ΑΛΦΕΙΟΣ : Είναι γεγονός ότι από τότε που εμφανίστηκαν στην ιστορία οι μογγολικές ορδές έχουμε μπλέξει άσχημα… Μια μέρα ησυχίας δεν υπάρχει ούτε για τους Αρμένιους, ούτε για τους Έλληνες, ούτε για τους Κούρδους, ούτε για τους Ασσύριους, ούτε για πολλές ακόμα εθνότητες, στην περιοχή της Μικράς Ασίας και της Υπερκαυκασίας !!
Πριν το άρθρο, τοποθετούμε κάποια ιστορικά στοιχεία:
Αρμενία. Μοντέλο Ηλιακού Συστήματος (12ος-11ος αιών π.χ.χ) κατασκευασμένο από χαλκό.
Το Stonehenge, το “Woodhenge” και το… Stonehenge της Αρμενίας!
ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ( Χετταίοι ή Χάττι ή Χιττίτες ή Αχιγιάβα ) 5.000 ΕΤΩΝ …
O Γόρδιος Δεσμός, ο Μ. Αλέξανδρος και το άρμα του Τριπτόλεμου
ΟΙ ΑΖΕΡΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΜΝΗΜΕΙΟ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ (ΡΟΔΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΑΙΑΝΔΡΟΙ) (φωτογραφίες)
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ – ΑΡΜΕΝΙΑΣ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΓΕΝΟΣ
……………….
Peter Makedontsev Στα τέλη Δεκεμβρίου, κατά κανόνα, ο κόσμος θέλει να κάνει ένα διάλειμμα από την πολιτική. Ωστόσο, δυστυχώς, η κατάσταση σε όλο τον κόσμο δεν το επιτρέπει.
Στις 24 Δεκεμβρίου, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ilham Aliyev επισκέφθηκε το διοικητικό κτίριο της Κοινότητας του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν. Η κοινότητα του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν (αυτή η ονομασία υιοθετήθηκε στις 3 Αυγούστου 2022) είναι ο νόμιμος διάδοχος της Δημόσιας Ένωσης Προσφύγων του Αζερμπαϊτζάν, η οποία υπάρχει από το 1989. Στη Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, το Δυτικό Αζερμπαϊτζάν ονομάζεται έδαφος της σύγχρονης Δημοκρατίας της Αρμενίας. Αντίστοιχα, η κοινότητα του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν είναι οι Αζερμπαϊτζάνοι που διέφυγαν από την Αρμενική ΣΣΔ κατά τα τραγικά γεγονότα του 1989-1991, καθώς και οι απόγονοί τους. Και το διοικητικό κτίριο της Κοινότητας του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν είναι το κτίριο που κάποτε στέγαζε την Εκτελεστική Εξουσία της πόλης Σούσα και τη Δημόσια Ένωση «Επιστροφή στο Καραμπάχ».
