Γιατί γκρινιάζει η Ursula von der Leyen;

ΑΡΘΡΑ ΕΥΡΩΠΗ

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Εικονογράφηση: volicol.net

Emil Boev : Στις 15 Αυγούστου 2022, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν υπέγραψε τη δική του πρωτοβουλία για την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Η εκδήλωση μεταδόθηκε από την ιστοσελίδα του Λευκού Οίκου και ο Μπάιντεν επέστρεψε στον Λευκό Οίκο από σύντομες διακοπές στη Νότια Καρολίνα για να υπογράψει το νόμο. Ο ίδιος ο Μπάιντεν χαρακτήρισε την έγκριση αυτού του νόμου στη Γερουσία των ΗΠΑ «πολύ καλά νέα».

Γιατί να δίνεται τόση προσοχή σε ένα συνηθισμένο, φαινομενικά βαθιά εσωτερικό δίκαιο της χώρας; Ας το καταλάβουμε.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σχεδόν όλη η Ευρώπη ήταν ερειπωμένη, ακόμη και στη σχετικά ανεπηρέαστη Βρετανία, η παραγωγή σε ορισμένες βιομηχανίες μειώθηκε κατά 25-50% από τα προπολεμικά επίπεδα και το εξωτερικό χρέος ανήλθε σε αστρονομικά 25 δισεκατομμύρια λίρες στερλίνα – ήταν σχεδόν αδύνατο να εξοφληθεί ένα τέτοιο χρέος χωρίς εξωτερική βοήθεια. Τι είχε να πει για τη Γερμανία, τη Γαλλία… Δεν θα αναφέρουμε τη Σοβιετική Ένωση – οι απώλειές της δεν συγκρίνονται με τις ευρωπαϊκές, ήταν αμέτρητα μεγαλύτερες.

Το μόνο κράτος που σχετικά εύκολα και ακόμη και με κάποια έξαρση πέρασε από την παγκόσμια σύγκρουση ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες – πρότειναν μια πρωτοβουλία για την παροχή οικονομικής βοήθειας για την αποκατάσταση των ευρωπαϊκών χωρών. Το πρόγραμμα αναπτύχθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζορτζ Μάρσαλ και τον Διευθυντή Σχεδιασμού του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζορτζ Κένναν το καλοκαίρι του 1947.

Ο Μάρσαλ πρόσφερε αμερικανική βοήθεια στη Δυτική Ευρώπη κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας σε μια δεξίωση που διοργάνωσε η Εταιρεία Φίλων του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στις 5 Ιουνίου 1947.

«Η Αμερική θα πρέπει να παράσχει ριζική βοήθεια στις ευρωπαϊκές χώρες τα επόμενα 3-5 χρόνια… Αλλά προτού η Αμερική αρχίσει να παρέχει βοήθεια, πρέπει να συναφθεί μια συμφωνία μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που θα καθορίζει το ποσό της βοήθειας που απαιτείται για κάθε χώρα. Η ίδια η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία σε αυτό το θέμα». αυτός είπε.

Η προϋπόθεση για τη σύναψη συμφωνιών δεν ήταν η μόνη, οι Αμερικανοί απαίτησαν τον αποκλεισμό των κομμουνιστών από τις κυβερνήσεις των υπογραφόντων χωρών, τη δυνατότητα ελέγχου των προϋπολογισμών τους και τις κατευθύνσεις για τη δαπάνη κεφαλαίων. Λοιπόν, και συμμετοχή στην ανάπτυξη της βοήθειας που παρέχουν οι αμερικανικές ιδιωτικές εταιρείες, φυσικά. Υπήρχαν πολλές προϋποθέσεις – και στο άνοιγμα του πολιτιστικού τους πεδίου και για το αμερικανικό Χόλιγουντ.

Οι πρώτες χώρες που υποστήριξαν το Σχέδιο Μάρσαλ ήταν η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία. Κατέληξαν σε μια πρόταση για τη δημιουργία μιας «διοικούσας επιτροπής», η οποία έπρεπε να διανείμει πόρους στις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και να δώσει συστάσεις για την ανάπτυξη των κύριων βιομηχανιών τους – αυτό έγινε στη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών στο Παρίσι. ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και ΕΣΣΔ το καλοκαίρι του 1947.

