Οπως αναφέρει το τηλεοπτικό δίκτυο NBC News o Αλαν Γκροςς θα πάρει οικονομική αποζημίωση από τις Η. Π. Α στο …ταπεινό ύψος των
3.200.000 $
Ο Ομπάμα, ο Κάστρο και η… ευλογία του Πάπα
Οι διαπραγματεύσεις ήταν δύσκολες και τα εμπόδια πολλά. Όμως, ξεπεράστηκαν όταν στην υπόθεση ενεπλάκη ο Ποντίφικας, ειδικά μετά την ενημέρωσή του από τον Ομπάμα, τον περασμένο Μάρτιο. Στη συνέχεια, απηύθυνε μια επιστολή στους δύο ηγέτες, καλώντας τους να φτάσουν σε συμφωνία, ενώ παρασκηνιακά εκμεταλλεύτηκε τόσο τη λατινοαμερικάνικη καταγωγή του όσο και το κύρος της Καθολικής Εκκλησίας στην Κούβα. Τελικά, η συμφωνία επισημοποιήθηκε σε συνάντηση στο Βατικανό, πριν από ένα μήνα. Ευλογημένη η αμερικανο-κουβανική φιλία…
Todos somos Americanos (?)
Κυριακίδης Νίκος
Μια ακόμα κοσμοϊστορική ανατροπή: ΗΠΑ-Κούβα ρίχνουν γέφυρες προσέγγισης. Όχι βέβαια για να ενώσουν τα 200 μίλια θάλασσας που χωρίζουν το Μαϊάμι απ’ την Αβάνα – ένα απειροελάχιστο “διάκενο” στο σύμπαν της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας…
Για την ακρίβεια, ο Ομπάμα αποφασίζει να ανοίξει πέρασμα στο τείχος της ανήθικης διπλωματικής και παράνομης οικονομικής απομόνωσης που οι 11 προκάτοχοί του είχαν ορθώσει γύρω από την Κούβα μετά την νίκη της Επανάστασης, πάνω από μισό αιώνα τώρα. Για την ακρίβεια, η ανυποχώρητη αντίσταση της Κούβας στον αμερικανικό κλοιό, η αποφασιστική προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας της παρά το τεράστιο κόστος, ο σεβασμός της στους νόμους και τους κανόνες που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις και η αταλάντευτη προσήλωσή της στον δρόμο που χάραξε μετά την Επανάσταση, οδήγησαν τη δογματική αμερικανική εξωτερική πολιτική σε προφανές αδιέξοδο. Ο Ομπάμα μίλησε τη γλώσσα του ρεαλισμού στο διάγγελμά του: “Η άκαμπτη και παρωχημένη πολιτική απομόνωσης της Κούβας έχει σαφώς αποτύχει (…) έχει αποτύχει να εκπληρώσει τον διαρκή στόχο μας να προωθήσουμε την ανάδυση μιας δημοκρατικής, ευημερούσας και σταθερής Κούβας”. Εν ολίγοις: “my fellow Americans” (συμπολίτες μου Αμερικανοί), αποτύχαμε να ανατρέψουμε τον Κάστρο όλα αυτά τα χρόνια, οπότε πάμε παρακάτω…
Γιατί τώρα;
Το “παρακάτω” είναι ωστόσο άγνωστο και ασαφές, για την ώρα. Άλλωστε, κι ο ίδιος ο Ραούλ ήταν πολύ συγκρατημένος στο δικό του διάγγελμα, που εκφώνησε ταυτόχρονα μ’ εκείνο του Ομπάμα. Εξακολουθούν να υπάρχουν “ουσιώδεις διαφορές” ανάμεσα στην Αβάνα και την Ουάσιγκτον, είπε και ξαναείπε, υπενθυμίζοντας ότι η αποκατάσταση των σχέσεων των δύο χωρών θα πρέπει προηγουμένως να περάσει από το Κογκρέσο και να διαπεράσει το τσιμεντένιο “τείχος” των Ρεπουμπλικανών, οι περισσότεροι από τους οποίους, ακόμα και σήμερα, παθαίνουν αλλεργία στο άκουσμα του ονόματος “Κάστρο”. Έτσι λοιπόν, για την ώρα, το “παρακάτω” δεν έχει πολλή σημασία. Αυτό που αξίζει να ψάξει κανείς, είναι το “γιατί”, γιατί τώρα; Η συγκυρία δεν είναι τυχαία. Ο κόσμος επιστρέφει στον διπολισμό, οι ανακατατάξεις που “ζυμώνονται” δεν είναι σε καμία περίπτωση συμπτώσεις.
