Όταν βασίλευε στις Μυκήνες ο Ηλεκτρύων, τα παιδιά του Πτερελάου μαζί με τον Τάφιο πήγαν στις Μυκήνες και ζητούσαν την εξουσία του Μήστορος, του πατέρα της μητέρας τους. Ο Ηλεκτρύων αδιαφόρησε και αυτοί σκέφτηκαν να κλέψουν τα βόδια του. Οι γυιοί του Ηλεκτρύονος αντιστάθηκαν και στη συμπλοκή σκοτώθηκαν. Ο μόνος γυιός του Ηλεκτρύονος που σώθηκε ήταν ο Λικύμνιος, καθώς ήταν πολύ νέος. Από τους γυιούς του Πτερελάου σώθηκε ο Ευήρης που φύλαγε τα πλοία.
Έτσι, όσοι γλύτωσαν από τους Ταφίους έφυγαν παίρνοντας και τα βόδια τα οποία παρέδωσαν στον βασιλιά των Ηλείων Πολύξενο. Ο Ηλεκτρύων για να τα πάρει πίσω έδωσε λύτρα στον Πολύξενο και τα οδήγησε στις Μυκήνες. Θέλοντας να εκδικηθεί το θάνατο των παιδιών του, παρέδωσε τη βασιλεία στον Αμφιτρύωνα, καθώς και την επιμέλεια της κόρης του Αλκμήνης, αφού τον παρεκάλεσε να τη διαφυλάξει παρθένα μέχρι την επιστροφή του, γιατί σκεπτόταν να εκστρατεύσει εναντίον των Τηλεβοών.
Κατά την παραλαβή των βοδιών από τον Αμφιτρύωνα, ένα από αυτά ξέφυγε και αυτός του πέταξε ένα ρόπαλο που κρατούσε στα χέρια. Το ρόπαλο χτύπησε στα κέρατα του βοδιού, εκτινάχθηκε και βρήκε τον Ηλεκτρύονα στο κεφάλι και τον σκότωσε. Με αφορμή αυτό το συμβάν ο Σθένελος έδιωξε τον Αμφιτρύωνα από το Άργος και έγινε αυτός βασιλιάς των Μυκηνών και της Τίρυνθος, ενώ την πόλη της Μίδειας την παραχώρησε στα παιδιά του Πέλοπος, τον Ατρέα και τον Θυέστη που τα προσκάλεσε να έλθουν από την Πίσα.
Ο Αμφιτρύων με την Αλκμήνη και τον Λικύμνιο πήγε στη Θήβα και εξαγνίστηκε από τον Κρέοντα, ο οποίος έδωσε την αδελφή του, την Περιμήδη, στον Λικύμνιο. Η Αλκμήνη έλεγε στον Αμφιτρύωνα ότι για να τον παντρευτεί έπρεπε πρώτα αυτός να πάρει εκδίκηση για το θάνατο των αδελφών της.
Αυτός της το υποσχέθηκε και εκστράτευσε εναντίον των Τηλεβοών.
Αφού νίκησε τους Τηλεβόες και κατέλαβε την Τάφο και όλα τα νησιά, έπλευσε για τη Θήβα, ενώ τα νησιά τα παρέδωσε στον Έλειο, τον γυιό του Περσέα από το Έλος της Αργείας και στον Κέφαλο από το Θορικό της Αττικής. Αυτοί έκτισαν πόλεις στις οποίες έδωσαν τα ονόματά τους και κατοίκησαν εκεί.
