabia Felix, ήταν ένα λιμάνι μεταφόρτωσης στην εμπορική οδό της Ερυθράς Θάλασσας. Περιγράφηκε στο Περίπλους της Ερυθράς Θάλασσας ) σαν να είχε πέσει σε δύσκολους καιρούς. Από την ευοίωνη ονομασία του λιμανιού διαβάζουμε στην περίληψη ότι:
- Η Ευδαίμων Αραβία ήταν κάποτε μια πλήρης πόλη, όταν τα πλοία από την Ινδία δεν πήγαιναν στην Αίγυπτο και εκείνα της Αιγύπτου δεν τολμούσαν να ταξιδέψουν σε μέρη πιο πέρα, αλλά έφταναν μόνο μέχρι εδώ.
O Μέγας Αλέξανδρος οργάνωσε ολόκληρη εκστρατεία για να κατακτήσει ➡ την Σοκότρα, στην Υεμένη, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει για την ίαση των πληγών των στρατιωτών του.
Υ. Γ. : Πιο πάνω είπαμε ότι οι Μιναίοι ήταν Μινωίτες ( Ο όρος “Μινωικός” σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη “Μίνως“, τον μυθικό(λένε) βασιλιά της Κρήτης. Είναι καθαρά ένας σύγχρονος όρος που επινοήθηκε τον 19ο αιώνα. Συνήθως αποδίδεται στον Βρετανό αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς (1851-1941), ο οποίος ήταν σίγουρα αυτός που το καθιέρωσε ως αποδεκτό όρο στην αρχαιολογία. Αλλά ο Karl Hoeck είχε ήδη χρησιμοποιήσει τον τίτλο “Das Minoische Kreta”(Η Μινωική Κρήτη) το 1825 για ένα βιβλίο του. Αυτό φαίνεται να είναι η πρώτη γνωστή χρήση της λέξης “Μινωικό” που σημαίνει “αρχαίο Κρητικό”.
Ο μινωικός πολιτισμός ήταν πολιτισμός της Εποχής του Χαλκού στην Κρήτη και σε άλλα νησιά του Αιγαίου, ο οποίος άνθισε από το 3000 π.Χ. έως 1450 π.Χ. Μετά από μια μακρά περίοδο παρακμής έληξε τελικά περίπου το 1100 π.Χ. Αντιπροσωπεύει τον πρώτο προηγμένο πολιτισμό της Ευρώπης, ο οποίος άφησε πίσω του μεγάλα οικοδομικά συγκροτήματα, εργαλεία, έργα τέχνης, συστήματα γραφής και ένα εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο.
Ο μινωικός πολιτισμός είναι αξιοσημείωτος για τα μεγάλα και περίτεχνα ανάκτορα του, ύψους έως και τεσσάρων ορόφων, με περίπλοκα υδραυλικά δίκτυα και τοιχογραφίες. Η Μινωική περίοδος χαρακτηρίζεται από εκτεταμένο εμπόριο μεταξύ των οικισμών στην Κρήτη, στο Αιγαίου και στην Μεσόγειο ιδιαίτερα στην Ανατολή. Μέσω των εμπόρων και των καλλιτεχνών τους, η πολιτιστική επιρροή των Μινώων έφτασε πέρα από την Κρήτη στις Κυκλάδες, στην Αίγυπτο, στην Κύπρο, στο Λεβάντε και στην Ανατολία. ) !!
Βεβαιώνεται λοιπόν, ότι οι Μιναίοι είναι οι Μινώοι !! (Δείτε τις φωτογραφίες πιο πάνω και συγκρίνετε με τα ανάκτορα της Κνωσού ) Η επιβεβαίωση έρχεται από τον Νόννο στα “Διονυσιακά” .
Χιλιάδες χρόνια πριν τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Βασιλέα των Ελλήνων, που έφτασαν στην Ινδία και σε όλη την Ανατολία, εκεί είχε φτάσει ο Διόνυσος με το “Ελληνικό Κοινό” !!