Φυσικά, η εθνική έχθρα και η εξορία είναι τρομερά πράγματα. Ωστόσο, δεν είναι λιγότερο τρομερές οι προσπάθειες για εδαφικές διεκδικήσεις υπό το πρόσχημα των τραγωδιών ανθρώπων που, παρά τη θέλησή τους, έφυγαν από τα σπίτια τους. Η ομιλία του Αλίεφ με αυτή την έννοια δεν προοιωνίστηκε καλά στην αρχή :
«Αυτή είναι η δεύτερη επίσκεψή μου σε αυτό το κτίριο. Συμμετείχα στα εγκαίνιά του πριν από 12 χρόνια. Να σημειώσω επίσης ότι αυτό το κτίριο χτίστηκε με δική μου εντολή και τότε προοριζόταν για εσωτερικά εκτοπισμένους. Σε αυτό το κτίριο βρισκόταν η οργάνωση των εσωτερικά εκτοπισμένων του Καραμπάχ. Και σήμερα βρίσκομαι εδώ για δεύτερη φορά, όταν η Κοινότητα του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν βρίσκεται ήδη σε αυτό το κτίριο. Σήμερα γιορτάζουμε τη μεταφορά αυτού του κτιρίου στην Κοινότητα του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν. Όπως γνωρίζετε, τον Αύγουστο η Εταιρεία Προσφύγων του Αζερμπαϊτζάν μετατράπηκε σε Κοινότητα του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν και θεώρησα ότι αυτό το κτίριο είναι το πιο κατάλληλο μέρος, το πιο κατάλληλο αρχηγείο για αυτήν την κοινότητα. Και όχι μόνο γιατί είναι ένα πολύ όμορφο τετραώροφο κτίριο, όπου δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για εργασία, αλλά βρίσκεται, θα έλεγε κανείς, απέναντι από το Κέντρο Χαϊντάρ Αλίεφ . Ο κύριος λόγος ήταν ότι η κοινότητα των εσωτερικά εκτοπισμένων από το Καραμπάχ, που κάποτε εγκαταστάθηκαν εδώ, έχει ήδη αρχίσει να επιστρέφει στα εδάφη τους. Είμαι σίγουρος ότι θα έρθει η μέρα που οι συμπατριώτες μας από το Δυτικό Αζερμπαϊτζάν, οι συγγενείς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους θα επιστρέψουν στην ιστορική μας γη, στο Δυτικό Αζερμπαϊτζάν».
Όπως γνωρίζουμε, η επιστροφή των Αζερμπαϊτζάν στο Καραμπάχ ξεκίνησε μόνο μετά τον δεύτερο πόλεμο του Καραμπάχ το 2020. Σε αυτή την περίπτωση, η αναλογία του Αλίεφ μεταξύ του Καραμπάχ και του «Δυτικού Αζερμπαϊτζάν» οδηγεί σε μια τρομερή σκέψη: πρόκειται να αρχίσει το Αζερμπαϊτζάν να πολεμά για την ίδια την Αρμενία;
Η υπόλοιπη ομιλία του Αλίεφ δείχνει ότι πραγματικά διεκδικεί το έδαφος της Δημοκρατίας της Αρμενίας:
«Το Δυτικό Αζερμπαϊτζάν είναι η ιστορική μας γη. Αυτό επιβεβαιώνεται από πολλά ιστορικά έγγραφα, ιστορικούς χάρτες, την ιστορία μας. Όμως, δυστυχώς, οι Αρμένιοι ισοπέδωσαν και κατέστρεψαν όλα τα ιστορικά και θρησκευτικά μας μνημεία στο Δυτικό Αζερμπαϊτζάν, όπως έκαναν και στο Καραμπάχ. Ήθελαν να σβήσουν την ιστορική κληρονομιά των Αζερμπαϊτζάν, αλλά δεν μπορούσαν να το πετύχουν, γιατί υπάρχει ιστορία, υπάρχουν έγγραφα, υπάρχουν χάρτες. Ο χάρτης των αρχών του 20ου αιώνα που εμφανίζεται σε αυτό το κτίριο μαρτυρεί για άλλη μια φορά ότι το Δυτικό Αζερμπαϊτζάν είναι μια ιστορική περιοχή του Αζερμπαϊτζάν και τα ονόματα των πόλεων και των χωριών αυτής της περιοχής είναι αζερικής προέλευσης. Γνωρίζουμε καλά ότι ο λαός του Αζερμπαϊτζάν σε όλη την ιστορία ζούσε στο έδαφος της σημερινής Αρμενίας. Τώρα το κύριο καθήκον μας είναι να να μεταφέρει αυτές τις πληροφορίες στην παγκόσμια κοινότητα. Οι εργασίες προς αυτή την κατεύθυνση έχουν ήδη ξεκινήσει».