Όμως προτού, επιστρέψει ο Αμφιτρύων, ο Ζεύς πήγε στη Θήβα μια νύκτα, που την έκανε να διαρκέσει όσο τρεις νύκτες και παίρνοντας τη μορφή του Αμφιτρύωνος συνουσιάστηκε με την Αλκμήνη. Μάλιστα της διηγήθηκε όλα όσα είχαν συμβεί σχετικά με τους Τηλεβόες. Φτάνοντας ο Αμφιτρύων, παρατήρησε μια αδιαφορία από την Αλκμήνη και της ζήτησε το λόγο. Όταν η Αλκμήνη του είπε για τη συνουσία τους την προηγούμενη νύκτα, ο Αμφιτρύων ρώτησε τον μάντη Τειρεσία κι αυτός του απάντησε ότι ο Ζεύς έσμιξε ερωτικά με την Αλκμήνη. Έτσι η Αλκμήνη γέννησε δύο παιδιά, τον Ηρακλή από τον Δία, κατά μία νύκτα μεγαλύτερο, και τον Ιφικλέα από τον Αμφιτρύωνα.
Όταν ο Ηρακλής ήταν οκτώ μηνών η Ήρα έστειλε δύο τεράστιους δράκοντες στο κρεβάτι του για να τον σκοτώσουν. Η Αλκμήνη άρχισε να φωνάζει και να καλεί τον Αμφιτρύωνα, αλλά ο Ηρακλής σηκώθηκε και αρπάζοντας ένα δράκο σε κάθε χέρι τους σκότωσε.
Ο Φερεκύδης αναφέρει ότι τους δράκοντες έβαλε ο Αμφιτρύων θέλοντας να μάθει ποιό από τα δύο παιδιά ήταν δικό του. Επειδή ο Ιφικλής το έβαλε στα πόδια, ενώ ο Ηρακλής υπέστη με ηρωϊσμό την επίθεση, κατάλαβε ότι ο Ιφικλής γεννήθηκε από αυτόν.
Ο Αμφιτρύων δίδαξε στον Ηρακλή να οδηγεί άρμα, ο Αυτόλυκος τον έμαθε να παλεύει, ο Εύρυτος να χρησιμοποιεί το τόξο, ενώ και ο Ραδάμανθυς ο γυιός του Διός τον είχε εκπαιδεύσει κι αυτός στο τόξο, ο Κάστωρ να πολεμά με όπλα, ενώ ο Λίνος τον έμαθε να παίζει κιθάρα και να τραγουδά. Ο Λίνος ήταν αδελφός του Ορφέα, ο οποίος είχε πάει στη Θήβα και είχε πολιτογραφηθεί Θηβαίος. Όταν σε κάποιο μάθημα ο Λίνος επέπληξε τον Ηρακλή, αυτός οργίστηκε και με μιά κιθάρα τον σκότωσε. Όταν θέλησαν να τον δικάσουν, ο Ηρακλής επικαλέστηκε έναν νόμο του Ραδαμάνθυος, ο οποίος μετά τον θάνατο του Αμφιτρύωνος παντρεύτηκε την Αλκμήνη και έζησε εξορισμένος στις Ωκαλέες της Βοιωτίας, που έλεγε ότι όποιος αμύνεται σε κάποιον που αρχίζει πρώτος την αδικία, τότε είναι αθώος.
Επειδή ο Αμφιτρύων φοβήθηκε μήπως προβεί πάλι σε τέτοιες πράξεις, τον έστειλε στις αγέλες των βοδιών. Εκεί μεγάλωσε και ξεπέρασε όλους στη δύναμη και στο μέγεθος. Από την εμφάνιση και μόνο ξεχώριζε ότι ήταν παιδί του Διός, γιατί ήταν τέσσερεις πήχεις* ψηλός και τα μάτια του έλαμπαν σαν πυρωμένα.
Ο Ερμής του έδωσε ένα ξίφος, ο Απόλλων τόξα, ο Ήφαιστος έναν χρυσό θώρακα, ενώ η Αθηνά μιά ασπίδα. Το ρόπαλον το είχε φτιάξει από ένα δένδρο στη Νεμέα.
