Το επίπεδο δυσπιστίας μας προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία γενικά είναι καλά τεκμηριωμένο και ακολουθεί ορισμένες παγκόσμιες τάσεις που οδήγησαν σε επικίνδυνες περιθωριακές οργανώσεις, ιδιαίτερα δεξιούς, που ομαδοποιήθηκαν ευρύτερα λόγω της ώθησης τους προς τα άκρα της Σύστημα.
Μερικές νέες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια ανησυχητική τάση σχετικά με την απόπειρα δολοφονίας κατά της Cristina Fernández de Kirchner: περίπου ο μισός πληθυσμός πιστεύει ότι δεν συνέβη. Αν ο Fernando Andrés Sabag Montiel, γνωστός και ως «Tedi» γνωστός και ως «Nando», σκόπευε να απομακρύνει τον αντιπρόεδρο και ηγέτη του πανπερονιστικού συνασπισμού Frente de Todos σε μια στιγμή ακραίου πολιτικού διχασμού που προσπάθησε να χρησιμοποιήσει υπέρ της, είτε ήταν μέρος ενός ενορχηστρωμένου ελιγμού που αποσπά την προσοχή για να «αλλάξει το παιχνίδι», το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σε αυτό το σημείο δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που να εξηγούν γιατί το έκανε (παρόλο που υπάρχουν πολλές πολύ ενδιαφέρουσες γραμμές που θα συζητήσουμε) και το κοινωνικοπολιτικό οικοσύστημα έχει εισέλθει σε μια νέα φάση που είναι δυνητικά πιο επικίνδυνη – και στην οποία κάποιοι θα ωφεληθούν και άλλοι υποφέρουν.
Σύμφωνα με μια ενδιαφέρουσα μελέτη που συντάχθηκε από την εταιρεία πολιτικών συμβούλων Trespuntozero που διεξήχθη τις δύο διαδοχικές ημέρες μετά την απόπειρα δολοφονίας, το 53,6% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι ήταν «μια κατάσταση που δημιουργήθηκε έτσι ώστε η Cristina Fernández de Kirchner να μπορεί να παίξει το ρόλο του θύματος». Μόνο το 30,8 τοις εκατό πιστεύει ότι ήταν μια πραγματική επίθεση στη ζωή της. Ακόμη και μεταξύ εκείνων που ψήφισαν υπέρ του Frente de Todos, το 24,4 τοις εκατό πιστεύει ότι ήταν «κατασκευασμένο». Αυτά είναι συγκλονιστικά στοιχεία που μας λένε περισσότερα για τον εαυτό μας ως κοινωνία παρά για το τι πραγματικά συνέβη. Το επίπεδο δυσπιστίας μας προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία γενικά είναι καλά τεκμηριωμένο και ακολουθεί ορισμένες παγκόσμιες τάσεις που οδήγησαν σε επικίνδυνες περιθωριακές οργανώσεις, ιδιαίτερα δεξιούς, που ομαδοποιήθηκαν ευρύτερα λόγω της ώθησης τους προς τα άκρα της Σύστημα.
Είτε ήταν μέρος μιας πλοκής είτε όχι, ο Sabag Montiel ταιριάζει απόλυτα στην περιγραφή. Σε ένα λαμπρό άρθρο του δημοσιογράφου Juan Ruocco με τίτλο «Memes and assassination» που δημοσιεύτηκε στο blog του, εξηγεί πώς η ψηφιακή περσόνα του Sabag Montiel ταιριάζει με αυτή των ριζοσπαστικοποιημένων πρακτόρων που πιστεύουν στις νεοναζιστικές θεωρίες συνωμοσίας. Ακολουθώντας τη γραμμή των «επικίνδυνων μιμιδίων» του φιλόσοφου Νταν Ντένετ, ο Ρουόκο αποδέχεται ότι τα μιμίδια είναι «πολιτιστικοί αντιγραφείς που εξαπλώνονται σαν ιοί» που διαμορφώνουν τη συνειδητή κοινότητά μας, «με μόνο τα πιο πλεονεκτήματα ή «καταλληλότερα» από αυτά να επιβιώνουν». (Ο όρος επινοήθηκε αρχικά από τον εξελικτικό επιστήμονα και συγγραφέα Richard Dawkins στο βιβλίο του με τίτλο The Selfish Geneδημοσιεύθηκε το 1976). Ενώ γενικά συσχετίζουμε τα μιμίδια με αστείες εικόνες που μοιράζονται στο διαδίκτυο, ο Ruocco χρησιμοποιεί την έννοια του «memeplex» ή πολιτιστικών φαινομένων αλληλένδετων συλλογών και ακονίζει ένα συγκεκριμένο φασιστικό σύνολο μιμιδίων που μπορεί να οδηγήσει σε βίαιη δράση.
Ο Sabag Montiel είχε ένα από τα πιο διαδεδομένα κρυπτοναζιστικά σύμβολα τατουάζ στον αγκώνα του, τον «μαύρο ήλιο», τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι πιο υψηλοί συμμετέχοντες στις πρόσφατες μαζικές πυροβολισμούς, τον Brenton Tarrant (πυροβολισμοί στο Christchurch στη Νέα Ζηλανδία, 51 νεκροί ), Άντερς Μπρίεβικ (σφαγή στην Ουτόγια στη Νορβηγία, 77 νεκροί), Πάτρικ Κρούσιους (πυροβολισμοί στο Ελ Πάσο στις ΗΠΑ, 23 νεκροί) και Πέιτον Γκέντρον (πυροβολισμοί στο Μπάφαλο στις ΗΠΑ, 10 νεκροί). Έχουν γίνει οι ήρωες αυτών των κινημάτων και όλοι τους χρησιμοποίησαν την ίδια μεθοδολογία σύμφωνα με τον Ruocco, «μαζικές πυροβολισμοί, μανιφέστο, μιμίδια νεοναζί». Η γενική ιδέα που συνδέει τις πεποιθήσεις τους είναι ότι βιώνουμε παρακμή στις δυτικές αξίες ως συνέπεια μιας φυλετικής μόλυνσης, είτε από Εβραίους, είτε από Αφροαμερικανούς είτε από άλλους μετανάστες.