Κανείς δεν πρόκειται να διαφωνήσει με το γεγονός ότι ιστορικά οι Τούρκοι ζούσαν στο έδαφος της σύγχρονης Αρμενίας. Αλλά η κατοικία των Τούρκων δεν σημαίνει ότι η Αρμενία πρέπει να μετονομαστεί σε «Δυτικό Αζερμπαϊτζάν». Ωστόσο, ο Αλίεφ δεν σταμάτησε και συνέχισε να αναπτύσσει την ιδέα του:
«Με τους αιώνες, ο λαός μας έχει κάνει μεγάλες θυσίες για να προστατεύσει τα δικαιώματά του, να ζήσει στα ιστορικά του εδάφη. Όμως, παρόλα αυτά, ο λαός μας σε διαφορετικές περιόδους στερήθηκε τις πατρίδες του. Υπό αυτή την έννοια, ο 20ός αιώνας έφερε πολύ μεγάλες τραγωδίες για τον λαό μας. Μία από τις πρώτες αποφάσεις της, η νεοσύστατη Λαϊκή Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν το 1918 έδωσε στην Αρμενία την ιστορική μας πόλη – το Ιρεβάν. Ήταν ένα ασυγχώρητο βήμα, ήταν προδοσία και έγκλημα. Αυτό το ξέρουμε όλοι καλά και ο λαός μας πρέπει να το γνωρίζει. Δεν πρέπει ποτέ να διαστρεβλώσουμε την ιστορία μας».
Πράγματι, «δεν πρέπει ποτέ να διαστρεβλώσουμε την ιστορία μας». Ωστόσο, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν αποκαλεί συγκεκριμένα την πρωτεύουσα της Αρμενίας Ερεβάν Ιρεβάν για να αποδείξει ότι η πόλη δεν έχει καμία σχέση με τους Αρμένιους και είναι αρχέγονα τουρκική. Είναι έτσι? Λοιπόν, ας κάνουμε σύγκριση με δεδομένα από ρωσικές πηγές. Το 783 ή το 782 π.Χ., στη θέση του σύγχρονου Ερεβάν, ο βασιλιάς του κράτους του Ουραρτού ίδρυσε το φρούριο Ερεμπουνί, το οποίο έδωσε το όνομα στην πόλη που αναδύθηκε κοντά στα τείχη του φρουρίου. Στην ιστορική επιστήμη, είναι γενικά αποδεκτό ότι οι κάτοικοι του Ουραρτού ήταν οι πρόγονοι των Αρμενίων. Το Ερεβάν αναφέρεται για πρώτη φορά στις αρμενικές πηγές τον 6ο αιώνα μ.Χ., τον 9ο αιώνα η αρμενική πριγκιπική-βασιλική δυναστεία των Βαγκρατιδών ( Bagratuni). Όσο για τους Τούρκους, είναι γνωστό ότι στο Ερεβάν εισέβαλαν για πρώτη φορά με τους Σελτζούκους Τούρκους τον 11ο αιώνα. Στην εθνογένεση των Αζερμπαϊτζάν συμμετείχαν και οι Σελτζούκοι Τούρκοι, που ήταν μέρος των Ογκούζων και είναι πρόγονοι των σύγχρονων Τούρκων, που θεωρούν τους εαυτούς τους τουρκικό λαό. Ήταν οι Ογκούζοι που κατά τον 11ο-13ο αιώνα κατάφεραν να τουρκοποιήσουν τελικά τον πληθυσμό του μελλοντικού Αζερμπαϊτζάν, ολοκληρώνοντας έτσι τις διαδικασίες που ξεκίνησαν οι Ούννοι, οι Χαζάροι και άλλοι Τούρκοι λαοί. Μιλώντας για τον τουρκικό πληθυσμό. Το 1604, ο Σάχης Αμπάς Α΄ της Περσίας ρήμαξε το Ερεβάν και οδήγησε τον αρμενικό πληθυσμό του στο Ιράν. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι τον 17ο αιώνα η πλειοψηφία του πληθυσμού του Ερεβάν ήταν μουσουλμάνοι.