Ο Ηρακλής εκτός από τους πάμπολλους άθλους που έκανε, γέννησε και πολλά παιδιά. Όταν έγινε δεκαοκτώ ετών σκότωσε το λιοντάρι του Κιθαιρώνα που εξορμούσε και έτρωγε τα βόδια του Αμφιτρύωνος και του Θέσπιου, ο οποίος ήταν βασιλιάς των Θεσπιών και είχε πενήντα κόρες, από τη Μεγαμήδη την κόρη του Αρνέου. Αυτός τον φιλοξένησε για πενήντα ημέρες. Ο Θέσπιος θέλοντας πολύ να τεκνοποιήσουν οι κόρες του από τον Ηρακλή, του έστελνε κάθε βράδυ και διαφορετική κόρη, αλλά αυτός νόμιζε ότι κοιμόταν πάντα με την ίδια!
Τελικά, αφού σκότωσε το λιοντάρι το έγδαρε και φόρεσε το δέρμα του, ενώ το στόμα του το έκανε περικεφαλαία.
Οι κόρες του Θέσπιου γέννησαν τα παιδιά του Ηρακλή. Από τη μεγαλύτερη την Πρόκριδαν είχαν γεννηθεί ο Αντιλέων και ο Ιππεύς ( δίδυμοι ), από την Πανόπην ο Θρεψίππας, την Λύσην ο Ευμήδης, την…** ο Κρέων, την Επιλάϊδαν ο Αστυάναξ, την Κέρθην ο Ιόβης, την Ευρυβίαν ο Πολύλαος, την Πατρώ ο Αρχέμαχος, την Μηλίνην ο Λαομέδων, την Κλυτίππην ο Ευρύκαπυς, την Ευβώτην ο Ευρύπυλος, την Αγλαΐαν ο Αντιάδης, την Χρυσηίδαν ο Ονήσιππος, την Ορείην ο Λαομένης, την Λυσιδίκην ο Τέλης, την Μενιππίδαν ο Εντελίδης, την Ανθίππην ο Ιπποδρόμος, την Τελευταγόραν ο Εύρυτος, την Καπύλην ο Ίππωτος, την Εύβοιαν ο Όλυμπος, την Νίκην ο Νικόδρομος, την Αργέλην ο Κλεόλαος, την Ερύθραν ο Ίξαλος, την Ξανθίδαν ο Ομόλιππος, την Στρατονίκην ο Άτρομος, την Ίφιδαν ο Κελευστάνωρ, την Λαοθόην ο Άντιφος, την Αντιόπην ο Αλόπιος, την Καλαμήτιδαν ο Αστυβίας, την Φυληίδαν ο Τίγασις, την Αισχρηίδαν ο Λευκώνης, την Άνθειαν ο…***, την Ευρυπύλην ο Αρχέδικος, την Ερατώ ο Δυνάστης, την Ασωπίδαν ο Μέντωρ, την Ηώνην ο Αμήστριος, την Τιφύσην ο Λυγκαίος, την Ολυμπούσαν ο Αλοκράτης, την Ελικωνίδαν ο Φαλίας, την Ησύχειαν ο Οιστρόβλης, την Ευρυόπην ο Τερψικράτης, την Ελάχειαν ο Βουλεύς, την Νικίππην ο Αντίμαχος, την Πυρίππην ο Πάτροκλος, την Πραξιθέαν ο Νήφος, την Λυσίππην ο Εράσιππος, την Τοξικράτην ο Λυκούργος, την Μάρσην ο Βουκόλος, την Ευρυτέλην ο Λεύκιππος και από την Ιπποκράτην ο Ιππόζυγος.
Από τις άλλες γυναίκες του απέκτησε άλλα παιδιά.
Από την Δηϊάνειραν, την κόρη του Οινέα, τον Ύλλον, τον Κτήσιππον, τον Γληνό και τον Ονείτην.
Από την Μεγάραν, την κόρη του Κρέοντος, απέκτησε τον Θηρίμαχον, τον Δηϊκόωντα και τον Κρεοντιάδην, ενώ την μικρότερη αδελφή της, ο Κρέων την έδωσε στον Ιφικλή, ο οποίος είχε ήδη ένα παιδί, τον Ιόλαον, από την Αυτομέδουσαν, κόρη του Αλκάθου.
