Μετά από τις επίσημες συνομιλίες του Β. Ορμπαν με τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς στο Βερολίνο για κυρώσεις κατά της Ρωσσίας, για τις οποίες η γερμανική κυβέρνηση
δεν παραχώρησε ούτε κοινή συνέντευξη τύπου ούτε δημοσίευσε καμία ανακοίνωση μετά τη συνάντηση, αν και τα δύο αποτελούν συνήθη πρακτική για τις επισκέψεις ξένων ηγετών, ο Όρμπαν, δήλωσε μέσω του λογαριασμού του στο Twitter ότι ο ίδιος και ο Σολτς είχαν «καλές συζητήσεις, αλλά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε», καί πήγε να δεί ποδόσφαιρο το μάτς της Ουνιόν του Βερολίνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ΜΜΕ της Γερμανίας προσπαθούν πρώτα με κάθε τρόπο να μειώσουν τον Πούτιν και αμέσως μετά τον Β. Ορμπαν.
Θα μας τρελάνει η Ουνιόν!
Δεν είναι απλά η παρουσία στη μεγάλη κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου για πρώτη φορά στην ιστορία της. Είναι η εκπλήρωση ενός ονείρου που υπήρχε για όλους τους οπαδούς της από την ημέρα της ίδρυσής της, το 1966 στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, με τον κόσμο διχασμένο, με το Βερολίνο μοιρασμένο.
Είναι ο πόθος αυτός που έχει τη ρίζα του πίσω στο 1906 όταν ιδρύθηκε η Ολίμπια Ομπερσενβάιντε, όπως ήταν το πρώτο όνομά της ομάδας που στάθηκε απέναντι στη Ντιναμό Βερολίνου. Από τη μια η Ουνιόν της εργατικής τάξης με την έδρα της στο Κέπενικ στη συμβολή των ποταμών Ντάμε και Σπρέε, από την άλλη η ομάδα της Στάζι, με τη βοήθεια της οποίας μπορούσε να κατακτά τα πρωταθλήματα (πήρε δέκα συνεχόμενα) και να θριαμβεύει ενάντια της αντιπάλου της.
Οι τίτλοι της Ουνιόν; Ένα κύπελλο Ανατολικής Γερμανίας το 1968 (και μάλιστα επί της Ντιναμό) και η παρουσία της στον τελικό του κυπέλλου Γερμανίας το 2001. Ηττήθηκε από τη Σάλκε, αλλά κέρδισε έτσι ένα εισιτήριο για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ της επόμενης σεζόν.
Το 2008 η Ουνιόν ανέβηκε στη δεύτερη κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος. Το τότε γήπεδό της, κατασκευασμένο το 1920 «Άλτε Φέρστεραϊ», δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, αλλά δεν υπήρχαν και χρήματα για την ανακατασκευή του. Κι έτσι 2.300 οπαδοί πήραν την πρωτοβουλία να προσφέρουν εθελοντική εργασία και να ανακαινίσουν οι ίδιοι την έδρα της ομάδας τους. Κάπως έτσι γλίτωσαν την ομάδα τους από δύο εκατομμύρια ευρώ. Για να φτάσεις ως το γήπεδο πρέπει να διασχίσεις ένα δάσος και αυτή πορεία είναι κάτι σαν τελετουργικό για όλους αυτούς που ακολουθούν τη γραμμή του μετρό για να πάνε ως εκεί.
Και δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που οι οπαδοί στάθηκαν έμπρακτα στο πλευρό της ομάδας δείχνοντας πίστη και αφοσίωση. Το 2004 η ομάδα βρέθηκε μπροστά στη χρεωκοπία και την έσωσαν μαζεύοντας 1,5 εκατομμύριο ευρώ! Περισσότερα…
Σχετικό θέμα «Άκου Εμανουέλ»