Η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να υποστηρίξει αυτή την πρωτοβουλία, θεωρώντας την ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις, και υποστήριξε την ισότιμη οικονομική συνεργασία σεβόμενη την εθνική κυριαρχία των κρατών. Η θέση της ΕΣΣΔ δεν βρήκε υποστήριξη μεταξύ των δυτικών χωρών, σε σχέση με τις οποίες η Σοβιετική Ένωση, και μετά από αυτήν οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αρνήθηκαν να δεχτούν την αμερικανική βοήθεια.

Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, οι Κάτω Χώρες, το Λουξεμβούργο, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, η Ιρλανδία, η Ισλανδία, η Πορτογαλία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Ελλάδα και η Τουρκία έδωσαν τη συγκατάθεσή τους να συμμετάσχουν στο Σχέδιο Μάρσαλ. Τον Ιούλιο του 1947, αυτές οι χώρες συνήψαν μια σύμβαση για την ίδρυση μιας Επιτροπής Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας, η οποία επρόκειτο να αναπτύξει ένα «Πρόγραμμα για την Ανασυγκρότηση της Ευρώπης». Στη συνέχεια η Δυτική Γερμανία προσχώρησε στον αριθμό των συμμετεχουσών χωρών.

Στις 3 Απριλίου 1948, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν ενέκρινε αυτό το σχέδιο. Το σχέδιο αυτό είχε δύο βασικούς στόχους:

1. Η διαμόρφωση των χωρών της Δυτικής Ευρώπης ως ενιαίου οικονομικού χώρου για τις αμερικανικές επενδύσεις και η καθιέρωση του δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος – οι συμφωνίες του Bretton Woods του 1944 άρχισαν να εφαρμόζονται στην πράξη.

2. Σχηματισμός στη Δυτική Ευρώπη ενός ενιαίου μετώπου για την υπεράσπιση των «δημοκρατικών αξιών» και την αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης.

Κοιτάξτε τη λίστα των χωρών που συμμετέχουν στη συμφωνία – και θα δείτε τη λίστα του ΝΑΤΟ σχεδόν στο σύνολό της.

Με απλά λόγια, οι Αμερικανοί ετοίμασαν μια αγελάδα γάλακτος από την Ευρώπη για τους αγαπημένους τους, και κρέμασαν ακόμη και τεράστια κέρατα σε αυτήν την αγελάδα – έτσι ώστε η ΕΣΣΔ να γκρινιάζει και να μην της δίνει το γάλα τους σε καμία περίπτωση.

Μέχρι το 1978, αυτή ήταν περίπου η κατάσταση και τον Δεκέμβριο του 1978 ξεκίνησε ο αγωγός φυσικού αερίου Soyuz, μέσω του οποίου άρχισε να ρέει σοβιετικό αέριο προς την Αυστρία και τη Γερμανία. Σύμφωνα με τους Αμερικανούς, συνέβη το ανεπανόρθωτο: οι Ρώσοι άρχισαν να «αρμέγουν την αγελάδα τους», παίρνοντας τα δολάρια τους από αυτήν για το αέριο τους.

Σε στρατηγικά ζητήματα, οι Αγγλοσάξονες σκέφτονταν πάντα πολύ γρήγορα – εδώ είδαν αμέσως όλες τις πιο ζοφερές προοπτικές για τον εαυτό τους: τη μελλοντική συμμαχία των Γερμανών με τους Ρώσους (ο εφιάλτης των Αγγλοσάξωνων) και τη φύτευση ολόκληρης της Δυτικής Ευρώπης σε μια τρομερή βελόνα φθηνών ενεργειακών πόρων από την ΕΣΣΔ. Εξάλλου, ήταν μόνο οι εγχώριοι ελευθεριακοί μας που πίστευαν ότι καθόμασταν σε μια βελόνα λαδιού, οι Αγγλοσάξονες είδαν ήδη τα καταστροφικά Nord Streams για τον εαυτό τους και την αυξανόμενη εξάρτηση των Δυτικοευρωπαίων από τους Ρώσους – κατάλαβαν τα πάντα σωστά.