Η Ήρα που δεν σταμάτησε ποτέ να τον βασανίζει, λόγω της ζήλειας της, μετά από τον πόλεμο με τους Μινύες, του έστειλε μανία ζήλειας με αποτέλεσμα να ρίξει στη φωτιά και τα δικά του παιδιά, που είχε αποκτήσει από την Μεγάραν και δύο παιδιά του Ιφικλή. Γι’ αυτόν τον λόγο αυτοτιμωρήθηκε με εξορία και πήγε στον Θέσπιον να τον εξαγνίσει. Κατόπιν πήγε στους Δελφούς για να πληροφορηθεί που θα κατοικήσει.
Η Πυθία τότε τον αποκάλεσε για πρώτη φορά Ηρακλή. Πριν τον φώναζαν Αλκείδη…
Από την Ομφάλην γεννήθηκε ο Αγέλαος, από τον οποίον προήλθε η γενιά του Κροίσου.
Από την Χαλκιόπην, κόρη του Ευρύπυλου, γεννήθηκε ο Θετταλός ( Θεσσαλός ), από την Επικάστην, κόρη του Αυγέου ( Αυγεία ) ο Θεστάλος, από την Παρθενόπην του Στυμφάλου ο Ευήρης, την Αύγην του Αλεού ο Τήλεφος, την Αστυόχην του Φύλαντος ο Τληπόλεμος, την Αστυδάμειαν του Αμύντορος ο Κτήσιππος και από την Αυτονόην του Πειρέως ο Παλαίμων.
Όταν ο Ηρακλής ανέβηκε στους Θεούς, τα παιδιά του πήγαν στον Κήϋκα, για να αποφύγουν τον Ευρυσθέα. Και εκεί, όμως, φοβούνταν, γιατί ο Ευρυσθεύς αξίωνε από τον Κήϋκα να τους παραδώσει σ’ αυτόν απειλώντας τον με πόλεμο. Έτσι εγκατέλειψαν την Τραχίνα και γυρνούσαν ανά την Ελλάδα.
Κυνηγημένοι έφτασαν στην Αθήνα και κάθισαν στον βωμό του ελέους ζητώντας βοήθεια από τους Αθηναίους.
Οι Αθηναίοι δεν τους παρέδιδαν στον Ευρυσθέαν και γι’ αυτόν τον λόγον ξέσπασε πόλεμος στον οποίον σκοτώθηκαν τα παιδιά του, ο Αλέξανδρος, ο Ιφιμέδων, ο Ευρύβιος, ο Μέντωρ και ο Περιμήδης.
Τον ίδιον τον Ευρυσθέαν, που προσπάθησε να διαφύγει με ένα άρμα, τον καταδίωξε ο Ύλλος και τον σκότωσε, την ώρα που προσπερνούσε τις Σκιρωνίδες πέτρες με τα άλογα.
Αφού του έκοψε το κεφάλι το έδωσε στην Αλκμήνην, η οποία του έβγαλε τα μάτια με τις σαΐτες του αργαλειού.
Μετά τον θάνατο του Ευρυσθέως, οι Ηρακλειδείς ήρθαν στην Πελοπόννησο και κυρίευσαν όλες τις πόλεις. Έναν χρόνο, όμως, μετά την επάνοδό τους, έπληξε την Πελοπόννησο μεγάλη καταστροφή. Ένας χρησμός αποκάλυψε ότι αυτή προήλθε από την επιστροφή των παιδιών του Ηρακλή στην Πελοπόννησο, σε χρόνο που δεν έπρεπε. Γι’ αυτό εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο και αναχώρησαν για τον Μαραθώνα, όπου και κατοίκησαν, εκτός από τον Τληπόλεμον. Αυτός σκότωσε χωρίς να το θέλει τον Λικύμνιον ( γιατί κάποια στιγμή που ο Τληπόλεμος χτυπούσε έναν υπηρέτη με ένα ραβδί, αυτός έτρεξε να παρέμβει και χτυπήθηκε ), πριν ακόμα φύγουν από την Πελοπόννησο. Έφυγε, τότε, ο Τληπόλεμος, με πολλούς δικούς του και πήγε στη Ρόδο, όπου και έζησε.
