Ο πολεμοχαρής ουκρανοεβραίος Πρωθυπουργός που θέλησε ειρήνη

TOP STORIES Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΑΜΙΟΥ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«αν ο Θεός είναι νεκρός, τότε πέθανε προσπαθώντας να λύσει την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση»

είπε ο Αμερικανός δημοσιογράφος I.F. Στόουν.

 Ο  Μπένγιαμιν Νετανιάχου

Αφού πηγαινοερχόταν μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Πολιτειών για δεκαετίες, πρώτα για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία στη ➡ Σαγιερέτ Ματκάλ, μετά για τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο ΜΙΤ και στο Χάρβαρντ, προκειμένου να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα στο Μπόστον Κονσάλτιγκ Γκρουπ, καθώς και ως απεσταλμένος του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη (1984-1988), ο Μπένγιαμιν Νετανιάχου αποφάσισε να επιστρέψει μόνιμα στη γενέτειρά του και ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του με το κόμμα Λικούντ.

THE NOBEL PEACE PRIZE LAUREATES FOR 1994 IN OSLO. (FROM RIGHT TO LEFT): PRIME MINISTER YITZHAK RABIN, FOREIGN MINISTER SHIMON PERES AND PLO CHAIRMAN YASSER ARΑΦΑΤי

Ο Γιτζάκ Ράμπιν ο πολεμοχαρής ουκρανοεβραίος που θέλησε ειρήνη και τιμωρήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον Γιάσερ Αραφάτ και Πέρεζ.

Γονείς του ήταν οι εβραίοι ο Νεεμία και η Ρόζα, μετανάστες από την Ουκρανία και τη Λευκορωσία αντίστοιχα.

Ο Αραφάτ και ο Ράμπιν, υπέγραψαν τη συμφωνία που προέβλεπε μεταξύ άλλων την αποχώρηση των Ισραηλινών από το 60% της Λωρίδας της Γάζας – εξαιρουμένων των εβραϊκών οικισμών – και της πόλης της Ιεριχούς.

Την εποχή εκείνη, οι πολιτικές του θέσεις περιορίζονταν αποκλειστικά στην αντίθεσή του στον τότε πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν για την προθυμία του, όπως την εκλάμβανε ο Νετανιάχου, να προβεί σε εδαφικές παραχωρήσεις στους Παλαιστινίους μεταφέροντας Εβραίους εποίκους από την Δυτική Όχθη πίσω στο Ισραήλ, όπως προέβλεπαν οι Συμφωνίες του Όσλο (1993-1995). Στις δημόσιες ομιλίες του κατηγορούσε την κυβέρνηση του Ράμπιν ότι «απομακρυνόταν από την εβραϊκή παράδοση και τις εβραϊκές αξίες».

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την σημερινή πραγματικότητα;

Παρότι αξιωματικοί των ισραηλινών υπηρεσιών ασφαλείας ενημέρωσαν τον Νετανιάχου για σοβαρές απειλές κατά της ζωής του Ράμπιν, εκείνος αρνήθηκε να λογικέψει τους υποστηρικτές του. Στις 4 Νοεμβρίου 1995, ο Ράμπιν δολοφονήθηκε από τον Γιγκάλ Αμίρ, έναν υπερορθόδοξο Εβραίο που είχε παρευρεθεί στις συγκεντρώσεις του Νετανιάχου και δικαιολόγησε τη δολοφονία με το ότι την εντολή του την έδωσε ο θεός

Ο Αμίρ είπε ότι είχε αποφασίσει να πυροβολήσει τον Ράμπιν και πίστευε ότι η επιστροφή της Δυτικής Όχθης στον έλεγχο των Παλαιστινίων, καταπατούσε τον εβραϊκό νόμο.

“Εγώ ενήργησα σύμφωνα με την απόφαση του «εξολοθρευτή», η οποία αναφέρεται στην Τορά (Αγία Γραφή, Παλαιά Διαθήκη)“,

είπε, ερμηνεύοντας έναν εβραιοχριστιανικό νόμο για την αυτοάμυνα.

Όπως δήλωσε η μητέρα του Αμίρ, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες είχαν καταφέρει να διεισδύσουν στους κύκλος των εξτρεμιστών Εβραίων, στους οποίους κινούνταν ο γιος της και κατά συνέπεια γνώριζαν πολύ καλά τα σχέδια περί δολοφονίας του «προδότη» Ράμπιν.

Η Γκούλα Αμίρ αποδέχθηκε την ενοχή του γιου της και καταδίκασε την ενέργειά του, υποστήριξε, όμως, ότι δεν είναι ο μόνος ένοχος, αλλά αντίθετα, πολλοί άλλοι αισθάνθηκαν ανακούφιση όταν ο Γιγκάλ «πήρε όλη την ευθύνη μόνος του» και έτσι «η υπόλοιπη αλήθεια θάφτηκε στο σκοτάδι»,

Ο  δολοφόνος του Ράμπιν, Γιγκάλ Αμίρ,

εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης για φόνο συν έξι χρόνια για τον τραυματισμό του σωματοφύλακα του Πρωθυπουργού· ποτέ δεν έχει δηλώσει ότι μετάνιωσε για ό,τι έκανε, στην  φυλακή παντρεύτηκε το 2006 και απέκτησε ένα γιό του οποίου έκαναν την περιτομή 4 Νοεμβρίου 2007 γιορτάζοντας έτσι την ημερομηνία δολοφονίας του Ράμπιν.

Το 1996, μετά από  την αυξανόμενη αβεβαιότητα γύρω από τη μοίρα των εποίκων υπό τον διάδοχο του Ράμπιν, τον Σιμόν Πέρες, το Λικούντ κέρδισε τις εκλογές και ο Νετανιάχου έγινε πρωθυπουργός, ο νεαρότερος που είχε ποτέ το Ισραήλ.

Ο Γιτζάκ Ράμπιν  είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός του Ισραήλ που δολοφονήθηκε. Δεν ήταν θρησκευόμενος. 

Επεξεργασία κειμένου απο : ΠΗΓΗ 1 ΠΗΓΗ 2 ΠΗΓΗ 3