Σε μία ηχογραφημένη συνέντευξη, η οποία μεταφράστηκε από τα Αραβικά, οι γυναίκες σωματοφύλακες του Καντάφι μιλάνε για το τί έκανε το NTC στο προσωπικό ασφαλείας του Λιβυκού κράτους. «Μας έβαζαν σε φορτηγά ψυγεία, που χρησιμοποιούνται ως καταψύκτες ή νεκροτομεία». Αναφέρει, επίσης, ότι ήταν μία από τις γυναίκες που προσχώρησε εθελοντικά στη Λαϊκή Φρουρά, για να προστατέψει τη χώρα από το ΝΑΤΟ και το NTC.
Η σκηνοθέτης Rania Ajami παρουσίασε για την ιστορία τους το ντοκιμαντέρ „Shadows of a Leader“.
Μετά τη σύλληψή της, εκείνη και πολλές άλλες γυναίκες της προσωπικής φρουράς του Καντάφι, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια με τη χρήση ηλεκτρικών καρεκλών και γυμνών ηλεκτρικών καλωδίων. «Μας περιέλουζαν με καυτό νερό και μετά μας έβαζαν στους καταψύκτες για ώρες ολόκληρες. Μας βίαζαν και χρησιμοποιούσαν κάθε είδους βιαιότητα και ταπείνωση,» δήλωσε στη συνέντευξή της, μία εκ της φρουράς.
Ένα από αυτά τα κορίτσια, που είχε συλληφθεί από τους αντάρτες Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου (NTC) στις 20 Αυγούστου του 2011 στην πρωτεύουσα της Λιβύης στην Τρίπολη και διέφυγε, έδωσε συνέντευξη, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο οι αντάρτες του NTC συμπεριφέρονταν.
Μετά τη σύλληψή της από το NTC, εκείνη και πολλές άλλες γυναίκες της προσωπικής φρουράς του Καντάφι, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια με τη χρήση ηλεκτρικών καρεκλών και γυμνών ηλεκτρικών καλωδίων. «Μας περιέλουζαν με καυτό νερό και μετά μας έβαζαν στους καταψύκτες για ώρες ολόκληρες. Μας βίαζαν και χρησιμοποιούσαν κάθε είδους βιαιότητα και ταπείνωση,» δήλωσε στη συνέντευξή της.
Αναφέρει, επίσης, ότι αυτή και πολλές άλλες από τις κοπέλες αναγκάστηκαν να λένε ό,τι θέλουν οι βασανιστές τους, προκειμένου να σταματήσουν τις φρικαλεότητες. «Τους έλεγα ό, τι ήθελαν από εμένα, αλλά το έκανα υπό την απειλή βασανιστηρίων, την επιρροή των ναρκωτικών που μου έδιναν, και της απειλής να με βασανίσουν και άλλο. Μας έλεγαν επίσης ότι είμαστε άρρωστες από τον ιό του Καντάφι, αλλά οι βλάκες δεν ήξεραν πόσο πολύ τον αγαπούσαμε», είπε.
Συνεχίζει να διηγείται πως, την ημέρα της σύλληψής της, τουλάχιστον 15 στρατιώτες που ανήκαν στην ταξιαρχία του Καντάφι, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ. «Σκότωσαν αυτά τα παιδιά και μερικές άλλες γυναίκες μπροστά μου». Αποκάλυψε, επίσης, ότι στη Μισύρα και στην Τρίπολη, μέλη του Τύπου, συμπεριλαμβανομένων των ξένων μέσων ενημέρωσης, τους διέταξαν να πουν αυτό που ήθελαν να ακούσουν. «Αναγκαστήκαμε να πούμε αυτά που ήθελαν ή οι δημοσιογράφοι θα μας βασάνιζαν για να βγάλουν την ιστορία που ήθελαν», λέει. Προσθέτει ότι, κατά τη διάρκεια της κράτησής της, αυτή και άλλες γυναίκες της Λαϊκής Φρουράς δεν λύγισαν, τραγουδώντας και φωνάζοντας μερικά από τα συνθήματα στο πράσινο βιβλίο του Καντάφι. Μέχρι την επόμενη μέρα που θα συνέχιζαν και πάλι τα βασανιστήρια.
Την ημέρα εκείνη, ήταν με μια ομάδα με 30 ακόμα γυναίκες σωματοφύλακες της Λαϊκής Φρουράς. Άλλες 10 γυναίκες που είχαν προσχωρήσει στη Λαϊκή Φρουρά, οι οποίες ήταν αλλοδαπές, είχαν, επίσης, συλληφθεί και μεταφερθεί σε διαφορετικό τόπο. «Πρώτα μας πήγαν στη Μαϊτγιά (ένα μεγάλο στρατιωτικό μέρος κοντά στο αεροδρόμιο της Τρίπολης). Τα ποντίκια το είχαν μετατρέψει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης «, είπε, χρησιμοποιώντας τον όρο «ποντίκια», που ο Καντάφι χρησιμοποιούσε συχνά για να περιγράψει τους αντάρτες.
Κατά τη διάρκεια ενός βασανιστηρίου, η γυναίκα περιγράφει ότι οι κατακτητές έφεραν έναν άντρα, ο οποίος ήταν εθελοντής στην Λαϊκή Φρουρά. Άναψαν μια σόμπα και άρχισαν να ζεσταίνουν ένα καζάνι με νερό, μέχρι να βράσει. «Έφεραν τον άνθρωπο, όσο ήταν ακόμα ζωντανός, και τον έβρασαν ζωντανό μπροστά μας. Μας απειλούσαν ότι θα είχαμε την ίδια μοίρα, αν δεν μιλούσαμε».
Στη διάρκεια της σύλληψής της, έγινε μάρτυρας άλλων γυναικών που του έκοβαν το στήθος, ενώ ήταν ζωντανές. Άλλες απάνθρωπες πράξεις περιελάμβαναν βιασμούς κοριτσιών μπροστά σε όλους, ξερίζωμα της καρδιάς ενός κρατουμένου από το στήθος του, και τον αποκεφαλισμό πολλών από αυτούς.
Η Λιβυκή ομάδα αντίστασης Libya S.O.S, η οποία φροντίζει τους διαφυγόντες πρώην στρατιώτες της Λιβύης και βγάζει στη δημοσιότητα τις μαρτυρίες τους, κατηγορεί τις δυτικές υπηρεσίες πληροφόρισης, για την υιοθέτηση ναζιστικών μεθόδων βασανισμού, και την εφαρμογή τους στους Λίβυους και Αφγανούς αιχμαλώτους. «Εφαρμόζουν αυτή την αγριότητα σε ελεύθερους πολίτες απ’ όλον τον κόσμο. Η Λιβύη είναι σήμερα θύμα τέτοιων πρακτικών», ισχυρίζεται η ομάδα.
Η Amnesty International αναγνωρίζει και περιγράφει τα περιστατικά.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, παραμένει
