ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Το όνομα της Αφροδίτης ετυμολογείται από το «αφρός» ή από το «αφραίνειν», ή από το «αβρός» + «δίαιτα» = «αβροδίαιτος» = Αφροδίτη. Ακόμη και το λατινικόν της όνομα Venus παράγεται από το «venio» = έρχομαι, το οποίον με την σειρά του προέρχεται από το Ελληνικόν «βαίνειν». Και ονομάζεται έτσι διότι έρχεται προς όλους ως «Μήτηρ Ανάγκης», όπως αναφέρει ο αντίστοιχος Ορφικός Ύμνος της. Μέσα από τον Ύμνον αυτόν, η Αφροδίτη φέρεται ως η θεά, η οποία εποπτεύει την ορμητικήν κίνησιν των στοιχείων της ύλης, με σκοπόν την ένωσιν, εκ της οποίας προκύπτει η γέννησις και η διατήρησις των όντων. Και αυτό γίνεται και στα τρία μερίδια του κόσμου, δηλαδή στον ουρανόν, στην γήν και στην θάλασσαν, καθώς η Αφροδίτη «κρατέει τρισσών μοιρών, γεννά δε τα πάντα».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ (ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)
Sandro Botticelli: Η γέννησις της Αφροδίτης.