Ο Ύλλος παντρεύτηκε την Ιόλην ακολουθώντας την εντολή του πατέρα του και επεδίωκε την επιστροφή των Ηρακλειδών.
Πηγή: Απολλόδωρος, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Παραπομπές:
* πήχη, η Ανθρωπομετρική μονάδα μήκους, η απόσταση από τον αγκώνα μέχρι το άκρο του χεριού.
– πήχυς, ο εμπορικός πήχης: Μονάδα μήκους ίση με 64 εκατοστά του μέτρου. ( με αυτή τη μονάδα είχε ύψος 2,56 μέτρα )
– πήχης, ο τεκτονικός πήχης: Μονάδα μήκους ίση με 75 εκατοστά του μέτρου. ( με αυτή τη μονάδα είχε ύψος 3 μέτρα )
** άγνωστο όνομα κόρης.
*** άγνωστο όνομα παιδιού.
http://narthix.blogspot.gr/2010/10/blog-post_04.html
………………………………………
[… Ούτως επί παραδείγματος, ιδρυθείσης μετ’ολίγον της Κωνσταντινουπόλεως, μετεφέρθησαν εις τας πλατείας αυτής και τα παλάτια ο Πύθιος Απόλλων, και ο Σμίνθιος, και ο εν Δελφοίς τρίπους, και αι Ελικωνιάδες Μούσαι και άλλα…] ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Βιβλίον όγδοον, Κ.Παπαρρηγόπουλος.
[… Εν τωι ιπποδρόμωι πάλιν υπήρχεν ενιδρυμένος Τριέσπερος μέγας Ηρακλής, έργον του Λυσίππου‘ ο δε ήρως ουδέ τόξον έφερεν ουδέ ‘ρόπαλον’ εκάθητο δε έχων μεν εξηπλωμένην την δεξιάν βάσιν και την δεξιάν χείρα, τον δε ευώνυμον πόδα κάμπτων εις το γόνυ και την αριστεράν χείρα επ’ αγκώνος στηρίζων και τω πλατεί της χειρός ταύτης, αθυμίας πλήρης καθυποκλίνων ηρέμα την κεφαλήν και τας ιδίας ούτω τύχας αποκλαιόμενος και δυσχεραίνων τοις άθλοις όσους αυτώ Ευρυσθεύς ου κατά χρείαν, κατά φθόνον δε μάλλον ηγωνοθέτει.
Η Αλκμήνη, η μητέρα του Αλκείδη ( Ηρακλή ) ήταν κόρη του Ηλεκτρύωνος, βασιλιά των Μυκηνών. Τα ευρήματα στον τάφο επιβεβαιώνουν τα κατά τους “άλλους”… “παραμύθια”, για τους Θεούς ( Αθάνατους ) και Θνητούς ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ των Ελλήνων.Εκεί, λοιπόν, “έκειτο” πίναξ… “έμπροσθεν”…!, με γράμματα “βαρβαρικά” !!!
Δείτε τα υπόλοιπα…
43…
4 Αλλά όμως, υπάρχει κάποιος αρχαίος θεός Ηρακλής στους Αιγύπτιους. Όπως λένε αυτοί, ήταν δεκαεπτά χιλιάδες ( 17.000 ) χρόνια πριν από τη βασιλεία του Άμασι*, τότε που από τους οκτώ θεούς προέκυψαν οι δώδεκα, ένας εκ των οποίων πιστεύουν ότι ήταν ο Ηρακλής.