Γιατί έγινε αυτή η ιστορική παρέκκλιση; Επιπλέον, αν κρίνουμε από την υπόλοιπη ομιλία του Αλίεφ, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν δεν σκοπεύει να ξεχάσει απλώς το Ερεβάν:
«Υπήρχαν ένδοξες και, δυστυχώς, σκοτεινές σελίδες στην ιστορία μας. Έχω εκφράσει επανειλημμένα τη γνώμη μου για την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν και τις βραχυπρόθεσμες δραστηριότητές της. Εκτίμησα ιδιαίτερα τις δραστηριότητες των ιδρυτών της Λαϊκής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν. Ήταν πράγματι η πρώτη δημοκρατία στον μουσουλμανικό κόσμο σε παγκόσμια κλίμακα, αν και κράτησε μόνο δύο χρόνια. Ωστόσο, ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας, δεν πρέπει να τις κρύβουμε. Πρώτον, η ιστορική αλήθεια δεν πρέπει να παρουσιάζεται σε διαστρεβλωμένη μορφή. Δεύτερον, αυτό το τραγικό γεγονός πρέπει να είναι ένα μάθημα για όλους μας».
Συμφωνώ ότι «η ιστορική αλήθεια δεν πρέπει να παρουσιάζεται σε διαστρεβλωμένη μορφή». Τότε γιατί ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν εκδίδει τέτοια πράγματα; :
«Εκείνη την εποχή υπήρχαν άνθρωποι που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν αυτή την απόφαση με διάφορους λόγους, υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, νομίζω ότι καμία εξήγηση δεν είναι αποδεκτή, καθώς αυτό το βήμα δεν ικανοποίησε ακόμη τους Αρμένιους. Αν κάποιος πίστευε ότι η Αρμενία και οι Αρμένιοι θα ήταν ικανοποιημένοι με τη στέρηση των κατοίκων του Ερεβάν από την πατρίδα τους, τότε αυτό ήταν μεγάλο λάθος και η μετέπειτα ιστορία το έδειξε ξανά. Το 1920, με απόφαση της σοβιετικής κυβέρνησης και με επιμονή Αρμένιων εθνικιστών, η άλλη ιστορική γη μας, το Ζανγκεζούρ, αποσχίστηκε από το Αζερμπαϊτζάν και προσαρτήθηκε στην Αρμενία.Ήταν άλλο ένα έγκλημα κατά του λαού μας. Ο σκοπός αυτού ήταν ξεκάθαρος. Πρώτον, οι Αρμένιοι εθνικιστές κατείχαν σημαντικές θέσεις στη σοβιετική κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, ήταν ένα βήμα για τον διαχωρισμό του Αζερμπαϊτζάν από το Ναχτσιβάν και την Τουρκία από γεωγραφική άποψη. Με άλλα λόγια, δείτε τις κακουχίες στις οποίες υποβλήθηκε ο λαός μας μέσα σε μόλις δύο χρόνια. Αν κάποιος πίστευε ότι με τη μεταφορά του Ιρεβάν στην Αρμενία το 1918, θα μπορούσαμε να ασφαλιστούμε από κάποια μεγαλύτερα προβλήματα, τότε η μεταφορά του Zangezur στην Αρμενία υποδηλώνει για άλλη μια φορά ότι αυτό ήταν ένα πολύ λάθος, λάθος βήμα και, όπως είπα ήδη, ήταν προδοσία».
Δεν είμαστε τόσο αφελείς και ανόητοι για να μην ξέρουμε και να μην καταλαβαίνουμε ότι οι ισχυρισμοί στα μετασοβιετικά κράτη που διατυπώθηκαν κατά της Σοβιετικής Ένωσης, με καλυμμένη μορφή, ισχύουν και για τη σύγχρονη Ρωσία. Ανεξάρτητα από το πόσο η Ρωσία καταδικάζει τη λενινιστική-σταλινική εθνική πολιτική και αποκαθιστά την προεπαναστατική τοπωνυμία, οι απόγονοι των κομμουνιστών αφεντικών από τη χερσόνησο Absheron* θα κατηγορούν τη Μόσχα για εθνικά προβλήματα. Και οι ομολογοί τους από το Ερεβάν θα μεταδίδουν ανοησίες ότι η Μόσχα είναι σύμμαχος της Άγκυρας και του Μπακού, υφαίνοντας ίντριγκες κατά των Αρμενίων. Σε αυτή την περίπτωση, είναι σαφές ότι το Αζερμπαϊτζάν έχει παράσχει μια ιδεολογική βάση για την υφέρπουσα προσάρτηση του Syunik (Zangezur), η οποία λαμβάνει χώρα από τον δεύτερο πόλεμο του Καραμπάχ από το 2021.