Υπάρχει βέβαια το γνωστό αλισβερίσι με τους πράκτορες. Η Ουάσιγκτον τους στέλνει στην Κούβα, οι Κουβανοί τους πιάνουν, οι Αμερικανοί τους ζητούν πίσω κ.ο.κ., το “παζάρι” ατελείωτο. Με τη σειρά τους, οι Κουβανοί στέλνουν τους δικούς τους στο Μαϊάμι για να “τσεκάρουν” τους διαφωνούντες. Οι ΗΠΑ δεν εγκατέλειψαν ούτε στιγμή την πρακτική των διεισδύσεων με το πρακτορικό σινάφι τους στην Κούβα. Από το “κουβανέζικο Twitter” που προσπάθησαν να στήσουν πέρυσι ώς την πιο φαιδρή -και μάλλον απελπισμένη- απόπειρά τους να παρεισφρήσουν στη σκηνή του κουβανέζικου hip-hop για να ξεσηκώσουν τη νεολαία κατά του Κάστρο, η δραστηριότητά τους στην υπονόμευση της Αβάνας είναι πλούσια. Μια περίπτωση όμως έκανε τη διαφορά:
Η ιστορία του Άλαν Γκρος, φυλακισμένου στην Αβάνα τα τελευταία πέντε χρόνια, στρίμωξε πραγματικά την κυβέρνηση του Ομπάμα. Την ανάγκασε να διαπραγματευτεί με τον Κάστρο, κυρίως λόγω των πιέσεων που δεχόταν από την οικογένειά του και την κοινή γνώμη καθώς η υγεία του Αμερικανού επιδεινωνόταν…
Ο Αμερικανός…
Ο 65χρονος Γκρος πήγε στην Κούβα το 2009 ως “εργολάβος” της γνωστής
…και η ουσία
Ήταν όμως η ειδική αυτή περίπτωση του Αμερικανού πράκτορα το έναυσμα της προσέγγισης; Ή μήπως η τέλεια ευκαιρία που “έκατσε” στον Ομπάμα για να σερβίρει το “τέλος εποχής” στον αμερικανικό αποκλεισμό της Αβάνας -εν όψει την νέας “διαμοίρασης” του κόσμου; Στην πολιτική “παίζουν” και τα δύο. Αν, πάντως, ισχύει το δεύτερο, είναι πολύ διορατικός. Απ’ τις αρχές του 2013, ο πρόεδρος είχε κάνει κινήσεις με πρόσχημα την υπόθεση Γκρος. Είχε δώσει έγκριση για μυστικές διαπραγματεύσεις με την Κούβα στον Καναδά και το Βατικανό. Τα τελευταία πέντε σαββατοκύριακα η New York Times δημοσίευε ανελλιπώς κύρια άρθρα στα αγγλικά και τα ισπανικά που καλούσαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις της με την Κούβα. Οι αρθρογράφοι έγραφαν ότι το συνεχιζόμενο οικονομικό εμπάργκο είναι “παράλογο” και πρέπει να αρθεί, επικρίνοντας παράλληλα τις μυστικές προσπάθειες των αμερικανικών κυβερνήσεων να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Αβάνας. Το BBC χαρακτήρισε την αρθρογραφία της ΝΥΤ “σταυροφορία”…
“Τodos somos Americanos” (είμαστε όλοι Αμερικανοί) αναφώνησε ο Ομπάμα στο διάγγελμά του για την Κούβα, όμως πίσω από τα αυτονόητα και τους πολιτικούς θεατρινισμούς, υπάρχει ένα ουσιαστικό μπαγκράουντ. Η νύξη του πλανητάρχη σε μια αποστροφή του λόγου του ήταν σαφέστατη: “Ανανεώνουμε την ηγετική μας θέση στην Αμερική”, είπε – και το τόνισε. Ακριβώς τώρα που ο Πούτιν προσπαθεί να αναθερμάνει τους ιστορικούς δεσμούς Μόσχας – Αβάνας προσφέροντας διαγραφή χρέους απ’ την εποχή της ΕΣΣΔ, σχεδόν 32 δισεκατομμυρίων δολαρίων και εξασφαλίζοντας την επαναλειτουργία της ρωσικής κατασκοπευτικής βάσης στο κουβανικό έδαφος, μόλις 250 χλμ. από τις αμερικανικές ακτές. Και δεν είναι μόνον αυτό.
Η Κούβα προοδεύει.
Έχει μια δυναμικά αναπτυσσόμενη οικονομία, ο Ραούλ έχει κάνει βήματα εξωστρέφειας. Η αθροιστική αύξηση του κουβανέζικου ΑΕΠ από το 2004 φτάνει το 42,5%! Τον Σεπτέμβριο του 2013 ψηφίστηκε νόμος για τη δημιουργία ΕΟΖ στο λιμάνι Μαριέλ, η πρώτη στη χώρα. Τον Απρίλιο εφέτος, η εθνοσυνέλευση ενέκρινε τον νέο νόμο για τις ξένες επενδύσεις, που θεσμοθετεί ριζικές αλλαγές στο καθεστώς ίδρυσης και λειτουργίας επιχειρήσεων στην Κούβα. Η εταιρική φορολογία μειώνεται στο μισό, από 30% σε 15%, και απαλλάσσονται για οκτώ ολόκληρα χρόνια της καταβολής φόρων οι νέοι επιχειρηματίες που θα κάνουν μπίζνες στο νησί.
Είναι ξεκάθαρο πως ανάμεσα σε μια Κούβα που επιστρέφει στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας -και ταυτόχρονα ανοίγεται προς τον έξω κόσμο- και μια Κούβα κυρίαρχη και ανεξάρτητη, που παραμένει μεν στα χέρια του Κάστρο, αλλά διατηρεί νορμάλ διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις με την Αμερική, ο Ομπάμα -κι οποιοσδήποτε πραγματιστής Αμερικανός πρόεδρος- θα επέλεγε το δεύτερο.
Πηγή…