Ο σατανάς και το μελανοδοχείο

ΕΥΡΩΠΗ Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΑΜΙΟΥ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Πολλοί Εβραίοι θεωρούν την μετάφραση της βίβλου σε κατανοητή ελληνική γλώσσα μεγαλύτερη συμφορά και από την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα.

Οταν ο Λούθηρος μετέφρασε την Καινή Διαθήκη από τα ελληνικά στα γερμανικά, λένε ότι έφριξε τόσο πολύ που πέταξε συμβολικά το μελανοδοχείο του στον σατανά!

Ο …σατανάς …την γλύτωσε αλλά όχι και ό τοίχος του δωματίου του Λούθηρου όπου μεχρι σήμερα επισκέπτες  βλέπουν!

Auf der Wartburg bei Eisenach hat der Wuppertaler Ästhetik-Professor Bazon Brock am Dienstag (10.11.09) zusammen mit dem Künstler Moritz Götze aus Halle/Saale den legendären Tintenfass-Wurf von Martin Luther (1483-1546) nachgestellt. Bei der spektakulären Kunstaktion am 526. Geburtstag des Reformators flogen 150 mit Tinte gefüllte Glaskugeln von Luthers Stehpult aus auf eigens angebrachten Büttenkarton (Foto) an der Wand der historischen Lutherstube. Der Legende zufolge wurde Luther bei seiner Bibelübersetzung vom Teufel belästigt. Deshalb habe er mit einem Tintenfass nach dem Beelzebub geworfen und ihn damit verjagt. Als Zeichen von Luthers Gegenwehr galt über Jahrhunderte ein Tintenfleck an der Wand. (Siehe epd-Meldung vom 10.11.09)

Αιώνες μετά τον ελληνοπρεπή Λούθηρο,

ο δικός μας υπέρμαχος Αλέξανδρος Πάλλης έκανε την απόδοση σε νεοελληνικά της Αγίας Γραφής, ζητούσε ακόμα να κάνει το ομηρικό έπος κτήμα του λαού... πιθανώς αυτός είναι ο βασικός λόγος αν όχι και μοναδικός  καθώς πολύ γνωστή μετάφραση του Πάλλη ήταν αυτή των Ευαγγελίων στη δημοτική, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ακρόπολις σε συνέχειες (από τις 9 Σεπτεμβρίου ως τις 20 Οκτωβρίου 1901). Αυτή η μετάφραση προκάλεσε σάλο, που οδήγησε στα φρικτά αιματηρά επεισόδια που έγιναν γνωστά ως «Ευαγγελικά»

31 Οκτωβρίου

ο Μαρτίνος Λούθηρος συνέταξε τις 95 θέσεις του, τις οποίες θυροκόλλησε στην είσοδο της μητρόπολης της Βιτεμβέργης. Σ’ αυτές καταδίκαζε την πώληση συγχωροχαρτιών, καθώς και την απόλυτη εξουσία και το αλάθητο του Πάπα. Τελικά ο Προτεσταντισμός ολοκληρώθηκε το 1648 με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας και εξαπλώθηκε στη Γερμανία, στην Πολωνία, στη Βοημία, στη Μοραβία, στην Ουγγαρία και στην Τρανσυλβανία. Η Παπική Εκκλησία τον κήρυξε αιρετικό αλλά με την υποστήριξη των Γερμανών αριστοκρατών και του λαού, κατάφερε να περάσει τις αλλαγές

Αυτό είχε ως συνέπεια με την επίσης παράλληλη πτώση της φεουδαρχίας, τον κατατεμαχισμό των τότε ηγεμονιών όπου και άρχισε να διαμορφώνεται μια «διεθνής κοινωνία» την οποία και αποτελούσαν πλέον ανεξάρτητα κράτη-ηγεμονίες νομικά ίσες.

Οι χωρικοί διακήρυξαν ένα πρόγραμμα που ονομάστηκε «Τα Δώδεκα Άρθρα των Χωρικών», μεταξύ των οποίων ήταν το αίτημα να διαλέγουν τους κληρικούς τους, να μειωθεί η δεκάτη (αγροτική φορολογία, το 1/10 της παραγωγής τους), να καταργηθεί η δουλοπαροικία, το δικαίωμα να ψαρεύουν και να κυνηγούν, να είναι αμερόληπτα τα δικαστήρια και να περιοριστούν οι απαιτήσεις των φεουδαρχών. Τα άρθρα αυτά αναπροσαρμόζονταν με βάση τις τοπικές ανάγκες.

Tο 1667, 150 χρόνια μετά τη δημοσίευση των θέσεων του Λούθηρου, η Σαξονία όρισε την 31η Οκτωβρίου ως ημέρα μνήμης της Μεταρρύθμισης. Έκτοτε οι προτεστάντες Γερμανοί γιορτάζουν την πίστη τους αυτή την ημέρα.

Η συγκεκριμένη ημέρα ήταν αργία κυρίως για τα ανατολικά κρατίδια της Γερμανίας. Όμως το 2017, προς τιμήν της επετείου των 500 ετών, για μοναδική φορά, όλα τα κρατίδια της Γερμανίας γιόρτασαν την ημέρα ως επίσημη αργία.

Έκτοτε, το Αμβούργο και το Σλέσβιχ-Χόλσταϊν θεωρούν την ημέρα ως επίσημη αργία, ενώ η Βρέμη και η Κάτω Σαξονία είναι σε φάση αναμονής για την ψήφισή της.

Ο χριστιανοδιχασμός υπάρχει μέχρι σήμερα στην Γερμανία, σε ελαφρότερη μορφή, απόδειξη ότι τα γερμανικά κρατίδια έχουν διαφορετικές θρησκευτικές αργίες.