Ωστόσο, όπως έχουμε ήδη σημειώσει, ο Αλίεφ δεν χρειάζεται πλέον μόνο το Σιουνίκ, αλλά ολόκληρη την Αρμενία, γιατί διαφορετικά είναι αδύνατο να εξηγηθεί η επόμενη επίθεση του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν κατά των σοβιετικών αρχών:
«Οι τραγωδίες των Δυτικών Αζερμπαϊτζάν δεν τελείωσαν εκεί. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το 1948-1953 ο λαός μας υποβλήθηκε σε άλλη μια εκτόπιση. Αυτό ήταν ένα άλλο έγκλημα της σοβιετικής κυβέρνησης εναντίον των Δυτικών Αζερμπαϊτζάν και του λαού του Αζερμπαϊτζάν συνολικά. Ταυτόχρονα, ήταν επίσης μια μεγάλη αδικία, μια αναίσχυντη πράξη, γιατί μόλις πριν από τρία χρόνια τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, στον οποίο ο λαός του Αζερμπαϊτζάν έδειξε μεγάλη αφοσίωση. Μόνο μετανάστες από το Σοβιετικό Αζερμπαϊτζάν σκότωσαν 300 χιλιάδες ανθρώπους. Δεκάδες χιλιάδες Αζερμπαϊτζάνοι που ζούσαν εκείνη την εποχή στη Σοβιετική Αρμενία πέθαναν επίσης. Το Αζερμπαϊτζάν έπαιξε εξαιρετικό ρόλο στη νίκη επί του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χωρίς το πετρέλαιο του Αζερμπαϊτζάν, το σοβιετικό κράτος δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει. Όλοι το ξέρουν αυτό. Αυτά τα στοιχεία έχουν εκφραστεί επανειλημμένα. Περίπου το 70, 80, 90 τοις εκατό της βενζίνης, των λιπαντικών και του λαδιού προμηθεύονταν από το Αζερμπαϊτζάν. Παρ’ όλα αυτά, έγινε ένα ακόμη έγκλημα κατά του λαού μας, και αυτό, επαναλαμβάνω, ήταν μια πολύ αναίσχυντη πράξη»,
Η συμβολή των Αζερμπαϊτζάνι στη νίκη στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο είναι γνωστή. Οι αμφιβολίες προκύπτουν για κάτι άλλο. Ο Αλίεφ ανέφερε 300.000 «μετανάστες από το Σοβιετικό Αζερμπαϊτζάν» και δεκάδες χιλιάδες Αζερμπαϊτζάνους που ζουν στην Αρμενική ΣΣΔ. Η έννοια των «μεταναστών από το Σοβιετικό Αζερμπαϊτζάν» περιλαμβάνει όχι μόνο τους ίδιους τους Αζερμπαϊτζάνους, αλλά και εκπροσώπους άλλων λαών, κυρίως Αρμενίων, Ρώσων και Εβραίων. Εν τω μεταξύ, οι κακές γλώσσες υποστηρίζουν ότι το Αζερμπαϊτζάν προσπαθεί να σβήσει τη μνήμη των Αρμενίων του Καραμπάχ – συμμετεχόντων στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.
