Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ
Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ Ǝⴹ
Τι ήταν, αυτό που άκουσα; Τι ήταν, αυτό που είδα;
Καθάρισεν ο Ουρανός μέσα στην καταιγίδα;
Μην είναι κόλπο των οχτρών; Μην είναι οπτασία;
Η αλήθεια, ψέμματα ξανά με τόση μαεστρία;
Πείτε μου Νύμφες το σωστό, αυτό πού εσείς θωρείτε
που ο Ήλιος σας ψιθύρισε, μην το καθυστερείτε !
Πείτε μου κάτι να πεισθώ, να νοιώσω΄, ενώ καρτέρει,
μέσ΄στής καρδιάς μου το βυθό και στής ψυχής τα μέρη
Πείτε μου, γιά Εκείνονε, που φέρνει εδώ το Φώς
στόν άνθρωπο που έσσεται, άπό πνοή σοφός
Κληδόνες πείτε καθαρά, η Έλευση εκυρώθη;
Κι η Νέμεση; Ήρθε μαζί; Τι; Μόλις αρματώθη;!
Ε τότε, να βιαστώ πολύ, να τρέξω να προφθάσω
για τα Καλωσορίσματα να πάω να ετοιμάσω
Νοιώθω οτι λάμπω κι ίπταμαι, σε πλήρη ευφορία
Νοιώθω στη Γή πως δεν πατώ, αυτή είν΄ Ελευθερία !
Επήκουσάς με, Άνακτα, κι έστειλες τους Δικούς Σου
κι εγώ, επίκουρος μαζί, βάλε κι εμέ στο νού σου
νά, μόλις τώρα είδα το φώς, και τον Απεσταλμένο,
τον πάνοπλο σύγχρονο Ηρακλή, που ήταν το πεπρωμένο
Αυτόν που πρέπει, που τώρα πρέπει, να κάνει αυτό που πρέπει
κι οι επόμενες γενιές θα υμνούν, Αυτά τα Θεία Έπη.
Η Θεία Δίκη είναι ΄δω κι η Νέμεση αρχίζει
η μάχη είναι σκληρή πολύ, μα η Νίκη το αξίζει
Μια νίκη Επαναφοράς, της Θείας Αρμονίας
για όλους τους λαούς της Γής κι όλης της κοινωνίας
Την Αρετή, το Δίκαιο, της Φύσης τα καμάρια
για γνώμονες μεσ΄στην ζωή , νάχουν τα παλληκάρια
Εμπρός μαζί κι εμείς παιδιά και πάλι ενωμένοι
Υπέρ Βωμών και Εστιών, όλοι μαζί ταγμένοι
Το αίμα των προγόνων μας βρυχάται και φωνάζει
Χρέος, καθήκον, όλων μας, η Ελλάδα αναστενάζει
Τα μάτια των παιδιών μας δές , ώ, πόσο αναρωτιούνται
σαν τα κοιτάς , για το αύριο, ποτέ δεν ξεγιελιούνται
Η επανάφορά είναι ήρεμη, στο Θείο έτσι αρμόζει, και η Γνώση φύλακα Έλληνα θα πρέπει να δεσπόζει
Ξάσου , βουρλίσου, ξύπνησε και μάθε την Αλήθεια
Αυτήν που κρύβουνε καλά σπέρνοντας παραμύθια
από την τηλεόραση και τις ανακοινώσεις
φερέφωνων κι εγκάθετων και με ψευδείς δηλώσεις
Και οι σειρήνες κάποτε με ψέμμα ξεγελάγαν,
με αρμονίες ειδικές συναίσθημα κερνάγαν
τον πολυμήχανο, μα αυτός το γνώριζε προτέρω
Γι αυτό, κι εσύ με λογική, βάδιζε περεταίρω
Μην τους θωρείς, μην τους ακούς, σε έχουνε κοιμίσει
Στοχεύουν στο συναίσθημα, το νου να εξαπατήσει
Τα έντυπά τους σίχαμα, την σκέψη βαφκαλίζουν
Τα δάκτυλα, κτύπα και μπές, κι άστους να κακαρίζουν
Μάθε, αλήθεια πώς έγινε, πώς ΄στήσαν το παιχνίδι
Σκέψου και ψάξε ήρεμα, πώς έμεινες στο σανίδι
και πώς σου βάλαν άλυσσο γύρω από το λαιμό σου,
μα όλοι αυτοί σου έλεγαν πώς είναι για το καλό σου
Μαζί, τα δίκαια της ζωής. Αυτοί τα κομματιάσαν!