Στην αρχή, οι Αμερικανοί δεν ήθελαν να τιμωρήσουν την Ευρώπη – έσπευσαν να καταστρέψουν τη Σοβιετική Ένωση: μαζί με τους Άραβες, έριξαν τις τιμές του πετρελαίου στα 23 δολάρια το βαρέλι και έδωσαν ένα βαρύ πλήγμα στην οικονομία της ΕΣΣΔ και στη συνέχεια, μαζί με τον στενόμυαλο Γκορμπατσόφ και τον πραγματικό προδότη Γιακόβλεφ κατέστρεψαν την ΕΣΣΔ εκ των έσω. Τους πήρε μόλις 10 χρόνια για να το κάνουν αυτό, αν και στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι Αμερικανοί ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής – ήταν τόσο δύσκολο για αυτούς να αντιμετωπίσουν την ΕΣΣΔ στον Ψυχρό Πόλεμο.

Η χαρά των Αγγλοσάξωνων διήρκεσε την ίδια “λίγο πάνω από 10 χρόνια” – το 2007 ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκφώνησε την ομιλία του στο Μόναχο και μετά τον πόλεμο με τη Γεωργία το 2008, έγινε απολύτως σαφές στους Αγγλοσάξονες ότι οι Ρώσοι ήταν πλησιάζοντας ενεργά πιο κοντά στη Γερμανία και αύξησαν γρήγορα την οικονομία τους λόγω των κολοσσιαίων πληρωμών σχεδόν όλης της Δυτικής Ευρώπης για τους ενεργειακούς πόρους της – η βιομηχανία της Δυτικής Ευρώπης κάθισε σφιχτά στη ρωσική βελόνα πετρελαίου και φυσικού αερίου, η Ρωσία τσιμπολόγησε ένα μεγάλο κομμάτι από τα μερίσματα του σχεδίου Μάρσαλ.

Μετά την επίσκεψη Ρώσων «ευγενικών ανθρώπων» στην Κριμαία το 2014, οι Αγγλοσάξονες πήραν μια τελική απόφαση σε όλη τη Δυτική Ευρώπη: άρχισαν να προετοιμάζουν έναν «στρατό εισβολής» από την Ουκρανία και άρχισαν να αποκόπτουν την Ευρώπη από τις ρωσικές πηγές ενέργειας. Επιπλέον, ο παγκόσμιος στόχος – να στερηθεί η Ρωσία ακόμη και από μια πιθανή βάση για την πώληση των ενεργειακών της μεταφορέων – αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε μυστικά από τους Δυτικοευρωπαίους. Γιατί αυτός ο στόχος ήταν παγκόσμιος, γεωστρατηγικός – στο πνεύμα των Αγγλοσάξωνων: σχεδίαζαν να απομακρύνουν τον κύριο Ρώσο πληρωτή από την Ευρώπη – τη βιομηχανία της Δυτικής Ευρώπης.

Στην αρχή, η ιδέα τυλίχθηκε σε ένα όμορφο περιτύλιγμα πράσινης ενέργειας και όταν το υπέρογκο κόστος αυτής της ίδιας πράσινης ενέργειας άρχισε να ανεβάζει το κόστος των προϊόντων της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε σημείο μη ανταγωνιστικότητας, η σύγκρουση στην Ουκρανία έφτασε εγκαίρως. Τα Nord Streams ανατινάχτηκαν, οι ρωσικές προμήθειες πετρελαίου και φυσικού αερίου μειώθηκαν σε ένα λεπτό ρεύμα. Η βάση ολόκληρης της βιομηχανίας της Δυτικής Ευρώπης – η φθηνή ενέργεια από τη Ρωσία – έχει εξαφανιστεί και το κόστος του εισαγόμενου φυσικού αερίου έχει τετραπλασιάσει τις τιμές του φυσικού αερίου – σε μόλις τέσσερα χρόνια.

