Οι Πέρσες έχουν την 29η Οκτωβρίου αφιερώσει στον Κύρο, είναι αργία παρόλο που το παπαδικό καθεστώς* της χώρας την απαγόρευσε. Η αργία είναι παγκοσμίως γνωστή σαν Cyrus the Great Day.
Πρίν μερκά χρόνια απαγορεύτηκε στο Ιράν σε αυτή την μέρα η επίσκεψη του τάφου του (μνημείου).
Ο Εσταυρωμένος και οι ΕΛΛΗΝΕΣ
Μια τελευταία λεπτομέρεια έμενε να ολοκληρώσει, μετά την μάχη των Θερμοπυλών, ο Ξέρξης τον θρίαμβο του. Διέταξε να βρουν το σώμα του Λεωνίδα και να του το φέρουν μπροστά του. Εστειλε απεσταλμένους μαζί με τον Δημάρατο για το αναγνωρίσουν. Οταν είδε ο Δημάρατος το πτώμα του νεκρού του φίλου, λύγισε από τον αβάσταχτο του ψυχικό πόνο. Οι άλλοι το πρόσεξαν…έπρεπε να τον αναγνωρίσει…Οταν έκανε ο Δημάρατος την αναγνώριση, πήγαν το νεκρό κορμί του Λεωνίδα στον Ξέρξη και εκείνος διέταξε να το αποκεφαλίσουν και να τον σταυρώσουν. Τα οστά του μεταφέρθηκαν μετά την αποκαθήλωση στην Περσία.
Σύμφωνα με μαρτυρία του Παυσανία*, ο στρατηγός Παυσανίας σαράντα χρόνια μετά την ιστορική μάχη μετέφερε τα οστά του Λεωνίδα στην Σπάρτη όπου και υπάρχει μέχρι σήμερα ένας λιτός τάφος, το Λεωνιδαίο, ένα ναόμορφο οικοδόμημα όπου, σύμφωνα με την παράδοση, μεταφέρθηκαν και ετάφησαν τα οστά του ένδοξου βασιλιά που έχει χρονολογηθεί ότι κτίστηκε την εποχή της μάχης των Θερμοπυλών, και έχει συνδεθεί επί χιλιετηρίδες στην λαϊκή συνείδηση με τον Λεωνίδα.
XIV. Ἐκ δὲ τῆς ἀγορᾶς πρὸς ἥλιον ἰόντι δυόμενον, τάφος κενὸς Βρασίδᾳ τῷ Τέλλιδος πεποίηται. Ἀπέχει δὲ οὐ πολὺ τοῦ τάφου τὸ θέατρον, λίθου λευκοῦ, θέας ἄξιον. Τοῦ θεάτρου δὲ ἀπαντικρὺ Παυσανίου τοῦ Πλαταιᾶσιν ἡγησαμένου μνῆμά ἐστι, τὸ δὲ ἕτερον Λεωνίδου· καὶ λόγους κατὰ ἔτος ἕκαστον ἐπ’ αὐτοῖς λέγουσι, καὶ τιθέασιν ἀγῶνα, ἐν ᾧ πλὴν Σπαρτιατῶν ἄλλῳ γε οὐκ ἔστιν ἀγωνίζεσθαι. Τὰ δὲ ὀστᾶ τοῦ Λεωνίδου, τεσσαράκοντα ἔτεσιν ὕστερον ἀνελομένου ἐκ Θερμοπυλῶν τοῦ Παυσανίου κεῖται· [ἔστι] δὲ καὶ στήλη πατρόθεν τὰ ὀνόματα ἔχουσα, οἳ πρὸς Μήδους τὸν ἐν Θερμοπύλαις ἀγῶνα ὑπέμειναν.
Νίκος Σάμιος
*Παπαδικά καθεστώτα και οι οπαδοί τους τιμούν και προσκυνούν άλλους τάφους, όχι των Ελλήνων.
ΥΓ. Για …προχωρημένους περί Κύρου από τον ΞΕΝΟΦΩΝ (απόσπασμα).