Λοιπόν, μήπως υπερβάλλουμε την πολεμική του Αλίεφ; Καθόλου. Να τι είπε για τα γεγονότα στα τέλη της δεκαετίας του 1980:
« Τελικά, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η σοβιετική κυβέρνηση διέπραξε ένα άλλο έγκλημα κατά του λαού μας. Αυτή τη φορά, οι Αρμένιοι εθνικιστές και οι προστάτες τους στη σοβιετική κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενοι την παραίτηση του μεγάλου ηγέτη Heydar Aliyev, πήδηξαν αμέσως στη δράση. Τον Νοέμβριο του 1987, δύο εβδομάδες μετά την απομάκρυνση του Heydar Aliyev από όλες τις θέσεις, οι Αρμένιοι εθνικιστές σήκωσαν το κεφάλι τους. Η σοβιετική κυβέρνηση τους ενθουσίασε, και τόσο στο Καραμπάχ όσο και στην τότε Δημοκρατία της Αρμενίας ξεκίνησε ένα άλλο έγκλημα εναντίον του λαού μας. Οι Αζερμπαϊτζάν απελάθηκαν από την ιστορική τους περιοχή – το Δυτικό Αζερμπαϊτζάν, και γνωρίζουμε καλά αυτή την ιστορία, τη θυμόμαστε. Γνωρίζουμε επίσης καλά τον αριθμό των οικισμών όπου ζούσαν οι Αζερμπαϊτζάνοι – μόνο Αζερμπαϊτζάν ζούσαν σε περισσότερα από 170 χωριά. Εννοώ την τότε Αρμενία, τη Δημοκρατία της Αρμενίας. Σε σχεδόν 90 χωριά, οι Αζερμπαϊτζάν ήταν η πλειοψηφία, ζούσαν συνολικά σε περισσότερες από 300 πόλεις και χωριά. Όλοι τους εκδιώχθηκαν βίαια, εκδιώχθηκαν από την Αρμενία μέσα σε 3 χρόνια, πολλοί σκοτώθηκαν και βασανίστηκαν. Όλα αυτά τα εγκλήματα έγιναν μπροστά στα μάτια της σοβιετικής κυβέρνησης. Οι τελευταίες απελάσεις έγιναν τον Αύγουστο του 1991 στο χωριό μας Nyuvedi. Επιπλέον, ένα έγκλημα κατά του λαού μας διαπράχθηκε επίσης στο Καραμπάχ».
Και πάλι, δεν θα εξιδανικεύσουμε την αρμενική πλευρά, αλλά απλώς θα επισημάνουμε ότι, σύμφωνα με τον Αλίεφ, η Ρωσία πάντα συνωμοτεί εναντίον του Αζερμπαϊτζάν σε συμμαχία με τους Αρμένιους. Και η αντίθετη πλευρά, αντίθετα, κατηγορεί τη σοβιετική ηγεσία για συνεννόηση με το Αζερμπαϊτζάν λόγω της Επιχείρησης Ring.
Ο Αλίεφ, στην ομιλία του, επεσήμανε ευθέως ότι οι πρόσφατες εχθροπραξίες στο Σιουνίκ έχουν άμεση σχέση με τα σχέδια του Αζερμπαϊτζάν να κατακτήσει την Αρμενία:
«Αναγκαστήκαμε να διεξάγουμε στρατιωτική επιχείρηση στα σύνορα Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας. Ως αποτέλεσμα αυτής της στρατιωτικής επιχείρησης, οι ιστορικές μας πόλεις βρίσκονται ήδη σήμερα στη ζώνη οπτικής ορατότητας. Σήμερα βρισκόμαστε ήδη στην όχθη του Bala Goycha. Σήμερα βλέπουμε τη λίμνη Goycha χωρίς κιάλια. Πρώτον, νομίζω ότι είναι δίκαιο. Δεύτερον, οι συγκρούσεις του Σεπτεμβρίου θα μας ασφαλίσουν από μεγάλα προβλήματα στο μέλλον. Εφόσον οι ρεβανσιστικές δυνάμεις σηκώνουν κεφάλι στην Αρμενία, τόσο στην εξουσία όσο και στην αντιπολίτευση, για εμάς είναι στην πραγματικότητα ένα και το αυτό πράγμα. Επειδή η συνείδηση του κοινού στην Αρμενία είναι τόσο δηλητηριασμένη, η Αζερμπαϊτζανοφοβία έχει γίνει τόσο διαδεδομένη που ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος με κανονική σκέψη – εννοώ την πολιτική σφαίρα. Επομένως, ζουν με ρεβανσιστικές ιδέες. Ελπίζουν ξανά ότι κάποιος θα έρθει να πολεμήσει μαζί τους αντί για αυτούς, και αυτοί, κρυμμένοι όπως πάντα πίσω από τον έναν ή τον άλλον προστάτη, θα πραγματοποιήσουν πάλι τα ύπουλα τους σχέδια εναντίον μας. Προκειμένου να ασφαλιστούμε έναντι αυτού, έπρεπε οπωσδήποτε να καταλάβουμε πιο ευνοϊκές θέσεις κατά μήκος των συνόρων Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας και αυτό το πετύχαμε».