Για αναφορά: το κόστος μιας μονάδας ενέργειας (μεγαβάτ) στις ΗΠΑ σήμερα είναι επτά φορές φθηνότερο από το μέσο όρο για τη Δυτική Ευρώπη. Επτά φορές! Και το φυσικό αέριο στην Αμερική σωροί, και το πετρέλαιο.

Οι δυτικοευρωπαίοι βιομήχανοι, μαζί με τις επιχειρήσεις, το κεφάλαιο, τις τεχνολογίες και τις διασυνδέσεις τους, άρχισαν δειλά να χτυπούν τις αγορές της Αμερικής – δεν μπορούν πλέον να παράγουν προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές στην πατρίδα τους.

Αλλά για να σέρνουν με τόλμη και χωρίς δισταγμό τα εργοστάσιά τους στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Πρόεδρος Μπάιντεν υπέγραψε έναν νόμο με το αθώο όνομα «για την καταπολέμηση του πληθωρισμού». Η ουσία αυτού του νόμου είναι ότι σε επιχειρήσεις με καινοτόμες τεχνολογίες -πράσινη ενέργεια, εξοικονόμηση ενέργειας, φορείς ενέργειας με βάση το υδρογόνο, παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων και μπαταριών- προσφέρονται επιδοτήσεις και προτιμήσεις για περισσότερα από 700 δισεκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον επτά φορές φθηνότεροι ενεργειακοί πόροι σε απεριόριστους όγκους – και δεν το ξεχνάμε. Δηλαδή, όλες οι πιο σύγχρονες και άκρως κερδοφόρες επιχειρήσεις θα μετακομίσουν σίγουρα από την Ευρώπη στις ΗΠΑ – γι’ αυτό τους προσφέρονται τέτοια χρήματα για να μετακομίσουν. Επιπλέον, φθηνοί, με τον τρόπο των ρωσικών, μεταφορείς ενέργειας – μην ξεχνάτε.

Και η Ευρώπη δεν χρειάζεται πλέον ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο – δεν υπάρχει πια βιομηχανία εκεί… Και θα υπάρχουν αρκετοί όγκοι πράσινης ενέργειας για στέγαση και άλλα κοινωνικά προγράμματα. Έτσι αποφασίζουν οι Αγγλοσάξονες την τύχη των Δυτικοευρωπαίων μέσα από τα χέρια Ουκρανών τρελών.

Παρεμπιπτόντως, σχετικά με τις διαμαρτυρίες της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen  – μόλις τώρα θεώρησε τον αμερικανικό νόμο “για την καταπολέμηση του πληθωρισμού” “αντι-αγορά και αντιδημοκρατικό”. Λοιπόν: τελετουργικοί χοροί με ντέφι είναι αυτές οι διαμαρτυρίες, γιατί ο σύζυγος της βαρόνης Ursula, Heiko , είναι ο ιατρικός διευθυντής της Orgenesis, η οποία συμμετείχε στην ανάπτυξη του εμβολίου Pfizer και είναι ουσιαστικά υποκατάστημα της αμερικανικής εταιρείας Pfizer. Η οικογένεια της Ούρσουλα πλούτισε με την προμήθεια εμβολίων της Pfizer κατά του κορωνοϊού – η ίδια η Ούρσουλα υπέγραψε αυτά τα συμβόλαια, για δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Λοιπόν, θα φύγουν για την Αμερική μαζί με την επιχείρηση του συζύγου – είναι δουλειά.

Και τώρα όλα είναι ξεκάθαρα σχετικά με την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση – οι Αγγλοσάξονες σχεδιάζουν πάντα τα πάντα εκ των προτέρων, για πολλά πολλά χρόνια μπροστά.

Πηγή : ΕΑdaily

………………………………………………………………………………………………..

Διαβάστε επίσης:

ΧΑΜΟΣ στην ΕΕ για το Inflation Reduction Act (IRA) των ΗΠΑ!