Ο δικός μας Ομηρος και Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο + 5 Οσκαρ
Ο τρόμος των ναζί στην αίθουσα που προβλήθηκε το φιλμ, ο αποκεφαλισμός της αδερφής του συγγραφέα και η αναγνώριση της ιστορίας, 93 χρόνια μετά
ΥΠΟΘΕΣΗ
Βρισκόμαστε στη Γερμανία στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γίνεται επιστράτευση και ο κόσμος είναι κατενθουσιασμένος. Στους δρόμους επικρατεί πανηγυρικός ενθουσιασμός. Οι στρατιώτες φεύγουν εθελοντές για το μέτωπο συνοδευόμενοι από τους ήχους των στρατιωτικών εμβατηρίων που παίζουν οι μπάντες, ενώ πλήθος άνδρες γυναίκες και παιδιά τους χειροκροτεί, τους ρίχνει λουλούδια και τους κουνάει καπέλα και μαντήλια. Ο ταχυδρόμος Χίμμελστος μοιράζει τα γράμματα βιαστικά για να πάει και αυτός να παρουσιαστεί, αφού είναι αξιωματικός. Μόνο σε μια αίθουσα του Γυμνασίου ο καθηγητής Κάντορεκ διδάσκει με στόμφο τους μαθητές του, αλλά η φωνή του δεν ακούγεται από τα εμβατήρια. Έχουν αρχαία Ελληνικά και στον πίνακα είναι γραμμένοι οι στίχοι του Ομήρου:
- Ἄνδρα μοι ἔννεπε,
- μοῦσα, πολύτροπον,
- ὃς μάλα πολλὰ
Καθώς οι παρελάσεις έξω από το ανοιχτό παράθυρο για μια στιγμή λιγοστεύουν και οι ήχοι των εμβατηρίων κάπως απομακρύνονται, η φωνή του καθηγητή ακούγεται ξανά. Αντί για το μάθημα βγάζει έναν φλογερό πατριωτικό λόγο και παροτρύνει τους νέους να κάνουν το πατριωτικό τους καθήκον. Τελικά καταφέρνει να παρασύρει όλη την τάξη και να τους κάνει να πάνε όλοι σύσσωμοι εθελοντές, σε αντίθεση ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