44…
Και έχοντας την επιθυμία να τα πληροφορηθώ αυτά σαφέστερα, πήγα με πλοίο στην Τύρο της Φοινίκης, επειδή είχα ακούσει ότι εκεί βρίσκεται σεβαστό ιερό του Ηρακλή. Και το είδα να είναι πλούσια στολισμένο με πολλά και διάφορα αναθήματα, ανάμεσα στα οποία υπήρχαν και δύο στήλες, η μία από ατόφιο χρυσάφι, η άλλη από σμαράγδι που τη νύκτα έλαμπε εκτυφλωτικά.
Συζητώντας με τους ιερείς του θεού, τους ρώτησα πόσος καιρός είχε περάσει από όταν ιδρύθηκε το ιερό αυτό. Και ούτε αυτοί συμφωνούσαν με τους Έλληνες. Γιατί έλεγαν πως όταν ιδρύθηκε η Τύρος, χτίστηκε και το ιερό και από την κατοίκηση της Τύρου πάνε δύο χιλιάδες τριακόσια ( 2.300 ) χρόνια.
Είδα δε στην Τύρο και άλλο ιερό του Ηρακλή, στο οποίο ονομαζόταν Θάσιος. Πήγα λοιπόν στη Θάσο, στην οποία βρήκα ιερό του Ηρακλή που είχε χτιστεί από τους Φοίνικες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της αναζήτησής τους για την Ευρώπη έπλευσαν στη Θάσο και την έχτισαν. Και αυτά έγιναν πέντε γενιές νωρίτερα από όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής του Αμφιτρύωνος στην Ελλάδα.
Όσα λοιπόν αναφέρθηκαν φανερώνουν ξεκάθαρα ότι ο Ηρακλής είναι παλαιός θεός. Και μου φαίνεται ότι σωστά κάνουν όσοι από τους Έλληνες έχουν χτίσει δύο ιερά του Ηρακλή και στο ένα, του Ολύμπιου, τον τιμούν ως αθάνατο, ενώ στο άλλο του προσφέρουν νεκρικές τιμές ήρωα.
145…
Στους Έλληνες τώρα, πιο νέοι θεωρούνται ο Ηρακλής, ο Διόνυσος και ο Πάνας. Στους Αιγύπτιους ο μεν Πάνας είναι αρχαιότατος, και ένας από τους καλούμενους οκτώ θεούς, ο δε Ηρακλής συγκαταλέγεται στους δεύτερους, τους λεγόμενους και δώδεκα θεούς, ενώ ο Διόνυσος στους τρίτους, αυτούς που δημιουργήθηκαν από τους δώδεκα.
Πόσα χρόνια λένε οι Αιγύπτιοι ότι έχουν περάσει από τον Ηρακλή μέχρι το βασιλιά Άμασι το φανέρωσα παραπάνω. Από τον Πάνα λένε ότι έχουν περάσει ακόμα περισσότερα, ενώ από τον Διόνυσο τα λιγότερα απ’ όλους, και από αυτόν (τον Διόνυσο) ως το βασιλιά Άμασι υπολογίζουν ότι είναι δεκαπέντε χιλιάδες ( 15.000 ) χρόνια.
Και αυτά οι Αιγύπτιοι ισχυρίζονται ότι τα γνωρίζουν με ακρίβεια, επειδή πάντοτε υπολογίζουν και καταγράφουν τα χρόνια.…
……………………………………………………
*( Ο Άμασις, φαραώ της 18ης Δυναστείας, βασίλεψε στην Αίγυπτο στα μέσα του 6ου αιώνα της Αρχαιότητας. Είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες, οι οποίοι είχαν ιδρύσει στο Δέλτα του Νείλου, πολύ κοντά στην τότε πρωτεύουσα της χώρας, την Σάϊδα, μια «πανελλήνια» αποικία τη Ναύκρατη. Ιδιαίτερες φιλίες είχε αναπτύξει ο Άμασις με τον τύραννο της Σάμου, τον Πολυκράτη, που εθεωρείτο ο πιο τυχερός άνθρωπος του καιρού του. )
Πλάτων Πισατίδης