Για το ρωσικό αυτί, το όνομα “Geycha” δεν θα πει τίποτα, γιατί το ρωσικό κοινό έχει συνηθίσει τη λίμνη Sevan. Σχετικά με την παρατήρηση του Αλίεφ για τους προστάτες της Αρμενίας, σημειώνουμε μόνο ότι για να είναι αντιπαθητικό αυτό ή εκείνο το άτομο στο Αζερμπαϊτζάν, αρκεί απλώς να είμαστε ουδέτεροι απέναντι στους Αρμένιους και την Αρμενία και επίσης να μην συμμεριζόμαστε την ιδεολογία του επίσημου Μπακού.
Λοιπόν, μιλώντας για τις ενέργειες των ακτιβιστών του Αζερμπαϊτζάν στον διάδρομο του Λατσίν, ο Αλίεφ τσίμπησε μερικούς θαμώνες της Αρμενίας:
«Τα γεγονότα που διαδραματίζονται σήμερα στον δρόμο του Λατσίν έχουν προκαλέσει άλλη μια αντιαζερμπαϊτζανική υστερία. Όχι μόνο η Αρμενία, ίσως ακόμη και οι ξένοι προστάτες της, τα κράτη που βρίσκονται πίσω τους, ξεκίνησαν ξανά μια συκοφαντική εκστρατεία κατά του Αζερμπαϊτζάν και σήμερα, που συναντιόμαστε εδώ, ετοιμάζεται άλλη μια πρόκληση εναντίον μας στον ΟΗΕ. Εδώ και αρκετές μέρες χώρες που διακρίνονται για ιδιαίτερο ζήλο σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν τα επόμενα βρώμικα σχέδιά τους εναντίον μας».
Γενικά, μια άλλη επιβεβαίωση της θέσης: για να γίνεις εχθρός του Αζερμπαϊτζάν, χρειάζεται απλώς να είσαι ουδέτερος απέναντι στην Αρμενία και τους Αρμένιους. Marasmus; Φυσικά. Παρά τις εχθρικές σχέσεις της Ρωσίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ευρωπαϊκές χώρες, η πλειοψηφία των Ρώσων δεν έχει μετατραπεί σε γεροντικούς ανθρώπους που μισούν τους λαούς των μη φιλικών χωρών και την πολιτιστική τους κληρονομιά.