[ Στο υπό τον τίτλον: “Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 10000-2000 π.χ.χ.” έργον του, ο ιστορικός Παντελής Κ. Ιωαννίδης, αναφέροντας μερικές μόνον εκ των ενδεικτικών ιστορικών πληροφοριών, των σχετικών με τις πορείας των κοινών των ΕΛΛΗΝΩΝ Στρατιών στις Ινδίες, στις σελ.188-189, και υπό τον τίτλον: “ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΙ ΑΓΩΝΕΣ”, γράφει:
[ Οι άνδρες του στρατού του Ελληνικού Κοινού αι οποίαι έπεσαν στις πεδιάδες του Ινδού ποταμού στην Ινδία, για την εκεί στερέωση της εξουσίας των Αρίων των Ινδιών, φέρονται ότι ήταν πολλοί και επιφανείς, τους απονεμήθηκαν δε μετά την νίκη εξαιρετικές τιμές.
Ανάμεσα σ’ εκείνους τιμητική διάκριση έγινε για τον Κρήτα στρατηγό Οφέλτη, γόνο της πόλης της Κνωσού.
Η ιστορία παρουσιάζει τον νεκρόν στρατηγό ντυμένο την πολεμική του στολή.
Γύρω του είναι παραταγμένες μονάδες του στρατού του Ελληνικού Κοινού.
Του απονέμουν διακριτικές τιμές.
Στο πλευρό του ορθώνουν το μεγαλοπρεπές ανάστημά τους Κρήτες πολεμιστές.
Επί κεφαλής του φέρεται ο πρεσβύτης βασιλέας της Κρήτης Αστέριος, γεννήτωρ του Μίνωα του Α’.
Ο νεκρός τοποθετείται στο νεκρικό κιβούρι, κι εναποτίθεται εν όψει του Ινδού ποταμού με ορίζοντα το πεδίον της μάχης.
Ομηρικές σκηνές φέρονται ότι έλαβον χώραν στην τότε εποχή στις Ινδίες κατά την ταφή των νεκρών της μάχης εκείνης.
Μετά την ταφή του νεκρού για τον οποίο ανεγέρθηκε τύμβος κατά την προγονική συνήθεια, ο Διόνυσος προκήρυξε αγώνες προς τιμή του νεκρού, κι όρισε και διάφορα έπαθλα.
Στον αγώνα εκείνο νικητές ήλθαν, ο Αιακός ο βασιλέας της Τροιζήνας, ο Ακταίων ο βασιλέας της Δυτικής Μακεδονίας, και άλλοι.
Τέλος, χαράκτηκε στον τάφο του δοξασμένου νεκρού κι ένα επίγραμμα αντάξιο του ηρωισμού του.
Όλα αυτά τα γεγονότα αναφέρονται στ’ αρχαία κείμενα, έντονα:
{…Αμφί δε νεκρώ Αστέριος Δικαίος…
…Και τότε Βάκχος έθηκε ποδών ταχύτητος αγώνας, πρώτο αθλητήρι τίθει κειμήλια νίκης αργύριον κρατήρα… Δευτέρω απήσατο θεσσαλικόν Ίππον και πημάτων ξίφος…
Νεκρός ενθάδε κείται Κνώσιος Ινδοφόνος, βρομίου ούναθλος Οφέλτης…}
Γράφει ο Νόννος, σημειώνοντας τον βασιλέα Αστέριο στο πλευρό του νεκρού Οφέλτη, την προκήρυξη των επιτυμβίων αγώνων, τα έπαθλα που όρισε ο Διόνυσος για τους νικητές, και το επιτάφιο επίγραμμα το οποίο χαράκτηκε στον τάφο του ήρωα της Κρήτης, στρατηγού Οφέλτη ].
Είναι τόσο μεγάλη η Μυθιστορία και η Ιστορία των Ελλήνων, που παρά την προσπάθειά μας, το άρθρο είναι μακροσκελές … Παρά ταύτα θεωρούμε ότι άξιζε τον κόπο να τα διαβάσετε !! Τι; Θέλετε να πούμε κι άλλα; Άντε, διαβάστε και για τον Παλαιστίνο ( Ως γνωστόν η Γάζα είναι μια ελληνική πόλη ) …
……………………………………………………………………………………..