Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης PLOS ONE, αποκαλύπτει ότι η κλιμακούμενη διάβρωση των ακτών αποτελεί απειλή για τη διατήρηση των αρχαιολογικών χώρων που βρίσκονται κατά μήκος της λιβυκής ακτογραμμής.
Η Κυρηναϊκή ακτή της Ανατολικής Λιβύης, που εκτείνεται από τον Κόλπο της Σύρτης έως τα σημερινά σύνορα μεταξύ Λιβύης και Αιγύπτου, μπορεί να υπερηφανεύεται για μια πλούσια ιστορία ανθρώπινης κατοίκησης που χρονολογείται από την Παλαιολιθική εποχή. Ως αποτέλεσμα, φιλοξενεί ένα πλήθος σημαντικών αρχαιολογικών χώρων, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν ακόμη μελετηθεί διεξοδικά.
Ωστόσο, η ακτή υπόκειται σε συχνή και σοβαρή διάβρωση, θέτοντας σε κίνδυνο τη διατήρηση αυτών των ανεκτίμητων τοποθεσιών. Αν και έχουν διεξαχθεί εκτενείς αξιολογήσεις της διάβρωσης των ακτών και της ευαισθησίας των αρχαιολογικών χώρων για άλλες αξιόλογες ακτές, τέτοιες έρευνες δεν έχουν ακόμη διεξαχθεί για αυτήν την περιοχή.
Χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό ιστορικών και σύγχρονων πηγών δεδομένων, όπως εναέριες και δορυφορικές εικόνες και επιτόπιες παρατηρήσεις, αυτή η έρευνα ανέλυσε τα πρότυπα διάβρωσης κατά μήκος της ακτής της Κυρηναϊκής, ειδικά σε κοντινή απόσταση από σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους.
Η έρευνα της ομάδας αποκάλυψε ότι οι περιοχές γύρω από την Απολλωνία, την Πτολεμαΐδα και την Τόκρα υφίστανται σοβαρή διάβρωση των ακτών, με τον ρυθμό διάβρωσης να εντείνεται σταδιακά τα τελευταία χρόνια. Αυτή η υποβάθμιση πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων ενεργειών όπως η αστικοποίηση και η εξόρυξη άμμου.
Η μελέτη έδειξε ότι οι σημερινοί ρυθμοί διάβρωσης των ακτών αποτελούν ήδη σημαντική ανησυχία για αυτούς τους αρχαιολογικούς χώρους και ότι αυτοί οι ρυθμοί αναμένεται να κλιμακωθούν στο μέλλον λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή και τις πρόσθετες ανθρώπινες δραστηριότητες. Κατά συνέπεια, οι τοποθεσίες αυτές κινδυνεύουν να υποστούν σταδιακή καταστροφή και την απώλεια ανεκτίμητης αξίας ιστορικών πληροφοριών.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της εργασίας: «Ο αντίκτυπος της διάβρωσης εδώ είναι σημαντικός και θα μπορούσε να χειροτερέψει στο μέλλον. Η έρευνά μας υπογραμμίζει την κρίσιμη ανάγκη να υποστηρίξουμε τους Λίβυους συναδέλφους μας στον μετριασμό της ζημιάς σε αυτούς τους απειλούμενους και αναντικατάστατους χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς».
……………………………………………………………………………………………………