Ο Αλίεφ, στην ομιλία του, κάλεσε, κατ’ αναλογία με το Καραμπάχ, να διεξαγάγει μια εκστρατεία ενημέρωσης με τη συμμετοχή της διασποράς του Αζερμπαϊτζάν σε σχέση με το «Δυτικό Αζερμπαϊτζάν». Χωρίς να επαναλάβουμε το τυπικό σύνολο ιδεολογιών και κλισέ, που γίνονται αντιληπτά μόνο στο αζεροτουρκικό περιβάλλον, ας ξεχωρίσουμε μια από τις περίεργες στιγμές στην ομιλία του Αλίεφ:
«Νομίζω ότι μία φορά το χρόνο ή κάθε δύο χρόνια είναι απαραίτητο να διοργανώνεται στο Μπακού μια διεθνή διάσκεψη σχετικά με το Δυτικό Αζερμπαϊτζάν. Θα καλέσουμε επιστήμονες, αρχαιολόγους, ιστορικούς από φιλικές χώρες να πραγματοποιήσουν ένα έγκυρο διεθνές συνέδριο για να τα παρουσιάσουμε όλα αυτά. Δηλαδή, είναι απαραίτητο να γίνουν πολλά βήματα ώστε αυτό το θέμα να μην φύγει από την ατζέντα, αλλά, αντίθετα, να συμπεριληφθεί στη διεθνή ατζέντα, γιατί σήμερα η Αρμενία είναι μονοκράτος. Μιλώντας για αυτό, δικαίως δηλώνουμε στην παγκόσμια κοινότητα ότι αυτό είναι απαράδεκτο. Ποια χώρα στον ευρασιατικό χώρο, στην περιοχή μας, είναι πλέον μονοκράτος; Το ερώτημα είναι γιατί ακριβώς η Αρμενία είναι μονοκράτος; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, γιατί άλλα έθνη δεν επιτρεπόταν να ζήσουν εκεί».
Το ερώτημα είναι: μήπως ο Αλίεφ έχει το πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να κατηγορήσει την Αρμενία για μονοεθνικότητα και εθνική απομόνωση; Καθόλου. Το 1979, οι Αζερμπαϊτζάν αποτελούσαν το 78,1% του πληθυσμού της ΣΣΔ του Αζερμπαϊτζάν. Ο δεύτερος και τρίτος μεγαλύτερος λαός του Αζερμπαϊτζάν ήταν οι Ρώσοι και οι Αρμένιοι (7,9% του πληθυσμού ο καθένας). Και τι συνέβη στο ανεξάρτητο Αζερμπαϊτζάν, φωνάζοντας σε όλο τον κόσμο για την ανοχή και την πολυπολιτισμικότητά του; Το 1999 πραγματοποιήθηκε απογραφή πληθυσμού, ως αποτέλεσμα της οποίας αποδείχθηκε ότι οι Αζερμπαϊτζάν αποτελούν ήδη το 90,6% του πληθυσμού στο Αζερμπαϊτζάν. Επιπλέον, εάν η μείωση του αριθμού των Αρμενίων από 7,9% σε 1,5% εξηγείται από τα πογκρόμ και τη σύγκρουση του Καραμπάχ (πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το 1999 στο Αζερμπαϊτζάν σχεδόν όλοι οι Αρμένιοι ζούσαν στην επικράτεια του μη αναγνωρισμένου Ναγκόρνο-Καραμπάχ Δημοκρατία), τότε πώς να κατανοήσετε το μερίδιο πτώσης των Ρώσων από 7, 9 στο 2,2%; Υποθέτω ότι ο ρωσικός πληθυσμός φοβόταν για τη μοίρα του λόγω του πογκρόμ στο Μπακού το 1990, αλλά και λόγω των δραστηριοτήτων ριζοσπαστών όπως ο Abulfaz Elchibey .
Δηλαδή, μπορεί να ειπωθεί ότι το ανεξάρτητο Αζερμπαϊτζάν αποδείχθηκε επίσης ένα «μονοστάσιο», που απαλλάχθηκε επιτυχώς από ένα σημαντικό μέρος του ρωσικού και αρμενικού πληθυσμού. Επομένως, είναι καλύτερο να μην θίξουμε το θέμα της εθνικής σύνθεσης για τον Αλίεφ, καθώς το Αζερμπαϊτζάν ουσιαστικά διώχνει τις εθνικές μειονότητες.
……………………………………
Σχετικά …
Η γλώσσα έφερε το Αζερμπαϊτζάν στο «τουρκικό» Ιράν: Το Μπακού αλλάζει την ιστορία;
Η Ρωσία και το Ιράν εμποδίζουν την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν να απολαύσουν τη νίκη στο Καραμπάχ