Αρχιμ. Αλέξανδρος Σταματίου: Η εργασία αποτελεί όρον υπάρξεως της ανθρώπινης κοινωνίας.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Αρχιμ. Αλέξανδρος Σταματίου: Η εργασία αυτοκτονεί, στα πρόσωπα χιλιάδων ανέργων πολιτών!

Επιστολή δέκατη τρίτη

Η εργασία αποτελεί όρον υπάρξεως της ανθρώπινης κοινωνίας. Παρά ταύτα η εργασία αυτοκτονεί, στα πρόσωπα χιλιάδων ανέργων πολιτών! Ιδού το έμβλημα της Ευρωπαϊκής τοκογλυφίας, και του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού!

Αλέξανδρος Σταματίου

Είχα μιλήσει στο προηγούμενο για τις όψεις της κοινωνικής φυματιώσεως. Αντιπαρέρχομαι τους κιμωλιακούς διανοητικούς, και τους σπεκουλάντηδες της περιττής δημοσιογραφίας, διότι αυτούς τους έχει αλοιφοποιήσει ο αερόμυλος, της ξεπεσμένης αστικής αντιλήψεως!

Έρχομαι τώρα σ΄αυτόν, που ο φόβος της δήθεν μαύρης του μοίρας, τον μετέτρεψε από ιδεολόγο σε ”οπαδόν”, προκειμένου να εξασφαλίσει το ρουσφέτι από τη ”φεφιόλα” της βουλευτικής εξέδρας! Ο οπαδός δημιουργήθηκε έντεχνα από την προπαγάνδα των Ρισελιέδων, και τα ψίχουλα που έπεφταν από τα τραπέζια των πολυγάμων δυναστών και των σταφιδιασμένων κυριών, της Δραπετσώνικης αριστοκρατίας! Έτσι η συνείδηση του ανθρώπου αυτού καλύφθηκε από μία τέφρα, κάτω από την οποίαν δεν ήταν δυνατόν αυτός να κοιτάξει τίποτε άλλο, εκτός από την ξεφτισμένη καθημερινότητα, και τα ιδιοτελή συμφέροντα.

”Προοδευτικά” η Ελλάδα, κάτω από το δόγμα της ”κατ ανάγκην” προδοσίας, που πέρασε στις μαύρες σελίδες της ιστορίας, της παρουσιάζει στην Ευρώπη το φαινόμενο της μανιφαττούρικης παραγωγής και εξαγωγής ληστών, εξερχομένων από ατομικά ανάκτορα. Ο άνθρωπος λοιπόν που συνοδεύεται από τον φόβο, είναι το υπόβαθρον της αθλιότητος!

Και έρχομαι σαν συνέχεια, στον ουδέτερο. Ο ουδέτερος, αρκείται στο τσανάκι το οποίον παρουσιάζει στο σπίτι του, σαν απόρροια του ”εμπριμέ” μεροκάματου. Εν τούτοις, κάθε άνθρωπος πρέπει να παίρνει τη θέση του, την οποιαδήποτε θέση του. Η ουδέτερη θέση είναι η χειρότερη των όλων, και αποτελεί κατάρα της κοινωνίας! Είναι αυτή που μένει ανέκφραστη στις διακυμάνσεις της ομορφιάς, αλλά και της θλίψεως! Ο ουδέτερος, είναι η ξεχασμένη στέρνα, που βυζαίνουν από τον γλιντζερό βυθό της οι διάφοροι σαλιάγκοι, εκείνοι που προσπαθούν να βουλώσουν με το κορμί τους τις τρύπες και τις ρωγμές ενός κράτους, που το παρέλυσαν τα αραχνώδη πνεύματα μιάς χονδροειδέστατης, κτηνώδους εξωτερικής επιβολής!

Αντιπαρερχόμενος την πολτοποιημένη δημοσιογραφία, και τα μουχλιασμένα γκρίζα υπόγεια της διανοήσεως απευθύνομαι στους Έλληνες, υπενθυμίζοντας τους δύο δρόμους, της αρετής και της κακίας.

1) Ο δρόμος της αρετής.= Ένταξη στις Συνελεύσεις Ελλήνων, οι οποίες υπάρχουν σε κάθε Δήμο της επικρατείας, για την απελευθέρωση της πατρίδας!

2) O δρόμος της κακίας. = Εάν δεν πιστεύεις στις Συνελεύσεις, και μας θεωρείς απατεώνες, έχει καθήκον να μας θέσεις υπό διωγμόν (μηνύσεις καταγγελίες κ.λ.π)

O δρόμος αυτός της κακίας, που εν προκειμένω είναι το καθήκον σου, είναι πολύ ανώτερος από αυτόν της αδιαφορίας, που τον βάφτισες ”ουδετερότητα”!

αρχιμ. Αλέξανδρος Σταματίου

Τ.Θ 2014 Χρούσσα 84100 ΣΥΡΟΣ 

Αφήστε μια απάντηση