Αυτές οι ιδέες διαδόθηκαν αστραπιαία στο Διαδίκτυο, ιδιαίτερα σε ορισμένα διαδικτυακά φόρουμ (τα οποία είναι ουσιαστικά ανοιχτά στο κοινό και δεν κρύβονται στον «Σκοτεινό Ιστό») όπως το 4Chan και το 8Kun ή το Rouzed στην Αργεντινή, όπου «επιπόλαιες ανώνυμες αναρτήσεις σχετικά με την περιποίηση των μαλλιών και το χιούμορ Τα μιμίδια αναμειγνύονταν με συζητήσεις γεμάτες σχόλια και μιμίδια σχετικά με τον ρατσισμό, τη σεξουαλική κακοποίηση, ακόμη και τις διακρίσεις σε βάρος ατόμων με σύνδρομο Down», εξηγεί ο Ruocco. Τα μιμίδια βασίζονται σε μιμίδια για να δημιουργήσουν αυτό το φασιστικό σύμπλεγμα που έχει μια παγκόσμια πλατφόρμα για διάδοση, το Διαδίκτυο. Υπάρχουν πολλοί παραλληλισμοί με την άνοδο του QAnon στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η ψυχική υγεία γίνεται επίσης ζήτημα. Αρκετοί από αυτούς τους χρήστες γίνονται εξαιρετικά παρανοϊκοί, πιστεύοντας σε θεωρίες συνωμοσίας που περιλαμβάνουν επίσης πράκτορες «Deep State» που ελέγχουν τις παγκόσμιες αφηγήσεις. Η εξάντληση του χρηματιστικοποιημένου μοντέλου του καπιταλισμού που έχει αποκλείσει και αποξενώσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας θα μπορούσε να είναι ένας από τους καταλύτες, μαζί με μια παγκόσμια αναζωπύρωση του φασισμού. Στην Αργεντινή, μια παραδοσιακή γραμμή αντιπερονισμού αρχίζει να αναμειγνύεται με μια αυξανόμενη επιρροή ελευθεριακών, ιδιαίτερα οπαδών του οικονομολόγου Javier Miliei, τον οποίο πολλοί βλέπουν ως έμπνευση σε αυτή τη μάχη ενάντια στην «κάστα».
Καθώς η έρευνα συνεχίζεται, γίνεται φανερό ότι ο Sabag Montiel και η κοπέλα του, Brenda Uliarte, συνδυάστηκαν με την ακροδεξιά ιδεολογία τόσο στο διαδίκτυο όσο και στον φυσικό κόσμο, ότι η οικονομική τους κατάσταση ήταν ολοένα και πιο δεινή και ότι με κάποιο τρόπο σχεδίασε την επίθεση με κάποιο επίπεδο πρόσθετης υποστήριξης. Το γεγονός ότι το όπλο δεν έσκασε παρά το γεγονός ότι είχε πέντε σφαίρες στο γεμιστήρα, η αξιολύπητη αντίδραση της λεπτομέρειας ασφαλείας του veep, το γεγονός ότι ο CFK δεν πτοήθηκε καν, το σβήσιμο του τηλεφώνου του Sabag Montiel και πολλές άλλες λεπτομέρειες θα προσθέστε μόνο στις εικασίες.
Ωστόσο, το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι ήδη σε εξέλιξη. Αρχικά ολόκληρο το πολιτικό οικοσύστημα (με αξιοσημείωτη εξαίρεση τον Milei) καταδίκασε την επίθεση. Ωστόσο, πολύ γρήγορα η κυβέρνηση, ξεκινώντας από τον Πρόεδρο Alberto Fernández, προσπάθησε να κατηγορήσει το δικαστικό σώμα, τα μέσα ενημέρωσης και την αντιπολίτευση για την προώθηση της ρητορικής μίσους. Στον αντιπολιτευόμενο συνασπισμό Juntos por el Cambio πήραν το γάντι, κατηγορώντας την Crisitina και τους Frente de Todos ότι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά την κατάσταση. Αντί να αποδεχτούν ότι και οι δύο πλευρές μοιράζονται μέρος της ευθύνης και ότι η δομική κατάσταση πόλωσης και αυξανόμενης φτώχειας πρέπει να είναι η κύρια προτεραιότητα, οι κορυφαίοι συνασπισμοί έδωσαν στους σκεπτικιστές και απομάκρυναν άλλον έναν λόγο να τους δυσπιστούν. Ένας νόμος που απαγορεύει τη ρητορική μίσους, ο οποίος δεν εξετάζεται καν επίσημα, έχει βαθύνει το χάσμα.
Ορισμένες από τις δυστοπικές επιδράσεις της μετανεωτερικότητας έφτασαν επιτέλους στην Αργεντινή.
………………………………………………………………………
ΣΧΕΤΙΚΑ …
Αργεντινή. Απόπειρα δολοφονίας της αντιπροέδρου Cristina Fernandez de Kirchner
……………………………………………………………………………………..