Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο βρετανικός στρατός είχε ένα τεράστιο πλεόνασμα πυρομαχικών και εκρηκτικών και άρχισαν να μπαίνουν κάποιες -απάνθρωπες- ιδέες στους αρχηγούς του.
Προτάθηκε λοιπόν αυτά τα πλεονάζοντα πυρομαχικά να χρησιμοποιηθούν σε σεισμικά πειράματα με την χρήση ελεγχόμενων εκρήξεων για την παραγωγή σεισμικών κυμάτων με ένταση συγκρίσιμη με αυτή που παράγεται από μικρούς σεισμούς. Τα πειράματα δεν έπρεπε να γίνουν στην Αγγλία, καθώς οι εκρήξεις θα προκαλούσαν ζημιές, και θα έπρεπε οι κάτοικοι να χάσουν την στέγη, την γη τους, την πατρίδα τους. Στράφηκαν λοιπόν στη Γερμανία, και στους ανυπεράσπιστους κατοίκους ενός νησιού…
Οι Βρετανοί σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου με τη Γερμανία, και όπως οι εκρηκτικές ύλες, έτσι και η επιθετικότητα ήταν ακόμα σε πλεόνασμα. Τον Ιούλιο του 1946, μια αποθήκη πυρομαχικών κοντά στην πόλη Σόλταου, στην βόρεια Γερμανία, ανατινάχθηκε με τη δημιουργία σεισμικών κυμάτων που παρατηρήθηκαν σε αποστάσεις έως και 50 χιλιόμετρα μακριά. Αλλά οι Βρετανοί χρειαζόντουσαν κάτι μεγαλύτερο. Έτσι άρχισαν να προετοιμάζονται για την πιο ισχυρή, μη πυρηνική έκρηξη στον κόσμο, η οποία αποκαλείται Operation Big Bang ή British Bang
Ο στόχος; Ένα μικρό αρχιπέλαγος έξω από τις γερμανικές ακτές που ονομάζεται Χέλγκολαντ.
Το Χέλγκολαντ είναι ένα μικρό αρχιπέλαγος που βρίσκεται περίπου 46 χιλιόμετρα μακριά από τη γερμανική ακτογραμμή στη Βόρεια Θάλασσα. Αποτελείται από δύο νησιά, το κατοικημένο, έκτασης ενός τετ. χλμ, κύριο νησί Hauptinsel, και ένα ακατοίκητο μικρότερο νησί με το όνομα «Dune», εκεί όπου βρίσκεται το αεροδρόμιο.
Λόγω της στρατηγικής της θέσης, η Χέλγκολαντ (εξελληνισμένα Ελιγολάνδη) έχει μακρά στρατιωτική ιστορία. Λέγεται ότι αρχικά καταλήφθηκε από βοσκούς και ψαράδες από το Φρίσλαντ, μια επαρχία στα βόρεια της Ολλανδίας. Το 1402, το νησί ήρθε υπό τον έλεγχο των δουκών του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν και υπό δανέζικη κατοχή το 1714. Το 1807, κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους, κατασχέθηκε από τον βρετανικό στόλο και παραχωρήθηκε επίσημα στη Μεγάλη Βρετανία το 1814. Το 1890 το νησί παραχωρήθηκε στη Γερμανία με αντάλλαγμα τη Ζανζιβάρη και άλλα αφρικανικά εδάφη.
Στις 18 Απριλίου του 1947, αφού οι Βρετανοί εκκένωσαν το νησί απο τους δυστυχείς γερμανούς κατοίκους, το οποίο σημειωτέον υπήρξε ορμητήριο της γερμανικής αντίστασης κατά του Χίτλερ, το Βασιλικό Βρετανικό Ναυτικό πυροδότησε 6.700 τόνους εκρηκτικών, δημιουργώντας ένα μαύρο σύννεφο που έφτασε σε ύψος 6.000 ποδών στον ουρανό. Οι άνθρωποι στην ηπειρωτική χώρα, 60 χλμ μακριά, προειδοποιήθηκαν να ανοίξουν τα παράθυρά τους για να αποφευχθεί η έκρηξη, η οποία καταγράφηκε μέχρι και τη Σικελία. Το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες έχει καταγράψει την έκρηξη ως τη μεγαλύτερη μη πυρηνική έκρηξη στον κόσμο.
Η έκρηξη, που απελευθέρωσε ενέργεια ισοδύναμη με το 1/3 εκείνης που απελευθερώθηκε από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, έπληξε το κύριο νησί αρκετά μίλια μέχρι τη βάση του. Οι Βρετανοί περίμεναν ότι το νησί θα καταστρεφόταν εντελώς. Το νησί επιβίωσε αλλά το σχήμα του άλλαξε για πάντα. Η νότια άκρη του έγινε ένας τεράστιος κρατήρας, που είναι σήμερα ένα διάσημο τουριστικό σημείο.
Η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία συνέχισε να χρησιμοποιεί το νησί για βομβαρδισμούς μέχρι που το παραχώρησε στη Δυτική Γερμανία, την 1η Μαρτίου του 1952. Η πόλη, το λιμάνι και το θέρετρο κολύμβησης ανοικοδομήθηκαν και το Χέλγκολαντ έγινε και πάλι παραθεριστικό θέρετρο.
Επεξεργασία κειμένου απο https://3otiko.blogspot.com/2018/04/blog-post_48.html