Πρόκειται ουσιαστικά για μία “ειρηνική λεηλασία-μετάβαση“ από μία οικονομία κεντρικού σχεδιασμού σε μία οικονομία της ελεύθερης αγοράς με όρους ολοκληρωτικού οικονομικού πολέμου σε βάρος των εργαζομένων της Ανατολικής Γερμανίας.
Μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών ένας δημόσιος οργανισμός διαχείρισης ανέλαβε το έργο της μετάβασης της πρώην Ανατολικής Γερμανίας από μια κομμουνιστική οικονομία σε μια καπιταλιστική. Μια αποστολή δίχως προηγούμενο και με φρικτό τέλος για πολλούς υπεύθυνους και ανεύθυνους.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι μετά 33 χρόνια από την επανένωση, η Γερμανία εξακολουθεί να μην έχει Σύνταγμα παρότι η προυπόθεση ενός Συντάγματος ήταν η στιγμή της ενοποίησης της Γερμανίας.
Στις 3 Οκτωβρίου 1990 ο όρος αυτός εκπληρώθηκε και έκτοτε το Grundgesetz αποτελεί το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα (Bundesverfassung). Το όνομα όμως δεν άλλαξε λένε για τυπικούς λόγους: Το αρχικό δήθεν σύνταγμα (ο “Θεμελιώδης Νόμος“) στο άρθρο 146 προέβλεπε την αυτοδίκαιη λήξη της ισχύος του και αντικατάστασης από ένα κανονικό, τυπικό Σύνταγμα (Verfassung) μόλις επιτυγχάνετο η επανένωση της Γερμανίας. Γεγονός είναι ότι για τυπικούς ή μη λόγους η Γερμανία εξακολουθεί να έχει μόνο τον Θεμελιώδη Νόμο και όχι Σύνταγμα.
Η ενοποίηση έμελλε να έχει και άλλο, πολύ σκοτάδι εντός της.
Η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας ίδρυσε την Treuhandanstalt, περισσότερο γνωστή ως Treuhand, έναν οργανισμό που απέκτησε τον έλεγχο όλων των κρατικών επιχειρήσεων της Ανατολικής Γερμανίας με σκοπό την ιδιωτικοποίησή τους.
Η Treuhand ιδρύθηκε στις 17 Ιουνίου 1990 και απέκτησε μεμιάς 8.500 επιχειρήσεις και 4 εκατ. υπαλλήλους. Ήταν πράγματι η μεγαλύτερη εταιρία που είχε δει ποτέ ο κόσμος, ελέγχοντας πρακτικά τα πάντα, από βαριά βιομηχανία μέχρι εκδοτικούς οίκους και κινηματογραφικά στούντιο.
Και αφεντικό όλων αυτών τέθηκε ο Ροβέντερ, ως πρώτος πρόεδρος του κολοσσού. Ενός κολοσσού που ήταν βέβαια για διάλυση, καθώς ο ρητός του ρόλος ήταν η αναδιοργάνωση και η πώληση των χιλιάδων αυτών κρατικών ως τώρα επιχειρήσεων. Αλλά και 6 εκατ. στρεμμάτων δημόσιας γης, καλλιεργήσιμων εδαφών και δασών, μεταξύ αυτών και την περιουσία της Στάζι.
Η Treuhand σφράγισε τη μοίρα τουλάχιστον 4 εκατ. Ανατολικογερμανών και των οικογενειών τους. Ο Ροβέντερ ήταν ο άνθρωπος που έβγαλε στο σφυρί την Ανατολική Γερμανία και η δουλειά που έκανε συγκέντρωσε από την αρχή μεγάλη πολεμική.
Δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά 2,5 εκατ. άνθρωποι, ήταν και το γεγονός ότι το ξεπούλημα άφηνε συνεχώς ολοένα και μεγαλύτερα χρέη.
Δεν ήταν λένε όλα ευθύνη του Ροβέντερ, ο οποίος σκοτώθηκε το 1991, αλλά ως το 1994 που η Treuhand αυτοδιαλύθηκε, είχε καταφέρει να αφήσει χρέος γύρω στα 260-270 δισ. μάρκα. Ο σχεδιασμός <ξέφυγε> στα σίγουρα και πάνω από το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας έμεινε χωρίς δουλειά.