Το κάθε κόμμα παίρνει από ΄να, μόνοι τους τα μοιράσαν
Για το δικό του οδύρεται το…δίκιο, το καθένα
μα όλοι αγκαλιά τα πίνουνε, χλευάζοντας εσένα
Το μετρητό στο πήρανε, σου τρύπησαν τις τσέπες
Το σπίτι στο κατάσχουνε δικοί τους υπηρέτες
Αξιοπρέπεια και Τιμή, τα έχασες και πάνε
Σκλάβο σε προορίζουνε , για άλλα όμως μιλάνε
Γνώριζε, ρώτα , άκουγε και λογικά στοχάσου
κρίνε με οξυδέρκεια και τότε εξουσιάσου!
Τον άνθρωπο, να μην ξεχνάς, δεν τον υπολογίζουν
τον Έλληνα θέλουνε νεκρό, να τον εξαφανίσουν
Με θράσος ελογάριασαν, χωρίς τον ξενοδόχο,
με άρπαγες , εκβιαστές και με κλεπταποδόχο
Νομίσαν πώς παίζαν μόνοι τους και φτάσανε στο τέλος
Μα ένα βήμα μόνο πρίν, καρφώθηκ΄ ένα βέλος !
Το βέλος του Απόλλωνα τους έκοψε το αίμα
Ασπρίσαν και πρασίνισαν γαντζώθηκαν στο στέμμα
Τα ρόπαλα του Ηρακλή εμπρόβαλαν στο βάθος
και κλάσαν μέντες έντρομοι, ξεχάσαν και το πάθος
Παίζουνε πρώτα τα Λευκά κι ορίζουν το παιχνίδι
το κάθε βήμα απ΄ την αρχή είναι γραμμένο ήδη
Η κάθε αντίδραση απ΄ αυτούς βρίσκει σαράντα ασπίδες
κι η κάθε κίνησή τους πιά, γίνεται φυσαλίδες
Ρόπαλα τρία πέσανε επάνω στα κεφάλια
των τύραννων, του Ελληνισμού, που μοιάζουν με κουφάρια
Ο ήρωας, το είχε πεί, πως ήρθε για να μείνει
Κι όσοι δεν το κατάλαβαν χάνονται μεσ΄ στη δίνη
Αρτέμη , τον λένε τον ήρωα και Ιό λαους εμάς
μαζί του να κινήσουμε, μας θέλει η Ελλάς
Μπροστά αυτός, μπροστά και μείς, να γράψουμε ιστορία
Ανδρεία , Τόλμη και Αρετή, χρήζετ΄ η Ελευθερία
Με Αυτόν που πρέπει, ήρθανε μαζί, και Αυτοί που πρέπει
το Πνεύμα το Ελληνικό, τον άνθρωπο να διέπει
Λακωνικά και απέριττα μιλούν μεσ΄ στην ψυχή μας
με λογική και σύνεση να δούμε τη ζωή μας
Μεσ΄στο εγώ δεν ειν΄το εμείς, πρέπει να στοχαστούμε
μα το εγώ , εντός του εμείς, παρέα ν΄ανεβούμε
χωρίς διχόνοια και τουπέ, δίχως πιά παρωπίδες
και μονοιασμένοι αληθινά, Έλληνες ευπατρίδες
Ενάρετοι κι ευδαίμονες επάνω στον πλανήτη
Κι οι άνθρωποι αρμονικά να ζούν σε όλα τα μήκη
Και έτσι να δοξάζουμε όλοι μαζί το Θείο
που δώρο, τη Ζωή εδώ, το ύψιστο σχολείο
Ευχή ν΄ανοίξουμε όλοι μας, τις γαλανές κεραίες
και να τις συντονίσουμε με αρμονικές ωραίες
Το νού, με Φώς ν΄αφυπνισθεί, να δούμε την Αλήθεια,
όλοι οι Έλληνες πιστοί στο Γένος και στα Ήθεα
Αγαμέμνων
……………………………………………………………………………..