Οι απεργίες ήταν καθημερινό φαινόμενο από την αρχή κι έτσι έσβησαν τελικά πολλές βιομηχανίες και μεταλλουργίες, με τον κόσμο στον δρόμο κι αυτές να πουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί.
Ήταν βράδυ Δευτέρας, μετά την Κυριακή του Πάσχα του 1991. Η Γερμανία είχε ενοποιηθεί εδώ και 6 μήνες, κι έτσι ο Ροβέντερ ήταν συνηθισμένος πια να δέχεται απειλές για τη ζωή του. Ο τρόπος που χειρίστηκε την εκποίηση της ανατολικογερμανικής περιουσίας παρέμενε ασυγχώρητος για πάρα πολλούς.
Γι’ αυτό και η αστυνομία τον προστάτευε διαρκώς, έχοντας στήσει μόνιμα φυλάκια στην πολυτελή οικία του στην πρώην πια Δυτική Γερμανία, σε ένα ακριβό προάστιο του Ντίσελντορφ. Οι απειλές πάντως πρέπει να είχαν φτάσει στο απροχώρητο, καθώς η σύζυγός του Χέργκαρτ είχε ζητήσει μέρες πριν τη δολοφονία του Ντέτλεφ περισσότερη φύλαξη στο σπίτι τους.
Η αστυνομία είχε περάσει μόλις αλεξίσφαιρα κρύσταλλα στα παράθυρα του ισογείου, αφήνοντας το υπόλοιπο σπίτι τρωτό σε επιθέσεις. Η Χέργκαρτ φώναζε όμως και για κάτι ακόμα, κάτι που της καθόταν στον λαιμό, το πόσο ράθυμα άλλαζαν οι βάρδιες των σκοπών και πόσο βαριεστημένα γίνονταν οι περιπολίες.
Και κάπως έτσι στις 11:30 εκείνη τη νύχτα ο Ροβέντερ έφαγε μια σφαίρα μέσα από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς του, φορώντας τις μπεζ πιτζάμες του.
Ο Ντέτλεφ καθόταν στο γραφείο του όταν τον βρήκε η σφαίρα, επιφέροντας «αμετάκλητη βλάβη» στην καρωτίδα του, την τραχεία και τον οισοφάγο, όπως έγραψε ο ιατροδικαστής στην έκθεσή του. Η Χέργκαρτ άκουσε τον θόρυβο και έτρεξε στο δωμάτιο, μόνο και μόνο για να φάει κι αυτή μια σφαίρα στον αριστερό αγκώνα.
Έπεσε και ένας τρίτος πυροβολισμός, αυτή τη φορά πάνω στη βιβλιοθήκη, λίγη σημασία είχε όμως καθώς ο 58χρονος πρόεδρος της Treuhand ήταν ήδη νεκρός από την ακατάσχετη αιμορραγία. Αν υπήρχαν φρουροί εκείνη την ώρα στο σπίτι δεν είναι ακριβώς σαφές, ξέρουμε πάντως πως η σοκαρισμένη σύζυγος τηλεφώνησε στην αστυνομία.
Μέσα σε μερικά λεπτά ενεργοποιήθηκε όλος ο μηχανισμός στήνοντας πραγματικό ανθρωποκυνηγητό, αν και δεν θα απέδιδε καρπούς. Αυτό που βρήκαν ωστόσο, και μετέδωσε πρώτο το πρακτορείο Associated Press την επομένη, Τρίτη, ήταν ένα ζευγάρι κιάλια και μια προκήρυξη σε ένα παγκάκι κοντά στο σπίτι.
Έφερε την υπογραφή του κομάντο της Φράξιας Κόκκινος Στρατός, «Ulrich Wessel». Οι γερμανικές αρχές έκριναν την προκήρυξη αυθεντική από το γεγονός και μόνο ότι έφερε τα διακριτικά της τρομοκρατικής οργάνωσης, το αστέρι.
Αργότερα είπαν πως η προκήρυξη βρέθηκε 60 μέτρα από την έπαυλη του Ροβέρντερ, πλάι σε μια πλαστική καρέκλα, τρεις γεμιστήρες και μια πετσέτα που είχε μια ανθρώπινη τρίχα.
Ποιος σκότωσε τον Ντέτλεφ Ροβέντερ;